پیشرفتهای علمی و سفرهای فضایی در روزگار امام مهدی(علیه‌السّلام)

از اَبان روایت شده است که ابو عبدالّاه [صادق](علیه‌السّلام) فرمود:

علم بیست و هفت بخش است؛ پس، همۀ آن‌چه را که فرستادگان آورده‌اند، دو بخش است، و مردم تا امروز جز دو بخش را نشناخته‌اند. پس، هر گاه قیامگر ما برخیزد، بیست و پنج بخش را بیرون می‌آورد، و در مردم پخش می‌کند، و با آنها ‌دو بخش را همراه می‌کند تا آن‌که بیست و هفت بخش را پخش کند.(۱)

از سُورَه روایت شده است که ابو جعفر [باقر](علیه‌السّلام) فرمود:

بی‌گمان، ذو القرنین گزینش میان(۲) دو ابر را داده شد، پس، بسیاررام را برگزید، و برای زمامدار شما دشوار اندوخته شد. گفت: گفتم: دشوار چیست؟ فرمود: آن‌چه از ابری که در آن تندر و آذرخش و برق است، زمامدار شما سوارش می‌شود، آگاه باش که بی‌گمان، وی به‌زودی ابر را سوار می‌شود و در راهها بالا می‌رود، راههای آسمانهای هفتگانه و زمینهای هفتگانه که پنج‌تایی آبادان و دوتایی ویران‌اند.(۳)

ذو القرنین بندۀ صالح خداوند و دارای دانش و توانایی‌ای بود که یادش و برخی سفرهایش به خاور و باختر و شمال  در قرآن کریم آمده است، و بی‌گمان، سدّی را ساخت تا با آن آزار یأجوج و مأجوج را از برخی مردمان دور کند و از شورش آن‌دو و تباهیگریشان در زمین هنگام نزدیکی قیام امام مهدی(علیه‌السّلام) خبر داد.
 
از جابر روایت شده است که ابو جعفر [باقر](علیه‌السّلام) فرمود:

فرود می‌آید در میان هفت گنبدی از نور که دانسته نمی‌شود او در کدامین آنهاست، هنگامی که در پشت کوفه فرود می‌آید... .(۴)

بنا بر آن‌چه از این روایت و جز آن هویدا می‌شود، امام مهدی(علیه‌السّلام)، پس از قیامش در مکّه و چیره‌شدنش بر سرزمین حجاز، با برخی همراهانش سوار بر ابرهای انباشته‌شدۀ درخشان می‌شوند و هوایی به نجف می‌آیند تا دوری میان دو سرزمین کوتاه شود.

ابو ربیع شامی گفته است که شنیدم ابو عبدالّاه [صادق](علیه‌السّلام) می‌فرمود:

بی‌گمان، قیامگر ما هر گاه برخیزد، خداوند(عزّ و جلّ) برای شیعیان ما در گوشهایشان و دیده‌هایشان می‌افزاید، به گونه‌ای که میان آنان و میان قیامگر پیکی نباشد، با ایشان سخن می‌گوید، پس، می‌شنوند و به او می‌نگرند، در حالی که وی در جایگاهش است.(۵)

ابن مُسْکان گفته است که شنیدم ابو عبدالّاه [صادق](علیه‌السّلام) می‌فرمود:

بی‌گمان، مؤمن در زمان قیامگر در حالی که او در مشرق است، برادرش را که در مغرب است می‌بیند، و همچنین، کسی که در مغرب است، برادرش را که در مشرق است می‌بیند.(۶)

بی‌گمان، برخی کسانی که از رازهای احادیث آخرالزّمان آگاه نیستند پنداشته‌اند که مراد از دیدن در این دو حدیث و همانندهایش دیدن با ابزارهای نوین ارتباط تصویری مانند تلفتن همراه می‌باشد، در حالی که امام صادق(علیه‌السّلام) آشکار کرده است که این دیدن ویژۀ مؤمنان می‌باشد، بی پیک و بی میانداری چیزی؛ پس، دیده‌های مؤمنان و گوشهایشان با فرمان خداوند متعالی در آن زمان تیز می‌شوند و آن‌چه را بخاهند، از دور و نزدیک می‌بینند و می‌شنوند.

از محمّد [دیباج] روایت شده است که پدرش جعفر [صادق](علیه‌السّلام) فرمود:

هر گاه قیامگر برخیزد، در کشورهای زمین، در هر کشوری مردی را می‌فرستد، در حالی که می‌فرماید: پیمانت در پنجه‌ات است، پس هر گاه کاری بر تو پیش آمد که آن را نمی‌دانی و داوری در آن را نمی‌شناسی، بنگر به پنجه‌ات و آن‌چه در آن است را انجام بده. فرمود: و سپاهی را سوی قسطنطینیّه می‌فرستد، پس، هر گاه به خلیج برسند، چیزی را بر پاهایشان می‌نویسند و بر آب راه می‌روند، و هر گاه رومیان به آنان بنگرند که بر آب می‌روند، می‌گویند: اینان همراهان اویند که بر آب راه می‌روند، پس، وی چگونه است؟! در آن هنگام، برای ایشان دروازه‌های شهر گشوده می‌شود و درون آن می‌روند و آن‌چه را که می‌خاهند، در آن فرمان می‌دهند.(۷)

«قُسْطَنْطِینِیَّه» شهری بزرگ و کهن بر کنارۀ دریای مَرْمَرَه در ترکیه است که پایتخت امپراتوری روم شرقی بود، و ترکهای عثمانی آن را گشودند و آن را اِسْتانْبُول نامیدند و پادشاهانشان در آن‌جا ماندگار شدند تا آن‌که پایتخت را به آنکارا جابه‌جا کردند، و چون این شهر میان دو قارّۀ اروپا و آسیا جای دارد، به آن دروازۀ اروپا گفته می‌شود.(۸)

مقصود از «اینان همراهان اویند»، همراهان و یاران امام مهدی قیامگر(علیه‌السّلام) در آخرالزّمان است.
----------------------------------------------------------------------- 
۱. الخرائج و الجرائح، ج ۲، ص ۸۴۱، ف فی أغرب معجزات الإمام المهدیّ(علیه‌السلام)، ح ۵۹؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲. میان دو چنگک از افزوده‌های ما است که آن را از همین روایت که در «بحار الأنوار، ج ۵۷، ص ۱۲۰، ب ۳۲، ح ۸» آمده است، گرفته‌ایم.
۳. بصائر الدرجات، ص ۴۰۹، ب ۱۵، ح ۳؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۴. التفسیر، عیّاشی، ج ۱، ص ۲۱۴، ح ۴۰۵، سورة البقرة؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۵. الکافی، ج ۱۵، ص ۵۴۸، ک الروضة، ح ٣٢٩؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۶. سرور أهل الإیمان، ص ۱۱۵؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۷. الغیبة، نعمانی، ص ۵-۳۳۴، ب‌ ۲۱، ح‌ ۸؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۸. بهره‌گرفته‌شده از: برخی منابع.

📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه ‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎ های دیگر است.

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman