وای بر تهرانیها و قفقازیها و عراقیها از کوسه‌ها

روایت شده است از سَدِیر صَیْرَفی که گفت: با گروهی از زیندگان کوفه نزد ابوعبدالّاه جعفر ابن محمّد-علیهماالسّلام-بودیم، به آنان رو کرد و برایشان فرمود:

... پس وای بر شما ای زیندگان عراق هر گاه که پرچمها از خراسان ‏سوی شما بیایند، و وای بر زیندگان ری از ترکها، و وای بر زیندگان عراق از زیندگان ری، و وای بر آنان (تهرانیها، ترکها و عراقیها) سپس وای بر آنان از کوسه‌ها(۱). سدیر گفت: گفتم: ای سرور من، کوسه‌ها کیان‌اند؟ فرمود: گروهی که گوشهایشان در کوچک‌بودن مانند گوشهای موش، تنپوششان آهن، سخنشان مانند سخن دیوها (جنهای سرکش)، مردمکهای چشمهایشان کوچک، جوانان موى بر پشت لبها روییده و ریش در نیاورده و اندامی بی‌مو می‌باشند. پناه ببرید به خداوند از بدیشان، آنان خداوند بر دستانشان برای دین(۲) گشایش می‌کند و ابزار کار ما می‌باشند.(۳)

امام صادق-علیه‌السّلام- در این حدیث به برخی جنگهای خونخاهانه‌ای اشاره می‌کند که میان مسلمانان اندکی پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- تا آغازه‌هایش روی می‌دهند، و مراد از «زیندگان ری»، تهرانیهایی‌اند که در روزگار اصهب مروانی با «عراقیها» می‌جنگند، و «ترکها» همان نیروهای ترکی‌اند که با فرماندهی شَرُوسِی از قفقاز جنوبی بر سرزمینهای ایران از آذربایجان تا ری یورش می‌برند، سپس به عراق می‌روند، و «کوسه‌ها» ترکهای اُیْغُرَند که در استان سین‌کیانگ چین می‌زیند و گوشهایشان کوچک و ریشهایشان بر چانه‌هایشان روییده‌اند، و چون زبان ترکی ایغری از دشوارترین و پیچیده‌ترین زبانها در جهان است، امام آن را به سخن جنها همانند کرده است، و آنان با رهبری هاشمی چینی به مُلتان و خراسان می‌آیند، و با فرماندهی شُعَیْب تمیمی خراسانی همراه خراسانیان سوی ری می‌روند و سرکشان آن‌جا را کیفر می‌دهند، سپس سوی بصره و بغداد و کوفه می‌روند و نیروهای شروسی و نیروهای سفیانی را در هم می‌شکنند، و بازماندگان پیروان اصهب مروانی و هاشمی شیصبانی کوفی را نابود می‌کنند، و پس از یورشی بر ترکیه، سوی شام برای گشودن دمشق و بیت مقدّس می‌روند.
 
مقصود از «کار ما» همان امامت امام مهدی-علیه‌السّلام- واپسین امامان دوازده‌گانه از خاندان رسول خدا-صلوات‌الّاه‌علیهم- است، و این گروه کوسه‌ برای مهدی چیرگی‌اش را فراهم می‌کنند و برای مؤمنان خوبند و برای ستمگران بدند و بدیهایشان را با بدیها دور می‌کنند، چنان‌که امیر مؤمنان علی-علیه‌السّلام- فرمود:

سنگ را از جایی که آمده است برگردانید؛ پس بی‌گمان بدی را جز بدی دور نمی‌کند(۳).

----------------------------------------------------------------------------------------
۱. کوسه: کسی که ریشش بر چانه‌اش است، نه بر دو گونه؛ برگرفته از: فرهنگنامه‌های زبان عربی.
۲. در همۀ نسخه‌های چاپی الأمالی نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «الدین» یافت می‌شود که به «للدین» اصلاح و ترجمه گردید.
۳. الأمالی، مفید، ص ۵-۶۴، المجلس ۷، ح ۱۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۴. نهج البلاغة، ص ۸۵۲، ب المختار من الحکم، ش ۳۰۵؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.

📚جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تُنِکابُنِی
✍🏻روش ما در نوشتن واژه ‎ها سره‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار است

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman