ویران‌شدن سرزمینها در آخرالزّمان

بر پایۀ آیه‌های قرآنی و روایتهای اسلامی خداوند هیچ گروهی را بی‌دلیل و برهان نابود (هلاک) یا شکنجه (عذاب) نمی‌کند. نخست برای آنان راهنمایانی، چون کتابهای آسمانی، پیامبران، امامان و عالمان دین، می‌فرستد تا به راه راست راهنماییشان  کنند، و سپس اگر نپذیرفتند و سرکشی کردند، آنان را نابود یا شکنجه می‌کند.

بی‌گمان در آخرالزّمان و پیش از ظهور امام مهدی-علیه‌السّلام- مردمان گرفتارِ آزمایشهایی سخت و عذابهایی گوناگون می‌شوند. از برخی احادیث اسلامی بهره گرفته می‌شود که در آخرالزّمان شهر قم که برخی عالمان مروّج معارف قرآنی و احادیث اسلامی در آن می‌زیند، راهنمای شهرهای دیگرِ جهان سوی خداوند و دینش می‌شود و حجّت را بر مردم تمام می‌کند و اگر مردمان پذیرا نشوند که نخاهند شد، خداوند بر آنان عذاب یا هلاک را فرود می‌آورد.

اگر نگاهی به جوامع کنونی بیندازید، می‌بینید که در کنار افزایش ستم بر زیردستان و ناتوانان، قضاوتهای نادرست، اختلاسها و دزدیها و گران‌کردن نرخها، دین‌گریزی در پیروان ادیان، به‌ویژه مسلمانان، روز به روز رو به فزونی است. در روایات اسلامی آمده است که مردم آخرالزّمان بدترین مردمان‌اند، و عالم‌گریز می‌شوند و به خداوند آشکارا کفر می‌ورزند، و در نوشتارهای زرتشتیان نیز پیشبینی شده است که جهان خاستار دین نباشد.

خداوند متعالی می‌فرماید:

هیچ آبادی ‎ای نیست، مگر آن‎که ما پیش از روز قیامت نابودگر یا شکنجه‎ کنندۀ آن می‎باشیم، شکنجه‎ ای سخت؛ آن در کتاب نوشته شده بود.(۱)

بدان که مراد از «روز قیامت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، روز قیام قائم-علیه‎السّلام-، و مقصود از «کتاب» در این‎جا همان لوح محفوظ است.

نیز خداوند فرموده است:

و هر گاه بخاهیم آبادی‌ای را نابود کنیم، خُشی‌داده‌شد‌گانش را فراوان می‌کنیم؛ پس در آن‌جا از راه راست بیرون می‌روند، پس آن آبادی سزاوار گفتار (فرمان عذاب) ‌شود و آن‌جا را نابود می‌کنیم، نابودکردنی.(۲)

ناگوارانه باید گفت که در قرآن در دسترس مسلمانان که در زمان عثمان گردآوری شده است، این آیه نادرست نشانه‌گذاری و قرائت شده است، و آن را این گونه می‌خانند و ترجمه می‌کنند: «وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَرْنا مُتْرَفِیها فَفَسَقُوا فِیها فَحَقَّ عَلَیْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْناها تَدْمِیراً»؛ «و هر گاه بخاهیم آبادی‌ای را نابود کنیم، به خُشی‌داده‌شدگانش فرمان می‌دهیم؛ پس در آن‌جا از راه راست بیرون می‌روند، پس آن آبادی سزاوار گفتار (فرمان عذاب) شود و آن‌جا را نابود می‌کنیم، نابودکردنی».

نویسنده هر گاه این آیه را با قرائت «أَمَرْنا» می‌خاندم سرگردان می‌شدم که خداوند در این آیه خُشی‌داده‌شدگانِ آن‌جا را به چه چیزی فرمان می‌دهد، در حالی که در آیه فرمانی نمی‌بینیم تا آن‌که روزی با سخنی ارزشمند از ابو جعفر امام باقر-علیه‌السّلام- روبه‌رو شدم که در بارۀ آیۀ «وَ إِذا أَرَدْنا أَنْ نُهْلِکَ قَرْیَةً أَمَّرْنا مُتْرَفِیها...» فرمود:

«أَمَّرْنا» قرائتش با تشدید میم و فتحه به معنای «کَثَّرْنا» (فراوان می‌کنیم) است، نه با تخفیف میم به گونۀ «أَمَرْنا» به معنای «فرمان می‌دهیم»!(۳).

بی‌گمان مراد از فراوان‌شدن خُشی‌داده‌شدگان در آیۀ شریفۀ فراوانی مالداران در آخرالزّمان و در زمانی نزدیک به ظهور امام مهدی-علیه‌السّلام-است که به آن «ساعت» گفته می‌شود؛ چنان‌که در روایتی از عَمْرو ابن تَغْلِب آمده است که رسول خدا-صلّی‌الّاه‌علیه‌[وآله]وسلّم- فرمود:

 بی‌گمان از پیش‌درآمدهای ساعت آن است که دارایی پخش و فراوان شود... .(۴)

گفتنی است، اگر اکنون نگاهی به فراوانی خُدروهای لوکس خارجی و پنت‌هاوسهای متری ۴۰۰ میلیون تومانی و دیگر خانه‌های با شکوه و کالاهای گرانبها در همین کلان‌شهر تهران بیندازید که بانکداران و پولدارها و قدرتمندان سوارشوندگان و ساکنان و دارندگان آنها هستند، آشکارا درمی‌یابید که خُشی‌داده‌شدگانِ بیرون‌رونده از راه راست شمارشان فزونی یافته است، و این نعمتها و خُشیهای دنیایی نقمتها و عذابهای دنیایی و آخرتی را در پی دارند و خبر از فرود عذاب در آینده‌ای نزدیک می‌دهند.
 
نیز شایان یادآوری است، در این وضعیّت آخرالزّمانی که مردمان بسیاری از کشورها، مانند یمن، مصر، سوریه، عراق، ایران، افغانستان و پاکستان در فقر و ناخُشی به سر می‌برند، برگزاری جام جهانی فوتبال  ۲۰۲۲ در قطر با آن مخارج هنگفت و سر و صداها و بریز و بپاشهایش، خبر از ویرانیهایی دهشتناک و رویدادهایی خطرناک در شهرها و کشورهای حاشیۀ خلیج فارس، مانند عراق، کویت، بحرین، قطر، امارات متّحدۀ عربی، عُمان، عربستان و ایران می‌دهد، چنان‌که امام علی-علیه‌السّلام- برای سرزمینهای کنار خلیج فارس درگیریهای بزرگی را پیشبینی فرموده است؟!!!

همچنین امیر مؤمنان علی-علیه‌السّلام-، در بیان نشانه‎ های قیام قائم-علیه ‎السّلام-، فرمود:

... مردم به کفر بازمی‌گردند؛ پس در آن هنگام، خداوند ویران‎کردن شهرها و سرزمینها را می‌آغازد... .(۵)

چنان‌که می‌بینید، شرق و غرب و شمال و جنوب جهان، سرزمینهای مسلمانان و مسیحیان و یهودیان و بوداییان و ... روز به روز در حال پُرشدن از نافرمانیها و کفر به خداوند، چون بی‌خدایی، کشتار، ستم بر ناتوانان، ربا، رشوه، دروغ، لختیگری، هرزگی، زناکاری، شراب‌نوشی، رقص، موسیقی، قمار، شطرنج و دیگر ولنگاریها و گناهان، می‌باشند، به گونه‌ای که بشر می‌پندارد این جهان و مردمش آزاد رها شده‌اند و برای آنها خدایی و حسابرسی و داوری نیست. بنا بر این، با شروع ویرانیها در سوریه و عراق و یمن و افغانستان، اکنون شاهد تداوم این ویرانیها و گسترش آنها به دیگر سرزمینها و کشورهای جهان، مانند اکراین، هستیم، و بی‌گمان در آینده‌ای نزدیک شاهد ویرانیهایی فراگیر در شهرها و سرزمینهای این کرۀ آبی‌خاکی با بلاهای طبیعی و ساختگی گوناگون، مانند زلزله و سیل و طوفان و آتش و جنگ، خاهیم بود!

از ابو مالِک اَشْعَری روایت شده است که رسول خدا-صلّی‌الّاه‌علیه‌[وآله]وسلّم- فرمود:

سوگند که بی‌گمان مردمانی از گروه مردم من (مسلمانان) مستی‌آور را می‌نوشند، در حالی که بر آن نام دیگری می‌نهند، و بر سر آنان، با ابزارهای نوازندگی زدنی و زنان آوازخان، نواخته می‌شود. خداوند ایشان را در زمین فرو می‌برد، و برخی از آنان را بوزینگان و خوکان می‌گرداند.(۶)

امروزه می‌بینید، چنان‌که پیامبر-صلّی‌الّاه‌علیه‌وآله- خبر داده است، کنیزان آوازخان و ابزارهای نوازندگی، میان مردم، به‌ویژه مسلمانان، پدیدار شده‌اند، و گمانی نیست در آن‌که شکنجه‌های یادشده به‌زودی فرود می‌آیند، و از خداوند متعالی می‌خاهیم که در قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- و سر و سامان‌دادن به کارهای جهان شتاب ورزد.
—---------------------------------------------— 
۱. قرآن کریم، سورۀ اسراء، آیۀ ۵۸؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی. گفتنی است، نویسنده این افتخار را دارد که برای نخستین بار در تاریخ ترجمۀ قرآن کریم، آیه را بر پایۀ قرائت امام باقر-علیه‌السّلام- درست ترجمه کرده است، و نیز برای واژۀ «مُتْرَفیها» به معنای «مُتِنَعِّمِیها» ترجمۀ «خُشی‌داده‌شدگانش» را برگزید!
۲. قرآن کریم، سورۀ اسراء، آیۀ ۱۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۳. بنگرید: التفسیر، عیّاشی، ج ۳، ص ۴۱، ح ۲۴۷۸.
۴. السنن الکبری، ج ۶، ص ۸، ح ۶۰۰۵، ک البیوع.
۵. إلزام الناصب، ج ۲، ص ۳-۱۷۲، خطبة البیان ۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.  
۶. سنن ابن ماجه، ج ۲، ص ۱۳۳۳، ک الفتن، ب العقوبات، ح ۴۰۲۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
 
📚گزیده‌هایی از کتاب: جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تَنْکابُنِی

✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ ها،‌ بر پایۀ درست‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار و برخی نکته ‎های دیگر است.

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman