دوران فرمانروایی یهودیان در آخرالزّمان
در تاریخ پنج هزار سالۀ اُورْشَلِیم یا قدس، دو پیامبر بنی اسرائیلی ۷۳ سال نیرومندانه و دادورزانه بر این شهر و پیرامونش فرمانروایی کردند. داود پیامبر(علیه‌السّلام) که از نوجوانی اندامی نیرومند داشت و از دلیری و دانشی خداداده برخُردار بود، پس از جانشینی شائول و پیروزی بر گولیات رهبر فلسطینیانِ ستیزه‌جویی که از جزایر یونان در دریای اژه به کناره های جنوبی اسرائیل کنونی آمده بودند و میخاستند سرزمین بنی اسرائیل را بگیرند، در ۱۰۰۲ پیش از میلاد مسیح(علیه‌السّلام) این شهر را پایتخت خیش برگزید و در آن‌جا کاخ و برج و بارویی بزرگ ساخت. پادشاهی داود بر قدس ۳۳ سال به درازا کشید. پس از وی، پسرش سلیمان پیامبر(علیه‌السّلام) در ۹۷۰ پیش از میلاد، پادشاه شد و کشور بنی اسرائیل را گستراند و برای آنان پرستش گاهی با شکوه و زیبا ساخت و ۴۰ سال بر قدس و پیرامونش فرمانروایی کرد(۱)، و زمامداری‌اش آرامش و رفاه را برای مردم آن سرزمین ارمغان آورد. پس از مرگ سلیمان، در دوران پسرش «رَحَبْعام»، میان بنی اسرائیل ناسازگاری افتاد و کشور یک پارچۀ سلیمان به بخشی شمالی با نام اسرائیل و بخشی جنوبی با نام یهودا جدا شد.(۲)
شنیدنی است اگر بدانید، بنا بر سخنان گزارش‌شده از دانیال پیامبر(علیه‌السّلام) و رازگشایی نُسْتْرآدامُوس از آن، دوران پایداری دولت یهود در آخرالزّمان نیز نزدیک ۷۳ سال خاهد بود.
در کتاب تورات سخنانی رازآلود در بارۀ دوران انبوهی و توانایی یهودیان(۳) در سرزمین فلسطین در آخرالزّمان آمده است:
«امّا تو ای دانیال! کلام را مخفی دار و کتاب را تا زمان آخر مُهر کن. بسیاری به‌سرعت تردّد خاهند نمود و علم افزوده خاهد گردید*. پس منِ دانیال نظر کردم، و اینک دو نفر دیگر، یکی به این طرف نهر و دیگری به آن طرف نهر ایستاده بودند* و یکی از ایشان به آن مرد مُلَبَّس به کتان که بالای آبهای نهر ایستاده بود، گفت: انتهای این عجایب تا به کی خاهد بود؟* و آن مرد ملبّس به کتان را که بالای آبهای نهر ایستاده بوده، شنیدم که دست راست و دست چپ خُد را به سوی آسمان برافراشته، به حیِّ ابدی قسم خُرد که برای زمانی و دو زمان و نصف زمان خاهد بود، و چون پراکندگی قوّت قوم مقدّس به انجام رسد، آن گاه همۀ این امور به اتمام خاهد رسید*».(۴)
نُسْتْرآدامُوس، دانشمند، پیشگو و ستاره‌شناس مشهور فرانسوی (۱۵۶۶ـ۱۵۰۳ م)، با بهره‌گیری از آگاهیهای تاریخی و چیره‌دستی در پرده‌برداری از رازهای برخی پیشگوییها، از نوشتارهای کتاب مقدّس در بارۀ دوران فرمانروایی یهودیان و زمان به سر رسیدن دولت آنان در آخرالزّمان این گونه رازگشایی کرده است:
«دورۀ این تغییرات برای زمانی و دو زمان و نیم زمان خاهد بود. اگر زمان اشاره به هفته، یعنی هفت سال باشد، پس دو زمان: ۴۹=۷×۷ سال می‌شود، و نیم زمان مساوی است با: نصف ۴۹ سال، یعنی ۲۴ سال و ۶ ماه و ۱۵ روز، و مجموع آن: ۴۹+۲۴ سال ۶ ماه ۱۵ روز یعنی ۷۳ سال و ۷ ماه».(۵)
نسترآداموس، در بخشی از نامه‌اش به هانری دوم، پادشاه فرانسه، یافته‌های خُد از گفتارهای کتاب مقدّس را چنین گزارش می‌کند:
«بابل(۶) جدید رو به رشد می‌نهد، دختر تیره‌بخت به خاطر رجاست(۷) که از اوّلین قربانی افزون می‌دارد، فقط تا هفتاد و سه سال و هفت ماه حکومتش دوام خاهد آورد».(۸)
در سخنان نسترآداموس، «بابل جدید» همان کشور اسرائیل کنونی، و «دختر تیره‌بخت» نماد قوم آواره و بدبخت یهود است که برای پلیدیها و کارهای زشتی که پس از پدیداری دولت نوبنیادش در آخرالزّمان انجام می‌دهد، زمامداریای ۷۳ سال و ۷ ماهه خاهد داشت.
بر پایۀ پیشگوییهای کتاب مقدّس و رمزگشایی و پرده‌برداری نسترآداموس از نوشتارهای این کتاب، و با نگاه به آن‌که در ۱۴ می سال ۱۹۴۸، با انبوه‌شدن و نیرومندشدن یهودیان در سرزمین فلسطین، دولت اسرائیل با پایتختی قدس شریف بنیادگذاری شد، دسامبر سال ۲۰۲۱ زمان پایان زمامداری ۷۳ سال و ۷ ماهۀ یهودیان در آخرالزّمان خاهد بود، و برخی پژوهشگران یهودی، مسیحی و عرب نیز با بهره‌گیری از همین پیشگویی و رمزگشایی از آن، ۲۰۲۲ م را سال نابودی دولت اسرائیل دانسته‌اند، ولی چنین می‌نماید که بازۀ زمانی سه سال و نیمۀ روزهای پایانی شرارت و مصیبت در جهان را که در کتاب دانیال نبی پیشگویی شده است، می‌بایست بر این بازۀ زمانی افزود، و خداوند داناتر است.(۹)
«بسیاری پاکیزه و سفید و صاف خاهند شد، ولی شریران شرارت خاهند ورزید، و هیچ کدام از آنان نخاهند فهمید، ولی خردمندان خاهند فهمید.* و از زمانی که قربانی دائمی متوقّف شود و پلیدی ویرانی برپا گردد، هزار و دویست و نود روز خاهد بود.* خُشا به حال آن‌که انتظار کشد و به هزار و سیسد و سی و پنج روز برسد.*(۱۰)
چنان‌که می‌دانید، در پایانۀ قرن نوزدهم میلادی، یهودیان صهیونیست، با نگرشی نژادپرستانه و برتری‌جویی قومی، فلسطین را «سرزمین موعود» شناساندند و خاستار بازگشت یهودیان از سراسر جهان به این سرزمین و پیدایش مردم یهود و دولت بنی اسرائیل در آن‌جا شدند.
از سال ۱۸۸۱ م به این سو، کوچیدن یهودیان و نایهودیان، به‌ویژه روسها، به فلسطین آغاز شد، و با گذشت زمان، شمار کوچیدنهای یهودیان و انبوهی آنان در این سرزمین، چنان رو به فزونی نهاد و چشمگیر گردید که مایۀ آن شد تا یهودیان خُد را توانمند و چیره ببینند و در سال ۱۹۳۶ م برنامۀ جداسازی فلسطین به دو بخش یهودی و عربی را پیشنهاد دهند، و در سال ۱۹۴۷ م سازمان ملل متّحد، برنامۀ جداسازی فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین و ادارۀ شهر اورشلیم به گونه‌ای بین‌المللی را تصویب کرد.
سرانجام، در ۱۴ می ۱۹۴۸، با پایان‌یافتن سرپرستی بریتانیا بر فلسطین و بیرون‌رفتن نیروهایش از این سرزمین، یهودیان صهیونیست با همکاری دولتهای شرقی و غربی، به‌ویژه آمریکا و بریتانیا، برپایی کشور و دولت خُدگردان اسرائیل در سرزمین فلسطین با پایتختی بخش غربی شهر قدس را آشکار کردند و روز نکبت آغاز گردید.
در پی پیدایش دولت اسرائیل، یهودیان صهیونیست، برای دستیابی به هدفهای بدشگون خیش، سختترین ستمها را بر مردم فلسطین روا داشتند، و در گرفتن داراییها، ویران‌ساختن خانه‌ها، ریختن خونها و آواره ساختن آنان از وطنشان کوشیدند، و به گسترش آشوب و تباهی در سرزمین فلسطین و دیگر سرزمینهای جهان پرداختند.
گفتنی است، پیدایش دولت اسرائیل در ۱۹۴۸ م بروز اختلافهای ریشه‌دار و جنگهای چهارگانۀ ۱۹۴۸ و ۱۹۵۶ و ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ م میان دولتهای عربی و اسرائیل را در پی داشت که سرانجام، ۳۰ سال پس از برپایی دولت اسرائیل، با پیمان کمپ دیوید، آتش این اختلافها فروکش کرد. این پیمان که با دست انور سادات، رئیس جمهور مصر، و مناخیم بگین، نخست‌وزیر اسرائیل، و با میانجیگری جیمی کارتر، رئیس‌جمهور آمریکا، در ۱۷ سپتامبر ۱۹۷۸ در کاخ سفید امضا شد، نخستین پیمان صلح میان دو سوی جنگ اعراب و اسرائیل بود که به سازش میان مصر و اسرائیل، بازگرداندن صحرای سینا از سوی اسرائیل به مصر و آغاز گفتگو برای پیدایش کشوری فلسطینی در کرانۀ باختری رود اردن و نوار غزّه انجامید، و پس از این پیمان، مصر اسرائیل را به رسمیّت شناخت و روابط دو کشور عادی شد.
نیز شایان یادآوری است، افزون بر جنگهای یادشده میان دولتهای عرب و اسرائیل و کشتارهای گاه و بی‌گاه فلسطینیان با دست یهودیان صهیونیست، ارتش اسرائیل در ۱۹۸۲ م بر لبنان یورش برد و جنوب این کشور و اردوگاههای فلسطینیان را گرفت، و پس از سه سال، با کشته شدن ۱۲۱۶ سرباز اسرائیلی و ۴۰ هزار فلسطینی و لبنانی، به جنگ پایان داد، و در سال ۲۰۰۰ م از بخشهایی که گرفته بود، پسروی کرد. نیز میان ارتش اسرائیل و جنبش حَماس در غزّه در ژوئن ۲۰۰۶ و در پی آن، میان ارتش اسرائیل و جنبش حزب‌الّاه لبنان در ژوئیه ۲۰۰۶ نبردی روی داد، و سپس نبردهای دیگری میان ارتش اسرائیل و جنبش حماس در ۹-۲۰۰۸ و ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ و ۲۰۲۱ م روی دادند که همۀ آنها کشتار و ویرانی را در بر داشتند.(۱۱)
اکنون که نزدیک ۷۳ سال و هفت ماه از آغاز پیدایش دولت اسرائیل در سرزمین فلسطین سپری شده است، و چنان‌که تورات پیشبینی کرده، پراکندگی قوّت قوم مقدّس رو به پایان نهاده است، و یهودیان به اوج توانایی خیش رسیده‌اند، امیدواریم در آیندهای نزدیک بینندۀ فروپاشی دولت اسرائیل در سرزمین فلسطین و ناتوانی و شکست یهودیان در سراسر جهان باشیم؛ هرچند، بنا بر پژوهشهای چندین سالۀ نویسنده در بارۀ مهدویّت و آخرالزّمان و یهودیان، بی‌گمان، زمان این رویداد سرنوشت‌ساز چند ماهی پس از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) و با نابودی دجّال یک‌چشم یهودی خاهد بود.
در پایان این گفتار سزاوار است یادآور شویم که برخی نویسندگان روزگار ما تلاش فراوانی کرده‌اند تا با برخی محاسبات ریاضی و شمارش کلمه‌هایی از آیه‌های ۲ تا ۱۰۴ سورۀ اسراء، عدد ۱۴۴۳ را به عنوان سالی قمری به دست آورند و آن را که برابر ۲۰۲۲ میلادی است، سالی سرنوشت‌ساز برای قوم یهود و سال پایانی دولت اسرائیل در آخرالزّمان بدانند، و به خاننده چنین بپذیرانند که محاسبه و استخراج چنین عددی از آیات یادشده از اعجازهای عددی قرآن کریم است، در حالی که چنین محاسباتی آن‌هم گزینشی و دلبخاهی و گاه خلاف فرمولهای متداول نزد اهل علم ابجد و حروف، نادرست و نامعتبرند، و افزون بر این، برخی کلمه‌ها از آیه‌های محاسبه‌شده از سورۀ اسراء درست شمارش نشده‌اند، و بسیاری از آن آیه‌ها نیز در بارۀ بنی اسرائیل و سرنوشت آنان نمی‌باشند، و دور از ذهن نیست که چنین نویسندگانی برای بار نخست، عدد ۷۳ سال و هفت ماهی را که نسترآداموس از نوشتار کتاب دانیال پیامبر به عنوان دوران پایانی یهودیان رمزگشایی کرده است، خانده و شنیده‌اند، و آن را بر ۱۹۴۸ که سال پدیدآمدن دولت اسرائیل در سرزمین فلسطین است، افزوده‌اند و به سال ۲۰۲۲ میلادی رسیده‌اند، و سپس کوشیده‌اند تا با محاسبات ریاضی دلبخاهی و هدفمند و گزینشی بر روی برخی آیه‌های سورۀ اسراء سال ۱۴۴۳ هجری قمری و نیز ۲۰۲۲ میلادی را به دست آورند و چنین وانمود کنند که آن از پیشگوییهای اعجازآمیز قرآن کریم است.
---------------------------------------------------------------------------
۱. بنا بر تاریخ مشهور، فرمانروایی داود(علیه‌السّلام) بر اورشلیم از ۱۰۰۲ تا ۹۷۰ و فرمانروایی سلیمان(علیه‌السّلام) بر این شهر از ۹۷۰ تا ۹۳۱ پیش از میلاد عیسی مسیح(علیه‌السّلام) بود؛ هرچند این تاریخها و بازه‌های زمانی بر پایۀ گمانه‌زنیها بوده و دقیق نیستند.
۲. بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.
۳. نزد مسلمانان، به کافران و سرکشان از بنی اسرائیل «یهودیان» گفته می‌شود.
۴. کتاب مقدّس، عهد عتیق، کتاب دانیال نبی، ب ۱۲، بند ۷ـ۴.
۵. پیشگوییهای نُستراداموس، ص ۹-۱۸، پیشگفتار.
۶. در کتاب «پیشگوییهای نُستراداموس، چاپ نخست، سال ۱۳۷۶ هـ.ش در تهران» در این‌جا «بابیلون» یافت می‌شود که به «بابل» اصلاح شد.
۷. رِجاسَت: زشتی و پلیدی.
۸. پیشگوییهای نُستراداموس، ص ۵-۱۴۴، رساله به هانری دوم پادشاه فرانسه.
۹. سخن نویسنده.
۱۰. کتاب مقدّس، عهد عتیق، کتاب دانیال نبی، ب ۱۲، بند ۱۲-۱۱.
۱۱. بهره‌گرفته‌شده از: منابع گوناگون.
📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی
✍🏻روش ما در نوشتن واژه ها، بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته های دیگر است.
✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman
