زنان در آخرالزّمان (بخش 1)

زنانی پوشندگانِ برهنه و موی کوهان‌ شتری

اصْبَغ ابن نُباتَه از امیر مؤمنان-علی(علیه ‎السلام) روایت کرده است و گفت: شنیدم که می‎فرمود:

در آخرالزّمان و نزدیک ساعت، و آن بدترین زمانهاست، آشکار می‌شوند زنانی پوشندگانِ(1) برهنه و نشان‎ دهندگان آرایشها و نیکوییها به بیگانگان، [بیرون‎روندگان](2) از دین، روندگان درون گمراهیها، گرایندگان به هوسها، شتابندگان سوی کامجوییها، حلال ‎شمارندگان حرامها و جاویدانان در دوزخ.(3)

بدان که مراد از «ساعت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، زمان قیام قائم(علیه‌السّلام) است.

از عبدالله ابن عَمْر روایت شده است که رسول خدا(صلّی ‎الله‎ علیه [وآله] و سلّم) فرمود:

به ‎زودی در پایان این مردم (مسلمانان) مردانی خاهند بود که بر بالشها سوار می‎شوند تا به درِ مسجدهایشان بیایند، زنهایشان پوشندگانِ برهنه‎اند که بر سرهایشان(4) چیزهایی مانند کوهانهای شتران دوکوهانۀ لاغر است، پس، آنان را نفرین کنید؛ زیرا که بی‎گمان، آنان نفرین‌شده ‎اند... .(5)

بنا بر آن‎چه هویداست، مراد از «بالشها» در این حدیث، صندلیهای خُدروهای سواری امروزی‎اند، و مقصود از «پوشیدگانِ برهنه»، برخی زنان مسلمان در روزگار ما می‎باشند که جامه‎ هایی نازک و تنگ می‎پوشند که جلوی دیده ‎شدن تنهایشان را نمی‎گیرند.

امروزه می‎بینید، چنان‎که پیامبر(صلّی ‎الله‎ علیه ‎و آله) خبر داده است، برخی زنان مسلمان موهایشان را در پشت سرهایشان انبوه می‎کنند و می‌بندند، به گونه‎ای که مانند کوهان شتر گنده و قلمبه می‎شود، پس، با آن آراستن نگاه بیگانگان را سوی خُدشان می‎کشانند، و زنان در روزگار کهن این کار را با انبوه ‎کردن مو و بالابردن آن بر سر انجام می‎داده ‎اند، و در زمان ما بر مویشان با چیزی که در آن می‎گذارند، می افزایند.

♦️از ابو هُرَیْرَه روایت شده است که رسول خدا(صلّى ‎الله‎ علیه[وآله]‎و سلّم) فرمود:

دو دسته از زیندگان در آتش ‎اند که ندیده بودمشان: گروهی که با آنان تازیانه‎ هایی مانند دم گاوند که با آنها مردم را می ‌زنند، و زنانی پوشندگانِ برهنه و دلربایانِ گراینده که سرهایشان مانند کوهانهای کج شتران دو کوهانه ‎اند، درون بهشت نمی‌روند و بویش را نمی‎یابند، و بی‌گمان، بویش از راهی چنان و چنان یابیده می‌شود.(6)

مراد پیامبر(صلّی ‎الله ‎علیه ‎و آله) از سخنش: «ندیده بودمشان» آن است که ندیده بودمشان در میان کسانی که پیش از این در معراج دیده بودمشان، و مقصود از «گروهی که با آنان تازیانه‎ هایی مانند دم گاوند...»، پاسبانانی‎اند که در دستهایشان تازیانه‎هایی درازند که با آنها مردم را ناسزاوار می‎زنند، و «پوشندگانِ برهنه» همان زنان جامه ‌پوش و برهنه ‎تن می‌باشند.

......................................................................................
1. در نسخۀ چاپی من لایحضره الفقیه نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‎جا «کاشفات» یافت می‎شود که سازگار با آن‎چه در دیگر احادیثِ همانند این آمده است، به «کاسیات» اصلاح و ترجمه گردید. پس، «کاشفات» نادرست‎نویسی‌شدۀ «کاسیات» است.
2. از نسخۀ چاپی مَن لایحضره الفقیه پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، میان دو کروشه [خارجات] افتاده است، و ما آن را از «الوافی، ج 22، ص 809، ح 22237» افزوده و ترجمه کرده‌ایم.
3. من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 390، کتاب النکاح، ب المذموم من أخلاق النساء و صفاتهنّ، ح ٤٣٧٤؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.  
4.  در همۀ نسخه‌‏های چاپی المستدرک علی الصحیحین نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‎جا «رؤوسهم» یافت می‎شود که به «رؤوسهنّ» اصلاح و ترجمه گردید. 
5. المستدرک علی الصحیحین، ج ۵، ص 623، کتاب الفتن و الملاحم، ح ۸۳۹۵؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
6. صحیح مسلم، ج ۳، ص ۱۶۸۰، کتاب اللباس و الزینة، ب النساء، ح ۲۱۲۸؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.

📚گزیده‎هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته‎های دیگر است.

✔️کانال آخرالزّمان