سخت شدن ناسازگاری در مشرق و افروخته شدن آتش خونخواهی در مغرب

امیر مؤمنان علی(علیه السّلام)، در بیان نشانه های ظهور امام مهدی(علیه السّلام)، فرمود:

بهوش ای مردم، از من پرسید پیش از آنکه آشوبی شرقی پای خود را بلند و پس از مرگ و زندگی، زمام خویش را لگدمال کند، یا پیش از آنکه در مغرب زمین، آتشی در هیزم بسیار با دامنی گسترده و با فریاد خونخواهی یا مانند آن، برافروخته شود(1).
 

بی گمان، امام علی(علیه السّلام) با این سخن روشن و رسا خبر داده است که پیش از یورش قیسیان، بربرها و سیاهان مغربی از لیبی بر مصر، فلسطین، اردن و سوریه، میان سران بنی عبّاس مشرقی ناسازگاری سختی روی می دهد، به گونه ای که برخی از آنان به دیگری آسیب می زنند، مانند اسبی که بر لگام خویش گام می نهد.

از این روایت و دیگر احادیثی که پیرامون شورش قیسیان، بربرها و سیاهان افریقایی در آخرالزّمان آمده اند، بهره گرفته می شود که بی گمان، هدف بنیادین آنان از شورش همان خونخواهی نیروهای سلفی هم وطن و یا ناهم وطن خود می باشد که در مصر، سوریه و عراق در نبرد با زمامداران این کشورها کشته شده اند.

بر کسی پوشیده نیست، بسیاری از نیروهای مزدوری که اکنون با سپاهیان زمامداران مصر، سوریه، عراق و ایران می جنگند، از افریقاییهای سَلَفی مهاجر از سرزمینهای مغرب، مانند لیبی اند.

...............................................................................

1. بحار الأنوار، ج 53، ص 82، ب 29، ح 86، خطبۀ مخزون، با نقل از: مختصر البصائر (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).