جنگ هند و پاکستان در آخرالزّمان

جنگ میان هند و پاکستان و روی‎ دادن ویرانی و کشتار در سرزمینهای هند و سند و چیره‎ شدن هندیان بر پاکستانیها از نشانه‎ های نزدیک‎ شدن زمان قیام امام مهدی(علیه ‎السّلام) است.

 

 

در کتاب ابو حُذَیْفَه از مُقاتِل روایت شده است که وی گفت:

پس از مرگ ضَحّاک، در کتابهای گردآوری‌ شده نزدش، در بارۀ گفتار خداوند(عزّ و جلّ): «و هیچ آبادی ‎ای نیست، مگر آن‎ که ما پیش از روز قیامت نابودگر یا شکنجه‎ کنندۀ آن می‎باشیم، شکنجه‎ ای سخت، و آن، در کتاب نوشته شده بود»(۱)، خانده ‎ام: ... ویران‎ شدن سند از سوی هند است... .(۲)

چنین می‎ نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى ‎الله‌ علیه ‌و آله) باشد، اگر چه ضَحّاک ابن مُزاحِم خراسانی تابعی آن را به وی نسبت نداده است.

بدان که مراد از «روز قیامت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، روز قیام قائم(علیه ‎السّلام)، و مقصود از «کتاب» در این‎جا همان لوح محفوظ است.

قَتادَه از سعید ابن مُسَیِّب روایت کرده است که امیر مؤمنان [علی(علیه‌السّلام)](۳) در بارۀ سخن او (خداوند) متعالی:

«هیچ آبادی ‎ای نیست، مگر آن که ما پیش از روز قیامت نابودگر یا شکنجه ‌کنندۀ آن می باشیم»(۴)، پرسیده شد؟ فرمود: ویران می‎شود ... سند از هند... .(۵)

امام علی ابن ابی طالب (علیهماالسّلام)، در بیان نشانه‎ های قیام قائم(علیه‌ السّلام)، فرمود:

ای وای بر سرزمینهای سند و هند از آن‎ چه(۶) در آن‌ جا ها فرود می‌آید از کشتن، سربریدن و ویران‌شدن در آن زمان... .(۷)

نیز امیر مؤمنان علی(علیه ‌السّلام)، در بیان رویدادهایی که پیش از قیام قائم(علیه ‌السّلام) خاهند بود، فرمود:

... چیره شدن هند بر سند... .(۸)

همچنین از برخی محاسبه‌ های جفری در بارۀ شورش خراسانی در مشرق بهره گرفته می‎شود که پیش از آن یا همراهش، سرزمینهای سند با بمبها و موشکهایی که دهلی آنها را بر آن‎ جاها پرتاب می‎کند، آشفته می‌شوند، و سخن بیرون‎ آمده از جفر این است: «مَحالِ سند زار به سَهمِ دهلی»(۹)، و گمانی نیست در این‎که هاشمی چینی در پی روی‌دادن جنگی میان هند و پاکستان و چیره‌شدن هندیان بر پاکستانیها، سپاهش را از سین‎ کیانگ در غرب چین به مُلْتان در جنوب استان پَنْجابِ پاکستان می‌آورد و سپس از آن‎جا سوی ازبکستان می‎ کوچد تا در سمرقند با شعیب تمیمی خراسانی همپیمان و همبسته شود.

با نگاه به روایات اسلامی ‎ای که در بارۀ هند و سند در آخرالزّمان آمده ‌اند، بهره می‌گیریم که مراد از «هِنْد»، کشور کنونی هند، و مقصود از «سِنْد»، کشور کنونی پاکستان می‌باشد.(۱۰)

شبه ‌قارّۀ هند در روزگاران کهن به دو بخش بزرگ با نام «سرزمینهای هند» و «سرزمینهای سند و پنجاب» جدا می‌شده است، و سرزمینهای سند که بخش بزرگی از کشور پاکستان ‎اند، همان سرزمینهای دربرگیرندۀ رود سند (Indus) می‌باشند که از فلات تبّت در شمال رشته‌کوههای هیمالیا سرچشمه می‌گیرد، و از بخش جامو و کشمیر در شمال غربی هند می‌گذرد، و بیشترش در سرزمینهای پاکستان، از شمال تا جنوب، روان می‌شود تا آن‌که نزدیک بندر کراچی در اقیانوس هند بریزد.

شایان یادآوری است، از هدفهای راهبردی دولتهای غربی ناتوان‌سازی دولتهای اسلامی در روزگار کنونی است، و دولت پاکستان از بزرگترین دولتهای اسلامی در خاورمیانه است، و آن، نخستین دولتی در میان مسلمانان است که به انرژی هسته‎ای دست یافت و جنگ‎افزار اتمی ساخت، و هند نیز کشوری است که در آن شمار بسیاری از مسلمانان می‎زیند. بنا بر این، اسرائیل و آمریکا در برافروختن آتش جنگ میان هند و پاکستان می‌کوشند، و بودن ناسازگاریها و درگیریهای ریشه‌دار و درازهنگام میان هندیان و پاکستانیها بر سر استان راهبردی کشمیر از چیزهایی است که مایه و زمینه‎ساز روی‌دادن جنگی بزرگ میان دو کشور می‌شود، و چنان‌که می‌دانید، پس از جدایی خونبار پاکستان از هند در سال ۱۹۴۷ م که بیش از یک میلیون کشته بر جای گذاشت، کشمیر سه بخش شد که دو بخش آن را هند گرفت و بخش سوم به پاکستان داده شد، و از آن زمان دو کشور بر سر چیره‌شدن بر همۀ بخش کشمیر درگیرند، و افزون بر این، چین نیز خاستار گرفتن بخشی از آن استان است، با این گواه که زیندگان بخش شرقی کشمیر که «آکسای» نامیده می‌شود، ریشه‌ای چینی دارند، و چینیها پس از نبرد با هندیان در سال ۱۹۶۶ م بر بخشی از شرق کشمیر چیره شدند، در حالی که کشمیریها می‌کوشند که از هر کدام از هند و پاکستان و چین جدا و خُدگردان شوند، و تا کنون یک جنگ میان چین و هند و سه جنگ میان هند و پاکستان بر سر سرزمین کشمیر روی داده است.

نیز از چیزهای ناسازگار میان پاکستان و هند آن است که اقتصاد پاکستان به گونه‌ای بنیادین بر کشاورزی پایه‌گذاری شده است که نیازمند آب می‌باشد، و فراهم‌کردن بخش بزرگی از نیازمندیهای سرزمینهای پاکستان از آبهای برخی رودها مانند سَتلُج و جِهلُم و سِند انجام می‌شود که از کوههای هیمالیا در شمال هند و بخش کشمیر سرازیر می‌شوند، و برای همین، کشمیر دارای برجستگی اقتصادی ویژه‌ای برای پاکستانیها است، افزون بر برجستگی سیاسی و ارتشی، و در برخی زمانها سران هند سران پاکستان را از بستن آب سند بر ایشان می‌ترسانند.
  
امروزه می‎بینید که میان هند با آمریکا و اسرائیل پیوندهای استواری یافت می‌شوند، و هند از همپیمانان روسیه نیز می‌باشد، و از نیروی ارتشی برتر و پایداری سیاسی نیرومندی برخُردار است، در حالی که هر چند پاکستان در گذشته یکی از همپیمانان آمریکا بود، آمریکاییها اکنون تلاشی در توانمندسازی نیروی ارتشی پاکستانیها نمی‌کنند، و کمکهای آنان به ایشان تنها اقتصادی است، و نیز پاکستان از همپیمانی‌اش با چین سود بسیاری نمی‌برد، و از پایداری سیاسی نیرومندی برخُردار نیست. پس، به‌ناچار اگر جنگی میان دو دولت هند و پاکستان روی دهد، هندیان پیروز خاهند شد.(۱۱)
------------------------------------------------------------ 
۱. قرآن کریم، سورۀ اسراء، آیۀ ۵۸؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲. البدء و التاریخ، الجزء ۴، ص ۴-۱۰۲، ف ۱۳؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۳. میان دو کروشه از افزوده‎های ما است.
۴. قرآن کریم، سورۀ اسراء، آیۀ ۵۸؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۵. مناقب آل أبی‏ طالب، ج ۲، ص ۳۱۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۶. در همۀ نسخه‎های چاپی إلزام الناصب نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‎جا «و ما» یافت می‎شود که به «ممّا» اصلاح و ترجمه گردید.
۷. إلزام الناصب، ج ۲، ص ۱۵۷، خطبة البیان ۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۸. مناقب آل أبی طالب، ج ۲، ص ۳۰۹؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۹. مَحال: محلها و جایها. زار: آشفته و پریشان. سَهْم: تیر. 
۱۰. سخن نویسنده. 
۱۱. بهره‎گرفته‎شده از: منابع گوناگون.

📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎ های دیگر است.

✔️کانال آخرالزّمان
 

بارش بارانهای سیل آسا و سرکشی آبها در آخر الزّمان

بارش بارانهای سیل آسا و سرکشی آبها و فرورفتن بسیاری از سرزمینها در آب از نشانه های نزدیک شدن زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) می باشند.

بی گمان، بارانهای سیل آسایی که در ماه جمادی آخر و ده روز از رجب سالی پیش از سال قیام امام مهدی(علیه السّلام) می بارند و مایۀ چیره شدن آب بر سرزمین و سست شدن و رانش آن و ویرانی سرزمینها و نابودی روییدنیها و تباهی میوه ها و کم شدن خُراکیها می شوند، داستان توفان نوح(علیه السّلام) را به یاد ما می آورند.

داستان توفان نوح میان مسلمانان، یهودیان و مسیحیان شناخته شده و در قرآن کریم و تورات یاد شده است، و بنا بر آن چه از نوشتار این دو کتاب و جز آن دو هویداست، این توفان فراگیر و جهانی و مرکز پیدایش اش سرزمینهای جزیره و عراق بوده است که میان دو رود دجله و فرات جای گرفته اند. بی گمان، خداوند دعای نوح(علیه السّلام) بر زیان قومش را که سرکشی و بت پرستی می کردند، پاسخ داد، و به نوح فرمان داد که کشتی ای بزرگ بسازد، و هنگامی که ساختن کشتی پایان یافت، خداوند شکنجه اش را بر آن گروه ستمکار فرود آورد، به گونه ای که در بازۀ چهل روز و شب، از آسمان بارانهایی سیل آسا فرستاده و از زمین چشمه های بسیاری جوشیده شدند؛ پس، از گردآمدن آب آن بارانها و چشمه ها توفانی بزرگ پدید آمد که کافران را نابود کرد، و مؤمنانی که با نوح سوار کشتی شده بودند، از آن رهایی یافتند(1).

از اَنَس پسر مالِک روایت شده است که رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

ساعت (زمان قیام قائم) برپا نمی شود، مگر آن که بر مردم بارانی فراگیر باریده شود و زمین چیزی نرویاند(2).

بدان که مراد از «ساعت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، زمان قیام قائم(علیه السّلام) می باشد.

نیز از انس پسر مالک شنیده شده است که می گفت:

از [نشانۀ](3) نزدیک شدن ساعت (زمان قیام قائم) پدیدارشدن کانها، فراوانی باران و کمی روییدنی است...(4).

چنین می نماید که این حدیث از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه و آله) باشد، اگرچه انس صحابی پسر مالک آن را به وی نسبت نداده است.

از عَوْف پسر مالِک اَشْجَعِی روایت شده است که پیامبر(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

بی گمان، پیش از دجّال سالهایی فریبنده اند که باران در آنها فراوان و روییدنی در آنها کم می شود، دروغگو در آنها راستگو و راستگو در آنها دروغگو دانسته می شود، خیانتگر در آنها امانتدار و امانتدار در آنها خیانتگر به شمار می آید، و رُوَیْبَضَه(5) در آنها سخن می گوید. گفته شد: ای رسول خدا، رویبضه چیست؟ فرمود: کسی که چشمگیر نیست(6).

از ابو هُرَیْرَه روایت شده است که رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

خشکسالی آن نیست که باران باریده نشوید، بلکه خشکسالی آن است که باریده و باریده شوید و زمین چیزی نرویاند(7).

از ابو بَصِیر روایت شده است که ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) فرمود:

بی گمان، پیشاپیش قائم(علیه السّلام) سالی پُرآب و باران خاهد بود که در آن، میوه ها و خرما روی درخت تباه می شوند؛ پس، در آن رویداد گمان مبرید(8).

رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) فرمود:

بر مردم زمانی می رسد ... خداوند باران آسمان را از آنان در هنگام خِیش بازمی دارد، و آن را نابهنگام فرومی ریزد...(9).

از عبدالله پسر مسعود روایت شده است که گفت:

گفتم: ای فرستادۀ خدا، آیا برای ساعت (زمان قیام قائم) نشانه ای است که ساعت با آن شناخته می شود؟ به من فرمود: ... ای پسر مسعود ... بی گمان، از نشانه های ساعت و پیش درآمدهایش ... آن است که باران بسیارگرم باشد...(10).

از ابو هریره روایت شده است که رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

ساعت (زمان قیام قائم) برپا نمی شود، مگر آن که بر مردم بارانی باریده شود که خانه های گلی نمی پوشاند از آن، و نمی پوشاند از آن جز خانه های مویی (چادری)(11).

------------------------------------------------------------------------------------------

1. بهره گرفته شده از: برخی منابع. 
 2. المسند، ج 4، ص 282، ح 12432 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
3. میان دو کروشه از افزوده های ما هست.
4. الفتن، ص ۳۸۵، جزء ۹، ح ۱۳۶۷ (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
5. «رُوَیْبَضَه»، بنا بر آن چه در فرهنگنامه های واژگان عربی آمده است، کوچک شدۀ رابِضَه می باشد، و «ه» در آن برای مبالغه است، و جمعش رُوَیْبَضون و رُوَیْبَضات، و از معانی آن «انسان ناشناخته»، «ناتوان از کارهای بزرگ» و «گوسفندچران» می باشد (بنگرید: العین و لسان العرب، درگاه «ربض»).
6. شرح مشکل الآثار، ج 1، ص 404، ح 464 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
 7. صحیح مسلم، ج 4، ص 2228، کتاب فتن و أشراط ساعت، ب 15، ح 44 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
8. الإرشاد، ج ۲، ص ۳۷۷ (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
9. جامع الأخبار، ص 355، ف 88، ح 992 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
10. المعجم الکبیر، ج 5، جزء 10، ص 6-195، ح 10556 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
11. المسند، ج 13، 2-11، ح 7564 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

 

 

120 علامت آخرالزمان از دیدگاه امام صادق(ع) به ازای هر کپی یک صلوات

محبان مهدی (عج ) امام صادق(ع) طی روایتی به جزئیات علائم و مفاسدی که در آستانه انقلاب مهدی فراگیر جامعه بشری می گردد اشاره نموده اند که گویی این پیشگویی ها مربوط به همین قرن حاضر است:

 

1. آنگاه که دیدی       حق مرده و اهل حق از میان رفتند.

2.و دیدی که            ستم همه جا را گرفته است.

3.و دیدی که            قرآن فرسوده شده و بدعتهایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است.

4.و دیدی که            دین بی محتوا شده، همانند ظرفی که آن را واژگون نمایند.

5.و دیدی که            اهل باطل بر اهل حق بزرگی جویند.

6.و دیدی که            شر آشکار است و از آن نهی نهی شود و هر که کار زشت انجام دهد معذورش دارند.

7.و دیدی که            فسق اشکار گردیده و مردان به مردان و زنان به زنان اکنفا کتتد.

8.و دیدی که            شخص مؤمن سکوت اختیار کند و سخنش را نپذیرند.

9.و دیدی که           شخص فاسق دروغ گوید و کسی دروغ و افترایش را بر او باز نگرداند.

10.و دیدی که            بچه کوچک مرد بزرگ را خوار شمارد.

11.و دیدی که            پیوند خویشاوندی بریده شد.

12.و دیدی که            هرکه را بکار بد بستایند خوشحال گردد و سخن گوینده را به خودش باز نگرداند.

13.و دیدی که            پسر بچه همان کند که زنان کنند.

14.و دیدی که            زنان با زنان تزویج کنند.

15.و دیدی که            مداحی و چاپلوسی فراوان شده.

16.و دیدی که            مرد مال خود را در غیر راه  خدا خرج کند و کسی از او جلوگیری نکند.

17.و دیدی که            چون شخص مؤمنی را ببینند، از کوشش و تلاش او به خدا پناه برند.

18.و دیدی که            همسایه، همسایه خود را اذیت کند و مانعی برای او در این کار نباشد.

19.و دیدی که            کافر خوشحال است از آنچه در مؤمن می بیند و شاد است از اینکه در روی زمین فساد و تباهی بیند.

20.و دیدی که            آشکارا شراب بنوشند و برای نوشیدنش گرد هم آیند.

21.و دیدی که            امر به معروف کننده خوار است.

22.و دیدی که            فاسق در آنچه خدا دوست ندارد نیرومند و ستوده است.

23.و دیدی که            اهل قرآن و هر آنکه آن را دوست دارد خوار استو

24.و دیدی که            راه خیر بسته شده و راه شر مورد توجه قرار گرفته است.

25.و دیدی که            خانه کعبه تعطیل شده و دستور به ترک آن دهند.

26.و دیدی که            مرد به زبان گوید آن چه را عمل نکند.

27.و دیدی که            مردان خود را برای استفاده مردان فربه کنند، و زنان برای زنان.

28.و دیدی که            زندگی مرد از پس او اداره می شود و زندگی زن از فرج او.

29.و دیدی که            زنان مانند مردان برای خود انجمنها ترتیب دهند.

30.و دیدی که            در میان فرزندان عباس کارهای زنانگی آشکار شد... و دیدی که پولدار عزیزتر از مؤمن باشد و ربا آشکار شود و بر آن سرزنش نشود.

31.و دیدی که            زن برای نکاح مردان با شوهر خود همکاری کند.

32.و دیدی که            بیشتر مردم و بهترین خانه ها آن ها باشند که به زنان در هرزگی کمک کنند.

33.و دیدی که            مؤمن به خاطر ایمانش غمناک و خوار گردد.

34.و دیدی که            بدعت و زنا آشکار گردد.

35.و دیدی که            مردم به شهادت ناحق اعتماد کنند.

36.و دیدی که            حلال تحریم شود و حرام مجاز.

37.و دیدی که            دستورات دینی طبق تمایلات اشخاص تفسیر گردد.

38.و دیدی که            مردم چنان در ارتکاب گناه جری شده اند که منتظر رسیدن شب نیستند.

39.و دیدی که            مؤمن نتواند کار بد را نکوهش کند جز با قلب.

40.و دیدی که            مال کلان در راه غضب الهی خرج شود.

41.و دیدی که            زمامداران به کافران نزدیک شوند و از نیکان دوری گزینند.

42.و دیدی که            والیان در داوری رشوه گیرند.

43.و دیدی که            پستهای حساس دولتی به مزایده گذارده شود.

44.و دیدی که            مردم با محارم خود نزدیکی کنند.

45.و دیدی که            به حرف تهمت و سوء ظن مردم را بکشند.

46.و دیدی که            مرد به خاطر آمیزش با زنان مورد سرزنش قرار گیرد.(همجنس بازی رواج می یابد)

47.و دیدی که            مرد از کسب زنش از هرزگی نان می خورد و آن را می داند و به آن تن در میدهد.

48.و دیدی که            زن بر مرد خود مسلط می شود و کاری را که مرد نمی خواهد انجام می دهد و به شوهر خود خرجی می دهد.

49.و دیدی که            مرد، زن و کنیزش را کرایه می دهد و به خوراک و پوشیدنی پستی تن در می دهد.

50.و دیدی که            سوگند های بناحق بنام خدا بسیار گردد.

51.و دیدی که            قمار آشکار گردد.

52.و دیدی که            شراب را بدون مانع علنا بفروشند.

53.و دیدی که            زنان مسلمان خود را در اختیار کافران می گذارند.

54.و دیدی که            لهو لعب آشکار گشت و کسی که از کنار آن عبور می کند از آن جلو گیری نکند.

55.و دیدی که            مردم شریف را خوار کند کسی که مردم از تسلطش ترس دارند.

56.و دیدی که            نزدیکترین مردم به فرمانروایان کسی است که به دشنام گویی ما خانواده ستایش شود.

57.و دیدی که            هر کس ما را دوست دارد دروغگویش دانند و شهادت او را نپذیرند.

58.و دیدی که            برسر گفتن حرف زور و ناحق مردم با یکدیگر رقابت کنند.

59.و دیدی که            شنیدن قرآن کریم بر مردم سنگین و گران آید و در عوض شنیدن سخنان با طل برای مردم آسان است.

60.و دیدی که            همسایه همسایه را گرامی می دارد از ترس زبانش.

61.و دیدی که            حدود خدا تعطیل شده و در آن طبق دلخواه خود عمل کنند.

62.و دیدی که            مساجد طلا کاری شده.

63.و دیدی که            راستگو ترین مردم پیش آنان ، مفتریان دروغگو می باشند.

64.و دیدی که            شر و سخن چینی آشکار گردد.

65.و دیدی که            ستمکاری شیوع یافته.

66.و دیدی که            غیبت را سخن نمکین می شمارند و مردم همدیگر را بدان مژده دهند.

67.و دیدی که            برای غیر خدا به حج و جهاد روند.

68.و دیدی که            سلطان به خاطر کافر مؤمن را خوار گرداند.

69.و دیدی که            خرابی و ویرانی بیش از عمران و آبادی است.

70.و دیدی که            زندگی مرد از کم فروشی اداره می شود.

71.و دیدی که            خونریزی را آسان می شمارند.

72.و دیدی که            مرد برای غرض دنیایی، ریاست می طلبد و خود را به بد زبانی مشهور می سازد تا از او بترسند و کارها به او واگذارند.

73.و دیدی که            نماز را سبک شمارند.

74.و دیدی که            مرد مال بسیار دارد ولی از وقتی که آن را پیدا کرده، زکات  آن رن نپرداخته است.

75.و دیدی که            قبر مردها را بشکافند و آنها را بیازارند و کفنهایشان را بفروشند.

76.و دیدی که            آشوب بسیار است.

77.و دیدی که            مرد روز خود را به نشئه بسر برد و شب را به مستی صبح کند و به وضعی که مردم درآنند اهمیت ندهد.

78.و دیدی که            با حیوانات عمل زشت انجام می دهند.

79.و دیدی که            حیوانات همدیگر را بدرند.

80.و دیدی که            مرد به مصلی رود ولی چون برمی گردد جامه به تن ندارد.

81.و دیدی که            دل مرد سخت و چشمانشان خشک و یاد خدا بر آنان سنگین آید.

82.و دیدی که            کسبهای حرام شیوع یافته و بر سر آن رقابت کنند.

83.و دیدی که            نماز خوان برای ریا و خود نمایی نماز می خواند.

84.و دیدی که            فقیه برای غیر دین فقه می آموزد و دنیا و ریاست طلب می کند.

85.و دیدی که            مردم دور کسی را گرفته اند که قدرت دارد.

86.و دیدی که            هر کسی روزی حلال می جوید مورد سرزنش قرار می گیرد و جوینده حرام مورد ستایش و تعظیم.

87.و دیدی که            در مکه و مدینه کارهایی می کنند که خداوند دوست ندارد و کسی هم نیست که مانع شود و هیچ کس آنها را از این اعمال زشت باز نمی دارد.

88.و دیدی که            آلت لهو و لعب در مکه و مدینه آشکار می گردد.

89.و دیدی که            اگر کسی سخن حق می گوید و امر به معروف و نهی از منکر می کند دیگران او را نصیحت کنند و بگویند: این کاربر تو لازم نیست.

90.و دیدی که            مردم به همدیگر نگاه می کنند و به مردم بدکار اقتدا نمایند.

91.و دیدی که            راه خیر به کلی خالی است و کسی از آن راه نمی رود.

92.و دیدی که            مرده را به مسخره می گیرند و کسی برای مرگ او غمگین نشود.

93.و دیدی که            هر سال بدعت و شرارت بیشتر می شود.

94.و دیدی که            مردم و انجمنها پیروی مگر از توانگران.

95.و دیدی که            به فقیر چیزی بدهند درحالیکه به او بخندند و برای غیر خدا به او ترحم نمایند.

96.و دیدی که            نشانه های آسمانی پدید آید ولی کسی از آن هراس نکند.

97.و دیدی که            مردم در حضور جمع همانند بهائم مرتکب عمل جنسی شوند و هیچ کس از ترس، کار زشت را انکار نکند.

98.و دیدی که            مردم در غیر اطاعت خدا زیاده خرج کنند ولی در مورد اطاعت خدا از کم هم دریغ کنند.

99.و دیدی که            بی احترامی به پدر و مادر آشکار گردد و مقام آنها را سبک شمارند و حال آنها در پیش فرزند از همه بدتر باشد.

100.و دیدی که          زنها بر حکومت غالب گشته و پستهای حساس را قبضه کنند و کاری پیش نرود جز آنچه طبق دلخواه آنان باشد.

101.و دیدی که          پسر به پدر خود افترا زند و به پدر و مادر خود نفرین کند و از مرگشان خوشحال گردد.

102.و دیدی که         اگر روزی بر مردی بگذرد و در آن روز گناهی بزرگ مرتکب نشده باشد مانند هرزگی  یا کم فروشی و یا انجام کار حرام یا میخوارگی ، آن روز گرفته و غمگین است و خیال می کند که روزش به هدر رفته و عمرش در آن روز بیخود تلف شده است.

103.و دیدی که        سلطان مداد غذایی را احتکار می کند.

104.و دیدی که       حق خویشاوندان پیامبر (خمس) بنا حق تقسیم شود و بدان قمار بازی کنند و میخوارگی نمایند.

105.و دیدی که       با شراب مداوا کنند و برای بیمار نسخه نمایند و بدان بهبودی جویند.

106.و دیدی که       مردم در مورد ترک امر به معروف و نهی از منکر بی عقیدگی بدان یکسان شوند.

107.و دیدی که       منافقان و اهل نفاق سر و صدایی دارند و اهل حق بی سر و صدا و خاموشند.

108. و دیدی که      برای اذان گفتن و نماز خواندن مزد بگیرند.

109.و دیدی که       مسجدها پر است از کسانیکه ترس از خدا ندارند و برای غیبت و خوردن گوشت اهل حق به مسجد آیند و در مساجد از شراب مست کننده توصیف کنند.

110.و دیدی که      شخص مست از خرد تهی گشته و بر مردم پیش نمازی کند و به مستی او ایراد نگیرند و چون مست گردد گرامیش دارند.

111. و دیدی که     هر که مال یتیمان بخورد به شایستگی او را بستایند.

112.و دیدی که       قضات به خلاف دستور خدا داوری کنند.

113.و دیدی که        زمامداران از روی طمع خیانتکاران را امین خود سازند.

114.و دیدی که         میراث حق را فرمانروایان بدست افراد بدکار و بی باک نسبت به خدا داده اند، از آنها حق حساب بگیرند و جلوی آنها را رها سازند تا هرچه خواهند انجام دهند.

115.و دیدی که        بر فراز منبر ها مردم را به پرهیزکاری دستور دهند ولی خود گوینده به دستورش عمل نکند.

116.و دیدی که        وقت نماز را سبک شمارند.

117.و دیدی که        صدقه به وساطت دیگران به اهل آن دهند و بخاطر رضای خدا ندهند، بلکه روی درخواست مردم و اصرار آنها بپردازند.

118.و دیدی که        تمام هم و غم  مردم شکم و عورتشان است و باکی ندارند که چه بخورند و با چه آمیزش کنند.

119.و دیدی که        دنیا به آنها روی آورده است.

120.و دیدی که         نشانه های حق مندرس گشته است.
در چنین موقعی مواظب خود باش و نجات خود را از خداوند بخواه.

منابع:
-روضه کافی ،”مرحوم کلینی"،حدیث 7

-بحار الانوار،"علامه مجلسی"،ج 52 ، صص 254-260.