یمانی موعود چه کسی و از کجا و چه زمانی قیام می کند؟!

خانندگان گرامی، بر پایۀ پژوهش مفصّلی که در روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخر الزّمان انجام داده ایم، یمانی موعود جوانی از نسل امام حسین(علیه السّلام) می باشد که پس از چیره شدن پادشاه چشم فروهشته و ستمگر یمن بر این کشور به ویژه صنعا- که ظاهراً همین منصور هادی است-، در ماه رجب سال ظهور امام مهدی(علیه السلام)، همزمان با قیام شعیب خراسانی در سمرقند و قیام سفیانی شامی در وادی یابس در جنوب دمشق، در یمن قیام می کند.

بنا بر این، یمانی موعود بر عبدالملک حوثی رهبر شورشیان زیدی در یمن منطبق نیست؛ زیرا حوثیها از سادات حسنی می باشند و قیامشان قبل از رجب سال ظهور انجام گرفته است!!!

نیز منطبق بر احمد اسماعیل همبوشی بصری نیست؛ زیرا این شخص اصلا سیّد نیست و جوان نیست و اهل بصره می باشد نه یمن!!!!

در هر حال، هر وقت دیدید که شخصی در گفتار و نوشتارش یمانی را جز آن که ما در دو سه خط معرّفی کردیم، معرّفی کرد، بدانید که یا جاهل است و ناکارشناس، و یا شیّاد و دروغگو!!!

در آینده در مقاله «یمن در آخر الزّمان» به گونه ای مفصّل در بارۀ یمانی موعود بحث خاهیم کرد تا هیچ شکّ و شبه ای برای کسی باقی نماند. قیامگران بر حق مثل یمانی و قیامگران نا بر حق مانند سفیانی نشانه هایی دارند که هیچ شیّاد کذّابی نمی تواند خد را جای آنها به مردم معرّفی کند و مدّعی آنان شود. 

 سیّد سلیمان مدنی تنکابنی-ایران- قم https://t.me/joinchatakheruzzaman

هنوز زمان قیام یمانی موعود فرا نرسیده است!

حوثیها همان گونه که آقای شیخ علی کورانی لبنانی، نویسنده کتاب عصر ظهور، یادآور شده است، ربطی به یمانی موعود ندارند، و اگر دیدید در یمن شکست خردند، فکر نکنید یمانی موعود شکست خرده است. زیرا قیامگران بر حق پیش از ظهور، همزمان با قیام سفیانی در رجب و یا پس از وی قیام می کنند. حوثیها از نسل امام حسن(علیه السّلام) و زیدی مذهب اند و اعتقادی به امامت امام دوازدهم ندارند، ولی یمانی موعود سیّدی حسینی از تبار زید ابن علی(علیه السّلام) و باورمند به امامت امام مهدی(علیه السّلام) می باشد و هنوز وقت آشکارشدنش در یمن فرا نرسیده است و پس از چیره شدن پادشاه چشم فروهشتۀ یمن بر این کشور که گویا همین عبدربّه منصور هادی است، قیام می کند، و پرچمش که سفید است و هدایتگرترین پرچمها سوی حق (امام مهدی علیه السلام) می باشد، در همان سال ظهور برافراشته می شود. 

با این حال، برخی کسانی که ملتزم به روایات اسلامی نیستند به دروغ احمد اسماعیل همبوشی بصری ناسیّد را احمد الحسن نامیده و او را همان یمانی موعود معرّفی می کنند!

نیز برخی دیگر، عبد الملک حوثی را که از سادات حسنی است، یمانی موعود جا می زنند، و یادمان نرفته است که همفکرانشان در چند سال قبل، سیّد حسین حوثی مقتول به دست سربازان علی عبدالله را همان یمانی موعود می دانستند!

خلاصه هر کس از این گروهها به گونه ای در تحریف مباحث مهدویّت می کوشد، ولی خدا را شکر با وجود روایات ارزشمند بسیار در هر باب، راه بر دروغگویان و دغلبازان بسته است و تا رجب پیش از ظهور فرا نرسد، دعوت قیامگران پذیرفته نیست.

 سیّد سلیمان مدنی تنکابنی-ایران- قم

https://t.me/joinchatakheruzzaman

رسیدن همۀ گروهها به فرمانروایی پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام)

از برنامه های خداوندی در این دنیا آن است که پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام)، هر گروهی از گروههای بشری به فرمانروایی می رسند، تا برای آنان روشن شود که بر برپایی راستی و برابری توانا نیستند، و از شگفتیهای این کار آن است که بنی عبّاس و بنی اُمیّه در آخرالزّمان برای بار دوم بر مردم فرمانروا می شوند.

از هِشام پسر سالم روایت شده است که ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) فرمود:

این کار (قیام مهدی علیه السّلام) نمی شود تا آن که دسته ای از مردم نماند مگر آن که بر مردم فرمانروا گردیده است، تا گوینده ای نگوید: بی گمان، اگر ما فرمانروا شویم، برابری می ورزیم. سپس برپاکنندۀ راستی و برابری برمی خیزد(1).

از ابو صادق روایت شده است که ابو جعفر -باقر-(علیه السّلام) فرمود:

دولت ما واپسین دولتهاست، و خاندانی که برای آنان دولتی باشد، نخواهند ماند، مگر آن که پیش از ما پادشاهی کنند؛ تا هنگامی که روش ما را ببینند نگویند: هر گاه پادشاهی کنیم، مانند روش اینان رفتار می کنیم، و آن، سخن خداوند(ﻋﺰّ ﻭ ﺟﻞّ) است: «و سرانجام از آنِ پرهیزکاران است»(2)(3).

از ابو خدیجه روایت شده است که ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) فرمود:

قائم برنمی شورد، مگر آن که دوازده تن از بنی هاشم برشورند که هر کدام آنان سوی خدش فرا می خواند(4).

«بنی هاشم» بخشی از قریشیان اند که تبارشان به هاشم پسر عبد مَناف نیای پیامبر(صلّی الله علیه و آله) می رسد، و به طالبیان از نژاد ابو طالب(علیه السّلام) و علویان و فاطمیان از تبار علی و فاطمه(علیهم ا السّلام) و عبّاسیان از نژاد عبّاس و جز آنان جدا می شوند.

شایان یادآوری است، بنی هاشمی که پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام) برمی شورند و مردم را سوی خودشان فرا می خانند و خواستار رهبری می باشند، همان بسیارسرکشانی اند که جای خداوند پرستیده می شوند.

عبدالله پسر عبدالعزیز گفته است که علی پسر ابو طالب(علیهما السّلام) در کوفه سخنرانی کرد و فرمود:

ای مردم، پس از من بر زمین بچسبید و از تکروان از خاندان محمّد بپرهیزید؛ زیرا بی گمان، تکروانِ از خاندان محمّد برمی شورند، و برای سرپیچی کردن آنان از فرمان من و شکستن ایشان پیمانم را، آن چه را که دوست دارند، نمی بینند(5)، و پرچمی از فرزندان حسین بیرون می آید که در کوفه با فراخوانِ [بنی](6) اُمیّه آشکار می شود، و مردم را گرفتاری فرا می گیرد، و خداوند بهترین آفریدگانش را می آزماید، تا پلید را از پاکیزه جدا کند، و برخی مردم از دیگری بیزاری می جویند، و آن رویدادها به درازا می کشند، تا آن که خداوند با دست مردی از خاندان محمّد برای آنان گشایش کند، و هر کس از فرزندانم برشورد و کار و روشی جز کار و روش من انجام دهد، من از او بیزارم، و هر کس از فرزندانم پیش از مهدی برشورد، بی گمان، وی شتر گردن زده و تکه تکه شده است، و از دجّالهای از فرزندان فاطمه بپرهیزید؛ زیرا بی گمان، برخی فرزندان فاطمه دجّال اند، و دجّالی از [کنارۀ](7) دجلۀ بصره برمی شورد، در حالی که از من نیست، و او پیش درآمد همۀ دجّالهاست(8).

تکروان از خاندان محمّد(صلّی الله علیه و آله) گروهی از آنان اند که با روش امامان دوازده گانۀ پس از رسول خدا(صلوات الله علیهم) ناسازگاری می کنند، و باور دارند که شوریدن بر پادشاهان ستمگر و برافراشتن پرچم برای برپایی فرمانروایی ای نو برای نامعصومانِ(9) از پسرانِ فاطمه(علیها السّلام) نیز در هر روزگاری رواست، و زیدیها از این گروه اند، در حالی که شیعیان دوازده امامی باور دارند که شورش با شمشیر و بنیادگذاری زمامداری ای نو تنها برای امام مهدیِ قائم(علیه السّلام) در آخرالزّمان رواست(10).

گواه روا بودن قیام حسینی یمانی در یمن و قیام حسنی گیلانی در دیلم، که هر دو از فرزندان علی و فاطمه(علیهما السّلام) می باشند، و قیام شعیب تمیمی خراسانی در سمرقند و قیام هاشمی چینی در خراسان و قیام مردی قریشی از بنی عَدِی در سیستان همان چیزی است که از برخی احادیث اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان آشکار می شود که این قیامگران پنج گانه هدف بنیادینشان از قیام همان فراخواندن مردم به خشنودی خاندان محمّد(صلوات الله علیهم) و فرمانبرداری از امام مهدی(علیه السّلام) می باشد، و آنان پس از قیام قائم(علیه السّلام) با او پیمان می بندند و پرچم را به وی واگذار می کنند، و بر کسی پوشیده نیست که حسینی یمانی و حسنی گیلانی از فراگیری قانونِ فراگیری که از برخی روایات اسلامی بهره گرفته می شود، بیرون می روند، و آن قانونِ فراگیر این است که پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام)، کسی از فرزندان علی و فاطمه(علیهما السّلام) بر کسی از فرمانروایان ستمگر با شمشیر برنمی شورد، مگر آن که وی کشته می شود و به هدفش نمی رسد.
 مراد از «پرچمی از فرزندان حسین» در این حدیث، همان پرچم هاشمی شیصبانی، و مقصود از «بنی اُمیّه» در این جا، همان اصهب مروانی و همراهانش می باشند که از سرزمینهای جزیره بر زمامداران عراق می شورند و در این کشور فرمانروا می شوند.
 
چنین می نماید، دجّالی که آغازگاه قیامش شهر بصره بر کنارۀ دجله است، همان دجّال نخستین از دجّالهای سه گانه در آخرالزّمان باشد که دجّال زیرکتر نامیده شده است، و این دجّال سالهای بسیار پیش از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) برمی شورد، و از زیندگان بصره نیست، و مردم او را از تبار امام علی(علیه السّلام) می پندارند، در حالی که وی از نژاد بنی عبّاس است.

--------------------------------------------------------------------------------

1. الغیبة، نعمانی، ص 282، ب 14، ح 53 (ترجمۀ نویسنده).
2. قرآن کریم، سورۀ اعراف، آیۀ 128 (ترجمۀ نویسنده).
3. الغیبة، توسی، ص 3-472، ف 8، ح 493 (ترجمۀ نویسنده).
4. الغیبة، توسی، ص 437، ف 7، ح 428 (ترجمۀ نویسنده).
5. مرادش آن است: گشایشی را که دوست دارند آن را ببینند، نمی بینند.
6. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
7. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
8. التشریف بالمنن، ص 9-248، فتن ‏سُلَیْلی، ب 36، ح 362 (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).
9. بر پایۀ باور شیعیان دوازده امامی، معصوم همان کسی است که خداوند وی را، برای چنگ زدن به قرآن کریم، از همۀ حرامهایش باز می دارد، و معصومان همان پیامبر و دخترش فاطمۀ زهرا و امامان دوازه گانۀ پس از وی(صلوات الله علیهم) می باشند (بهره گرفته شده از: برخی روایات اسلامی).
10. شیعیان دوازده امامی بر این باورند که یزید و پیروانش بر امام حسین(علیه السّلام) شوریدند، و او بر آنان نشورید، بلکه ایشان را به کارهای پسندیده فرمان داد و از کارهای ناپسند باز داشت و از خیش، خانواده و یارانش در کربلا پشتیبانی کرد.

نویسنده مقاله سیّد سلیمان مدنی تنکابنی-ایران- قم  

پدیدارشدن یمانی دروغین در بصره!!!

سالهاست شخصی در بصرۀ عراق پدیدار شده است که خود را امام احمد الحسن الیمانی و سیّد، فرزند، یاور، نائب و وصیّ امام مهدی(علیه السّلام) و وارث علم و سلاح و پرچم و وصیّت پیامبر(صلّی الله علیه و آله) می داند و می گوید که من همان یمانی موعود، طالع (درخشنده) از مشرق، قیامگر مشرقی و قائم و  مهدی نخستینی می باشم که با وی میان رکن و مقام بیعت می شود! زهی بی شرمی و بی حیایی.

بررسیهای انجام شده آشکار می سازند که وی همان احمد اسماعیل گاطع همبوشی بصری است که به دروغ خود را سیّد می شناساند و نام پدرش را از اسماعیل به حسن تغییر داده است تا نام وی و پدرش همانند نام امام زمان و پدرش(علیهما السّلام) احمد ابن الحسن شود. زیرا احمد از اسامی امام دوازدهم و حسن نام پدر آن بزرگوار است. این شخص که در سال 1968 م در پیرامون بصره زاده شد و مدّتی در نجف به تحصیل علوم دینی پرداخت، از سال 2004 م به این سو دعوت خویش را آغاز کرد و با ادّعاهایی دروغین دیگران را به بیعت خویش فرا خواند و گروهی را فریفت و هوادارانی را فراهم آورد. در سال ۲۰۰۸ م در بصره و ناصریّه میان هواداران احمد الحسن موسوم به «انصار المهدی» و نیروهای دولت عراق درگیری ای مسلّحانه روی داد که در آن بیش از 70 تن کشته شدند. پس از آن وی ناپدید شد و برخی از مرگش و گروهی از گریختنش به کشور امارات خبر دادند، ولی هوادارانش مدّعی شدند که احمد بصری برای مدّت شش سال غایب گردید تا دیگر بار ظاهر شود!

نویسنده پس از چهارده سال پژوهش در مباحث مهدویّت و آخرالزّمان در هیچ روایتی نیافته است که امام زمان(علیه السّلام) فرزندی با نام احمد دارد که پیش از وی با آن ویژگیها آشکار می شود. بلکه قائم و مهدی نخستینی که وارث علم و سلاح و پرچم و وصیّت پیامبر(صلّی الله علیه و آله) می باشد و با وی میان رکن و مقام بیعت می شود، تنها خود امام زمان(علیه السّلام) است.

احمد اسماعیل خود را طالع از مشرق و قیامگر مشرقی می داند، و پُر روشن است که این دو واژه از ویژگیهای هاشمی چینی یا شعیب ابن صالح تمیمی خراسانی می باشند و هیچ پیوندی با احمد اسماعیل بصری ندارند. خراسان کجا و بصره کجا!

بنا بر پژوهش نویسنده در روایات اسلامی، در سال ظهور امام مهدی(علیه السّلام) دو یمانی در یمن برمی شورند که نخستین آنان منصور قحطانی پادشاه ستمگر یمن می باشد که پس از ویران کردن کشورش، سپاهش را برای پاسداری از اسرائیل به فلسطین می آورد و آنان را کنار نیروهای رومی جای گرفته در رمله پیاده می کند، و با نیروهای قیسی، بربر و سیاه افریقایی می جنگد و مردم را چون کشتار دوران جاهلیّت می کشد و سفیانی بر وی می شورد و پس از شکست، به یمن می گریزد، و دومین یمانی جوانی یمنی از نسل زید ابن علیّ ابن الحسین(علیهما السّلام) است که از وی با عنوان منصور یاد می شود و پرچمش هدایتگرترین پرچمها سوی حقیقت می باشد و در ماه رجب سال ظهور امام مهدی(علیه السّلام) در یمن برمی شورد و پس از کشتن منصور قحطانی، به مدینه می رود و به امام می پیوندد و از یاوران وی می شود، و سرانجام به عراق و شام می آید. یمن کجا و بصره کجا! شگفت آن است که برخی هواداران احمد بصری در دروغی آشکار مدّعی شده اند که یمن یکی از نامهای بصره است! تو گویی که می خواهند کودکان را با چنین سخنان بیهوده ای بفریبند.

گفتنی است، احمد اسماعیل بصری خود را از یاران امام مهدی(علیه السّلام) می داند، در حالی که بنا بر برخی روایات اسلامی، امام مهدی(علیه السّلام) از بصره یاوری ندارد. نیز در هیچ روایتی نیامده است که در سال ظهور امام مهدی(علیه السلام) یا پیش از آن قیامگر بر حقِّ با نام و نشانی از عراق، به ویژه بصره، قیام می کند. قیامگران بر حقّ شناخته شده همگی از دیگر سرزمینها می باشند.

نیز شایان یادآوری است، در برخی روایات اسلامی آمده است که دجّالی در کنارۀ دجلۀ بصره شورش خود را می آغازد و برخی نویسندگان هم روزگار ما پنداشته اند که وی همان احمد اسماعیل بصری است، در حالی که نویسنده باور دارد که دجّال یادشده یکی از دجّالهای سه گانه در آخرالزّمان و چهره ای جهانی و شناخته شده است و احمد بصری چنین جایگاهی ندارد.

با توجّه به جا به جایی پولهای انبوه میان افراد حلقه های نخستین هواداران احمد اسماعیل بصری و تبلیغات گسترده در بارۀ دعوت مردم سوی این رهبر گمراه و هواداری کسانی چون «عبدالله هاشم»، فیلمساز مسلمان مصری ساکن امریکا و یکی از سازندگان مستند ۵۲ بخشی ظهور (The Arrivals) از این شخص، بودن دستان قدرتمند خارجی عرب و غربی در پشت این جریان باطل و انحرافی میان شیعیان دور از ذهن نیست.

در اینجا با خواست خدای متعالی، برای افراد فریب خوردۀ هوادار احمد اسماعیل بصری که در جبهۀ باطل می کوشند و نیز برای گروه خوانندگان مقالات تلگرامی خودم که بیشترشان حقجو می باشند، پیشبینی می کنم که گروه شیطانی احمد اسماعیل بصری خیلی زود در سال 1438 هـ.ق نابود و رسوا می شوند. زیرا هنگامی که جنگها و آشوبها سخت می شوند، مدّعیان دروغین و هوادارانشان چون خوشگذران اند و تاب مقاومت در برابر سختیها را ندارند، کنارزده و فراموش می شوند، و تنها شخصیّتهای واقعی زمان ظهور دوام می آورند، چه حق باشند مانند منصور حسینی یمانی و شعیب تمیمی خراسانی، و چه باطل باشند مانند اصهب مروانی و عثمان سفیانی.

نویسنده در پژوهشی که در نوشتارها و دیدگاههای احمد اسماعیل بصری و گروه هواداران و مبلّغینش داشته و نیز در بحثهای اینترنتی ای که با برخی آنان کرده، به چند نکته دست یافته است:

1. عدم تعادل روحی و روانی احمد اسماعیل بصری و نداشتن دانش فراوان حوزوی.

2. هوادران احمد اسماعیل، جز اندکی افراد مرموز و فریبکار، بیشترشان انسانهایی ساده و سطحی نگر و فریب خورده اند که دانش و دانسته های اندکی دارند.

3. در سخنان مبلّغین احمد اسماعیل بصری تضاد وتناقض بسیاری دیده می شود، و برای گیج کردن مخاطبان و آشفته کردن ذهنشان، انبوهی از روایات را به صورت درهم و برهم و گاه دگرگون کرده با ترجمه های غلط و متنهای نادرست ارائه می کنند.

4. برآیند سخنان مبلّغین احمد اسماعیل بصری در حقیقت آن است که احمد اسماعیل بصری همان امام دوازدهم قائم(علیه السّلام) است، امّا به گونه ای مزوّرانه این نکته را از دیگران پنهان می کنند.

5. احمد اسماعیل بصری و هواداران و مبلّغینش چون بر درستی بافته های ذهنی خودشان دلایل درست و استواری ندارند، از خواب و استخاره نیز کمک می گیرند.

در پایان این گفتار از هواداران احمد اسماعیل بصری می خواهیم که از لجاجت و خیره سری دست بکشند و به راه راست بازگردند، و به خوانندگان گرامی و پیروان امام مهدی(علیه السّلام) یادآور می شویم، هشیار باشید و فریب نیرنگهای شیاطین و دشمنان دین را نخورید، و وقت ارزشمند خود را که پدیدآورندۀ عمر گرانبهایتان است، برای خواندن و اندیشیدن در گفتارهای بیهوده و آمیخته با راست و دروغ مدّعیان دروغین از دست ندهید و به بحث و نقد آنان و سخنانشان نپردازید؛ زیرا گفته اند: بی گمان، باطل (نادرست) با یادنکردنش، از میان می رود.