عبداللّه های سه گانه در آخر الزّمان (بخش 9)
جالوتْ عبداللهِ حَجّام آسیب رسانِ به اسفهانیها!
امیر مؤمنان علی(علیه السّلام)، در خطبۀ ملاحم معروف به «زهرا»، فرمود:
... وای بر اسفهانیها از جالوت عبداللهِ حَجّام (خونگیر یا بسیارگزنده)...(1).
«جالوت» نام بسیارزورگوی فلسطینی است که داود پیامبر، از پیامبران بنی اسرائیل(علیهم السّلام)، سوی او رفت و با وی کارزار کرد و با سنگی که از فلاخنش پرتاب کرد، او را کشت(2).
بنا بر آن چه هویداست، واژۀ «جالوت» در این حدیث اشاره می کند به بسیارزورگو بودن و سرکشی فراوان عبداللهِ حجّامی که به اصفهانیها در آخر الزّمان آسیب می زند، و می تواند صیغۀ مبالغه باشد به معنای «جَلّاد» (سرپرست تازیانه زدن و کشتن) از «جَلَتَ» به معنای جَلَدَ و ضَرَبَ، و برای «حَجّام» معنای شناخته شده ای است که «خونگیر» باشد، یا صیغۀ مبالغه است به معنای «بسیارگزنده» از «حَجَمَ» به معنای لَسَعَ، اگر جالوت نادرست نویسی شدۀ واژه ای دیگر همانندش نباشد که اکنون آن را یاد نمی کنم، و خداوند داناتر است.
به هر روی، اگر این روایت ساختگی نباشد، می تواند مراد از «جالوت عبداللهِ حَجّام» همان عبدالله عبّاسی واپسین پادشاهان سه گانۀ بنی عبّاس در مشرق در آخر الزّمان باشد، و خداوند داناتر است.
----------------------------------------------------
1. مناقب آل أبی طالب، ج 2، ص 10-309 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
2. بهره گرفته شده از: المنجد فی الأعلام، درگاه «جُلیات».
پایان گفتار
✔️برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
