ساختن مناره های دراز و کاخهای برافراشته

       

ساختن مناره های دراز و کاخهای برافراشته از نشانه های نزدیک شدن زمان قیام امام مهدی(علیه السّلام) است.

شایان یادآوری است که بی گمان، اکنون این دو نشانه در سرزمینهای اسلامی، به ویژه در حجاز، به دست آل سعود، آشکار شده اند؛ زیرا آنان در این سالهای واپسین، مناره های بلند و کاخهای برافراشته ای در مکّه و مدینه ساخته اند، مانند برجهای ساعت بر بلندایِ حرم خدای متعالی و خانۀ گرامی اش، به گونه ای که برخی پژوهندگان در بارۀ احادیث بیانگر رویدادهای آخرالزّمان می گویند که برجهای ساعت(1) از نشانه های ساعت می باشند!
از ابو هُرَیْرَِه نقل شده است که رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

ساعت (زمان قیام قائم) بر پا نمی شود،
مگر آنکه مردم در بلندسازی از هم پیشی گیرند(2).

بدان که بی گمان، مراد از «ساعت»، در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، همان زمان قیام قائم(علیه السّلام) می باشد.
نیز از ابو هریره روایت شده است که گفت:

رسول الله(صلّى الله علیه و سلّم)  روزی میان مردم بود که مردی نزدش آمد و گفت:
ای فرستادۀ خدا، ساعت (زمان قیام قائم) کی خواهد بود؟ فرمود: پرسش شدۀ از آن،
داناتر از پرسشگر نیست، ولی تو را از نشانه هایش آگاه می سازم؛ ... هر گاه
گوسفندچرانان در بلندسازی از هم پیشی گیرند، پس، آن از نشانه هایش است...(3).

مقصود از «گوسفندچرانان» در این روایت، همان بیابان نشینانی اند که بر سرزمینهای اسلامی و داراییهای مردم چیره می شوند و در ساختن سازه های بلند بر دیگران می بالند، و بر کسی پوشیده نیست که بی گمان، در روزگار کنونی فرمانروایان خاندان سعود از این گروه اند.
از ابو موسی اَشْعَری نقل شده است که بی گمان، رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

ساعت (زمان قیام قائم) بر پا نمی شود ...،
مگر آنکه خانه ها ساخته و برافراشته شوند...(4).

از عبدالله پسر مسعود روایت شده است که رسول خدا(صلى الله علیه و آله) در سفارشهایش به وی فرمود:

... ای پسر مسعود، به زودی پس از من گروههایی می آیند ... که آنان دورویان این
مردم (مسلمانان) در آخرالزّمان اند ... خانه ها می سازند و کاخها برمی افرازند...(5).

عبدالله پسر عبّاس گفت که با رسول خدا(صلّى الله علیه وآله و سلّم) حج گزاردیم، واپسین حجّ وی. پس حلقۀ در کعبه را گرفت و به ما رو کرد و فرمود: آیا شما را از نشانه های «ساعت» آگاه نکنم؟ و در آن روز، سلمان از همۀ مردم به او نزدیکتر بود، گفت: بله ای فرستادۀ خدا. فرمود:

... بی گمان، هنگام آن نشانه ها ... مناره ها برافراشته می شوند...(6).

امیر مؤمنان علی(علیه السّلام) در پاسخ صَعْصَعَه پسر صُوحان که از وی پرسید: دجّال کی برمی شورد، فرمود:

پس بی گمان، نشانۀ آن هنگامی است که ...
ساختمانها را برافرازند ... و مناره ها دراز شوند...(7).

امام علی پسر ابو طالب(علیهما السّلام)، در بیان نشانه های ظهور امام مهدی(علیه السّلام)، فرمود:

 

... هنگامی که ... ساختمانها در حجاز برافراشته شوند...(8).

از روایات اسلامی حرام بودن ساختن ساختمانهای برافراشته و مناره ها و اذان گاههای بلند بهره گرفته می شود؛ زیرا بر بلندای خانه های مسلمانان جای گرفتن روا نمی باشد، و چنان که امام علی(علیه السّلام) در زمامداریش مناره ای را که بالاتر از بام مسجد بود، ویران کرد، امام مهدی(علیه السّلام) نیز مناره های بلند و کاخهای برافراشتۀ بر جای مانده از دوران پادشاهان بسیار زورگو را در فرمانروایی اش ویران می کند.
از سَکونی، از جعفر، از پدرش، از پدرانش، از علی(علیه السّلام) نقل شده است که:

بی گمان، علی(علیه السّلام) از کنار مناره ای دراز گذر کرد، پس، به ویران کردنِ آن
فرمان داد، سپس فرمود: مناره بلند نمی شود، مگر با بام مسجد(9).

از داود پسر قاسم جعفری روایت شده است که گفت: نزد ابو محمّد -حسن عسکری-(علیه السّلام) بودم، فرمود:

هر گاه قائم قیام کند، منارها را ویران می کند(10)...(11).

----------------------------------------------------------
1. برجهای ساعتِ ساخته شده برابر کعبۀ گرامی در پیرامون مسجد حرام از هفت برج به هم چسبیده پدید آمده اند که درازایِ بزرگترینشان که ساعت در آن جای گرفته است، به 601 متر می رسد (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
2. المسند، ج 3، ص 627 ، ح 10860 (ترجمۀ نویسنده).
3. سنن ابن ماجه، ص 901، ب 25، ح 4044 (ترجمۀ نویسنده).
4. تاریخ مدینة دمشق، ج 21، ص 274 (ترجمۀ نویسنده).
5. مکارم الأخلاق، ج 2، ص 344، ب 12، ف 4 (ترجمۀ نویسنده).
6. تفسیر القمّیّ، ج 2، ص 82- 279، سورۀ محمّد-صلّی الله علیه وآله- (ترجمۀ نویسنده).
7. کمال الدین، ص 476، جزء 2، ب 47، ح 1 (ترجمۀ نویسنده).
8. إلزام الناصب، ج ۲، ص 183، خطبۀ بیان 2 (ترجمۀ نویسنده).
9. تهذیب الأحکام، ج 3، ص 227، ب 25، ح 30 (ترجمۀ نویسنده).
10. در نسخۀ چاپی الغیبة، توسی، تکیه شده بر آن، در نوشتار عربیِ حدیث، در اینجا «المنار» یافت می شود که سازگار با دنبالۀ حدیث و آنچه در بحار الأنوار آمده است، به «المنائر» اصلاح و ترجمه گردید.
11. الغیبة، توسی، ص 206، ف 1، ح 175 (ترجمۀ نویسنده).