پیشبینی نبردی ویرانگر در دو سوی رود ارس!

از روایات اسلامی چنین برمی‌آید که پیش از شورش بزرگ داعش در قففاز جنوبی بر ضدّ ایران با پشتیبانی ترکیه، میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان در آن سوی رود ارس نبردی ویرانگر و خونین روی می‌دهد و ترکها بر ارمنیها چیره می‌شوند و سپس کمی پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) داعشیان بر ایران می‌تازند!

در بارۀ آن‌چه که در این گفتار به گونه‌ای فشرده آورده‌ایم، احادیث فراوانی به دست ما رسیده‌اند که برخی از آنها را در گذر ۲۰ سال گذشته به این سو بارها یادآور شده و نسبت به خطر بروز جنگی بزرگ در این منطقۀ حسّاس از جهان هشدار داده‌ایم، و در آینده نیز به برخی دیگر از آنها خاهیم پرداخت. 
 
کعب گفته است:

جزیره از ویرانی آسوده است تا آن‌که ارمنستان ویران شود، و مصر از ویرانی آسوده است تا آن‌که جزیره ویران شود، و کوفه از ویرانی آسوده است تا آن‌که مصر ویران شود، و نبرد پُرکشتار نخاهد بود تا آن‌که کوفه ویران شود، و شهر کفر گشوده نخاهد شد تا آن‌که نبرد پُرکشتار باشد، و دجّال برنمی‌شورد، مگر آن‌که شهر کفر گشوده شود.(۱)

چنین می‌نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله) باشد، اگرچه کعب الاحبار تابعی آن را به وی نسبت نداده است.

«جزیره» بخش شمالی سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات از جنوب شرقی ترکیه و شمال و شرق سوریه تا درون عراق است، و «اَرْمَنِسْتان» سرزمینهایی است که میان جمهوری آذربایجان در شرق و ترکیه در غرب و گرجستان در شمال و ایران در جنوب جای دارد.
 
مراد از «شهر کفر» قُسْطَنْطِینِیَّه است که شهری بزرگ و کهن بر کنارۀ دریای مَرْمَرَه در ترکیه و پایتخت امپراتوری روم شرقی بود. پس، ترکهای عثمانی آن را گشودند و اِسْتانْبُول نامیدند و پادشاهانشان در آن‌جا ماندگار شدند تا آن‌که پایتخت را به آنکارا جابه‌جا کردند، و چون این شهر میان دو قارّۀ اروپا و آسیا جای دارد، دارای جایگاهی راهبردی است و به آن دروازۀ اروپا گفته می‌شود.(۲)

مقصود از «نبرد پُرکشتار» در این‎جا همان نبرد پرکشتار بزرگ است، و آن جنگ خونین بزرگی است که پس از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام)، میان امام و یاران مؤمنش با رومیان و همپیمانان کافرشان، در چراگاه عَکّا در فلسطین، هنگام گشودن کشور اسرائیل و آزادکردن بیت‌المقدس، روی می‌دهد، و این همان جنگی است که یهودیها و مسیحیان آن را نبرد آرْمَگِدُون می‌نامند.

از کعب روایت شده که وی گفته است:

در کتابها می‌یابیم که زمین همه‌اش پیش از شام ویران می‌شود ... ولی آذربایجان و ارمنستان پس با سپاهیان و آذرخشها و جنگها نابود می‌شوند، و از سختیها با چیزهایی رویاروی می‌شوند که جز آنان با آنها رویاروی نمی‌شوند... .(۳)

چنین می‌نماید که این خبر از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله) یا بهره‌گرفته‌شده از آن باشد، اگرچه کعب الاحبار تابعی آن را به وی نسبت نداده است.

در برخی نوشتارهای کهن زرتشتیان نیز به همپیمانی‌ای ناخجسته‌ میان برخی دولتهای عربی مانند عربستان سعودی با دولتهای اروپایی و آمریکایی و ترکیه و آذربایجان بر زیان ایرانیان در آخرالزّمان اشاره شده است:

«تازیان با رومیان [و] ترکان اندر آمیزند و کشور بیاشوبند و پس سِفَنْدارْمَذ به اورْمَزْد بانگ کند که من این بدی و زشتی برنتابم»(۴).

در این نوشتار، مراد از «کشور» همان ایرانشهر و کشور عزیز ما ایران، و «سِفَنْدارْمَذ» فرشتۀ نگاهبان زمین یا خُد زمین، و «اورْمَزْد»، اهورامزدا یا آفریدگار هستی است.

نوآم چامسکی، زبان‌شناس، مورّخ و منتقد سیاسی و اجتماعی آمریکایی، هم در سخنانی هشدارآمیز گفته است:
«تلاشهایی برای برانگیختن آذری زبانها در حال انجام است که ترکها را از ایران جدا کنند یا این‌که ایران را از منابع نفتی دریای خزر محروم سازند. حقیقت این است که جنگ با ایران امری است که احتمالاً در شرف وقوع است. این امر کاملاً آشکار شده است که ۱۲ درسد از نیروی هوایی اسرائیل در حال حاضر در جنوب شرق ترکیه مستقر شده‌‏اند و علّت این حضور، کسب آمادگی برای حمله به ایران است»(۵).
----------------------------------------------------------------
۱. المستدرک علی الصحیحین، ج ۵، ص ۶۵۶، ک الفتن و الملاحم، ح ۸۴۷۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲. بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.
۳. البلدان، ابن الفقیه، ص ۵-۵۲۴، القول فی همذان؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۴. نجات بخشی در ادیان، ص ۵۳، گفتار ۱، با گزارش از: جاماسب نامۀ پهلوی، ف ۱، بند ۱۵.
۵. روزنامۀ سیاست روز، ش ۴۹۳، ۱۳۸۱/۱۰/۱۲ هـ.ش، ص ۳، با حذف و تصرّفی اندک.
  
📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه ‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته ‎های دیگر است.

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman

رواج آوازخوانی زنان در آخرالزّمان

رواج آوازخوانی و موسیقی های گوناگون میان مسلمانان از نشانه های نزدیک شدن زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) است.
عبدالله پسر عبّاس گفت که با رسول خدا(صلّى الله علیه وآله وسلّم) حج گزاردیم، واپسین حجّ وی. پس، حلقۀ در کعبه را گرفت و به ما رو کرد و فرمود: آیا شما را از نشانه های «ساعت» آگاه نکنم؟ و در آن روز، سلمان از همۀ مردم به او نزدیکتر بود، گفت: بله ای فرستادۀ خدا. فرمود:

... هنگام آن نشانه ها، کنیزانِ آوازخوان و ابزارهای موسیقی آشکار می شوند
... و طبلک میان باریک و ابزارهای موسیقی را نیکو، و فرمان دادن
به کارهای پسندیده و بازداشتن از کارهای زشت را ناخوش می دارند...(1).

بدان که بی گمان، مراد از «ساعت»، در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، همان زمان قیام قائم(علیه السّلام) می باشد.
از عِمْران پسر حُصَیْن نقل شده است که رسول خدا(صلّی الله علیه وسلّم) فرمود:

در این گروه از مردم (مسلمانان)، فروبرده شدن، زشت گردیدن
و سنگباران شدنی خواهند بود. مردی از مسلمانان گفت: ای
فرستادۀ خدا، آنها کی خواهند بود؟ فرمود: هنگامی که کنیزانِ آوازخوان
و ابزارهای موسیقی پدیدار و مستی آوران نوشیده شوند(2).

بی گمان، مردم، بویژه مسلمانان، برای بیرون رفتن از دین و بدکارگی، در آخرالزّمان دچار گرفتاریهای سخت گوناگوناگون می شوند، و در این روایت به سه تایِ از آنها اشاره شده است: پس، نخستین خَسْف می باشد، و آن، فرورفتن چیزی در زمین یا فروکردن چیزی در آن است، و دومین مَسْخ می باشد، و آن، زشت کردن آفرینش انسان و دگرگون کردن آن از گونۀ طبیعی اش به دیگر گونه هاست، و سومین قَذْف می باشد، و آن، پرتاب کردن سنگ از آسمان در پیِ درخشش بزرگ ستاره ای دنباله دار است.
از ابو مالک اَشْعَری روایت شده است که رسول خدا(صلّی الله علیه وسلّم) فرمود:

بی گمان، مردمانی از گروه مردم من (مسلمانان) مستی آور را می نوشند،
در حالی که بر آن نام دیگری می نهند، و بر سر آنان، با ابزارهای موسیقی
و زنانِ آوازخوان، نواخته می شود؛ خداوند ایشان را در زمین فرو می برد،
و برخی از آنان را بوزینگان و خوکان می گرداند(3).

چنان که می بینید، امروزه همۀ نافرمانیها و گناهانی که پیامبر(صلّی الله علیه وآله) از آنها در حدیثهای یادشده خبر داده است، میان مسلمانان پدیدار شده اند، و از خدای متعالی می خواهیم که در قیام امام مهدی(علیه السّلام) و بهسازی کارهای جهان شتاب ورزد.
شایان یادآوری است که بی گمان، از آیات قرآنی و روایات اسلامی بسیاری حرام بودن پدیدآوردن آواز و موسیقی و گوش کردن آن دو بر مردان و زنان بهره گرفته می شود، شادکننده یا اندوه آور باشند، و نیز از آن دو، حرام بودن خرید و فروش و کرایه دادن و کرایه گرفتن مرد و زن آوازخوان و ساختن گونه های ابزارهای موسیقی و خرید و فروش و کرایه دادن و کرایه گرفتن آنها دانسته می شود، و بی گمان، روایات اسلامی بسیاری در بارۀ بازداشتن از آوازخوانی و موسیقی و بیان آسیبهای آن دو آمده اند، و ما در اینجا به یادآوری برخی از آنها بسنده می کنیم.
از ابو اُمامَه نقل شده است که پیامبر(صلّى الله علیه وسلّم) فرمود:

بی گمان، خدای عزیز و جلیل من را برای راهنمایی و مهربانی بر جهانیان
برانگیخت، و من را به نابودکردن ابزارهای موسیقی و ابزارهای دمیدنیِ
نوازندگی، بتها، صلیبها و کارهای دوران نادانی فرمان داد...(4).

در اینجا شایسته است اشاره شود که نی و بوق از ابزارهای دمیدنی موسیقی اند، و بر کسی پوشیده نیست که هر گاه بوق برای آشکار و آگاه کردن به کار رود، حرام نمی باشد.
سَکونی از ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) روایت کرده است که رسول خدا(صلّى الله علیه وآله) فرمود:

شما را از رقصیدن، ابزار دمیدنیِ نواختن، طبلکهای میان باریک
و طبلهای یک رویه بازمی دارم(5).

از  پسر مسعود نقل شده است [که رسول خدا(صلّى الله علیه وآله) فرمود)](6):

از شنیدن ابزارهای موسیقی و آوازخوانی بپرهیزید؛ زیرا بی گمان، آن دو
دورویی را در دل می رویانند، چنان که آب گیاه تازه را می رویاند(7).

از روایات اسلامی چنین برمی آید که آوازه خوانی و موسیقی افزون بر دورویی، یاد خدا را از دلها می برند، شرم و ناموس پرستی را می زدایند و ناداری می آورند. برخی بررسیها و آزموده ها نیز نشان می دهند که موسیقیهای ساختگی اثرهای زیانباری بر تن و روان انسانها می گذارند و اندیشه را در راههای نادرست سیر می دهند، ولی گوش دادن به آواهای برخاسته از طبیعت پیرامون انسان، مانند چهچه بلبلان، شرشر باران و آبشارها، صدای گذر آب در جویبارها و وزش باد بر شاخۀ درختان، مایۀ تندرستی، آرامش روان، افزایش خرد و پیشرفت اندیشۀ انسانها می باشد(8).
------------------------------------------------------
1. تفسیر القمّیّ، ج 2، ص 82- 279، سورۀ محمّد-صلّی الله علیه وآله- (ترجمۀ نویسنده).
2. سنن الترمذیّ، ج 4، ص 1- 90، کتاب فتن، ب 38، ح 2219 (ترجمۀ نویسنده).
3. سنن ابن ماجة، ج 2، ص 1333، کتاب فتن، ب 22، ح 4020 (ترجمۀ نویسنده).
4. مسند أبی داود الطیالسیّ، ج 2، ص 454، ح 1230 (ترجمۀ نویسنده).
5. فروع الکافی، ج 6، ص 439، کتاب أشربه، ب 36، ح 7 (ترجمۀ نویسنده).
6. میان دو کروشه از افزوده های ما هست.
7. کنز العمّال، ج 8، جزء 15، ص 96، ح 40660، با نقل از: أمالی ابن صَصْری (ترجمۀ نویسنده).
8 . بهره گرفته شده از: برخی منابع.

به قدرت رسیدن سپاهیان در ایران از نشانه‌های نزدیک‌شدن زمان ظهور سوشیانت یا امام مهدی(علیه‌السّلام)

اگر دقّت کرده و پیگیر خبرها باشید، از زمان روی کار آمدن دولت رئیسی، شمار فراوانی از وزرای وزارتخانه‌های کلیدی و استانداران و فرمانداران جدید از میان فرماندهان سپاه پاسداران انتخاب شده‌اند. از دیدگاه مباحث آخرالزّمانی، به‌ویژه برخی پیشگوییهای زرتشتیان و محاسبات جفری (واژۀ سپاه)، این رویداد سرنوشت‌ساز از دگرگونیهای سیاسی، نظامی، اجتماعی و اقتصادیِ شگفت در کشور و نزدیک‌شدن زمان ظهور سوشیانت یا امام مهدی(علیه‌السّلام) خبر می‌دهد! (لطفاً روی دو لینک زیر 👇👇👇 کلیک کنید).

لینک 1👈آخرین رئیس جمهوری ایران در آخرالزّمان

لینک 2👈از افزوده‌ها بر اشعار شاه نعمت‌الّاه ولی در احوال کشور در دوران کوتاه پادشاه سوم ایران

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman

نبرد و ویرانی در ارمنستان سرآغاز برخی نبردها و ویرانیها در آخرالزّمان

کعب گفته است:

جزیره از ویرانی آسوده است تا آن‌که ارمنستان ویران شود، و مصر از ویرانی آسوده است تا آن‌که جزیره ویران شود، و کوفه از ویرانی آسوده است تا آن‌که مصر ویران شود، و نبرد پُرکشتار نخاهد بود تا آن‌که کوفه ویران شود، و شهر کفر گشوده نخاهد شد تا آن‌که نبرد پُرکشتار باشد، و دجّال برنمی‌شورد، مگر آن‌که شهر کفر گشوده شود.(۱)

چنین می‌نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله) باشد، اگرچه کعب الاحبار تابعی آن را به وی نسبت نداده است.

«جزیره» بخش شمالی سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات از جنوب شرقی ترکیه و شمال و شرق سوریه تا درون عراق است.
 
مراد از «شهر کفر» قُسْطَنْطِینِیَّه است که شهری بزرگ و کهن بر کنارۀ دریای مَرْمَرَه در ترکیه و پایتخت امپراتوری روم شرقی بود. پس، ترکهای عثمانی آن را گشودند و اِسْتانْبُول نامیدند و پادشاهانشان در آن‌جا ماندگار شدند تا آن‌که پایتخت را به آنکارا جابه‌جا کردند، و چون این شهر میان دو قارّۀ اروپا و آسیا جای دارد، دارای جایگاهی راهبردی است و به آن دروازۀ اروپا گفته می‌شود.(۲)

مقصود از «نبرد پُرکشتار» در این‎جا همان نبرد پرکشتار بزرگ است، و آن جنگ خونین بزرگی است که پس از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام)، میان امام و یاران مؤمنش با رومیان و همپیمانان کافرشان، در چراگاه عَکّا در فلسطین، هنگام گشودن کشور اسرائیل و آزادکردن بیت‌المقدس، روی می‌دهد، و این همان جنگی است که یهودیها و مسیحیان آن را نبرد آرْمَگِدُون می‌نامند.
———————————————
۱. المستدرک علی الصحیحین، ج ۵، ص ۶۵۶، ک الفتن و الملاحم، ح ۸۴۷۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲. بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.

📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎ های دیگر است.
✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman

حدیثی شگفت از پیامبر(صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله) پیرامون رویدادهای آخرالزّمان

از شُرَیْح ابن عُبَیْد و ابو عامِر هَوْزَنِی و ضَمْرَه ابن حَبِیب روایت شده است که گفته‌اند: به ما رسیده است که رسول خدا(صلّى‌الّاه‌علیه[وآله]وسلّم) فرمود:

کشتار کشتار؛ پرتاب‌کردن و فروبردن و زشت‌گردانیدن روی می‌دهد(۱)، مرگ در عالمان زمین می‌افتد تا جایی که نمی‌ماند مگر مرد پس از مرد، آسمان تگرگی مانند تخم مرغ می‌باراند که چهارپایان نابود می‌شوند، نیل و فرات بسته می‌شوند، به گونه‌ای که در دو کناره‌شان کشاورزی می‌شود، راهها بسته می‌شوند و درندگان بر پسران آدم چیره می‌شوند و هر گروهی زمینگیر شهرشان می‌شوند، خُرشید نیم‌ساعتی باز می‌ایستد و نیمی از انسانها و جنّیان نابود می‌شوند(۲)، و برای آنان زاده‌شونده‌ای زاده نمی‌شود و ماده باردار نمی‌شود، زنان مانند استران سیاه می‌شوند، به گونه‌ای که زن را چهل مرد آمیزش می‌کنند و آن را چیزی نمی‌انگارد، سال مانند ماه و ماه مانند هفته و هفته مانند روز و روز مانند ساعت و ساعت مانند آتش‌گرفتن شاخۀ خشک درخت خرما می‌شود، به گونه‌ای که مرد از خانه‌اش بیرون می‌رود و به دروازۀ شهر نمی‌رسد تا آن‌که خرشید پنهان می‌شود، و خرشید از غروبگاهش برمی‌آید(۳)، و بر هر دلی با آن‌چه در آن است، مهر زده می‌شود، و «به کسی ایمان‌آوردنش سود نمی‌دهد، اگر پیشتر ایمان نیاورده یا در ایمانش خوبی‌ای به دست نیاورده است»(۴)، و از آن‌چه در پشت آن است نپرسید.(۵)

شایان یادآوری است، این روایت به رویدادهایی که میان چند ماهی پیش از قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) روی می‌دهند، اشاره می‌کند، و هنگامی که به نوشتار آن در کتاب الفتن می‌نگریم، می‌یابیم که بی‌گمان، راویان به آن برخی واژه‌ ها و شمارۀ سالها را که درونمایۀ روایت را آسیب می‌زند و تباه می‌کند، افزوده‌اند، و من افزوده‌ ها را انداختم و روایت را به آن‌چه بوده است، بازگرداندم، و خداوند به آن‌چه درست می‌باشد، داناتر است. 
---------------------------------------------------------- 
۱. «پرتاب‌کردن» شهابها و سنگهای آسمانی بر روی زمین، و «فروبردن» سرزمینها و کسانی که بر آنهایند در زمین، و «زشت‌گردانیدن» آفرینش انسان و دگرگون‌کردن آن از گونۀ سرشتی به گونه‌ای دیگر از شکنجه‌های سخت سه‌گانه‌ای می‌باشند که خداوند در آخرالزّمان بر بسیاری از بیرون‌روندگان از راه درست و شتاب‌ورزان در نافرمانیها فرود می‌آورد. 
۲. چنین سخن شگفتی را که خبر از نابودی نیمی از جنّیان در رویدادهای آخرالزّمان می‌دهد، جز در این روایت نیافتیم، و خداوند داناتر است که آیا آن از سخنان پیامبر(صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله) یا افزوده‌های روایان می‌باشد. بله، روایتی یافت می‌شود که درونمایه‌ها و واژگانش به آن‌چه گزارش کرده‌ایم، نزدیک‌اند و در آن، این سخن آمده است: «خرشید می‌گیرد، پس نیمی از جنّیان و انسانها می‌میرند»؛ بنگرید: جامع الأخبار، سبزواری، ص ۳۹۷، ف ۱۰۲.
۳. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «طلوع» یافت می‌شود که سازگار با ساختار سخن به «تطلع» اصلاح و ترجمه گردید.
۴. قرآن کریم، سورۀ انعام، آیۀ ۱۵۸؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. 
۵. الفتن، ج ۲، ص ۲-۷۰۱، الجزء ۱۰، ح ۱۹۷۸، چاپ قاهره؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.

📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه ‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎ های دیگر است.

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman