سال 1398 سالی موّاج در ایران

هرچند سال 1398 سالی سرنوشت ساز و موّاج بوده و می باشد، شخصی می گفت: امسال در ایران سه موج داریم. یکی همین موج گران کردن بنزین و پیامدهای ناگوارش، موج دیگری در دی ماه، و موج سومی که از دو موج قبلی بزرگتر است، در اواخر بهمن ماه.

.......................................................................................................
1398/9/10
کانال آخر الزّمان

پادشاهی بنی اُمیّه هزار ماه

از احادیث اسلامی بهره گرفته می شود که برای بنی اُمیّه با دو شاخه شان -بنی سفیان و بنی مروان- دو دولت خاهد بود:

دولت نخستین همان است که پس از زمامداری چهار خلیفۀ مسلمانان، در سال 41 هـ.ق با دست معاویه پسر ابو سفیان بنیادگذاری شد و در سال 132 هـ.ق با کشته شدن مروان حمار با دست عبّاسیان پایان یافت، و دولت دوم آن است که در آخر الزّمان برپا می شود، و در این دولت واپسین، بنی مروان با رهبری اصهب مروانی چند ماهی جزیره و عراق را فرمانروایی می کنند، و بنی سفیان با رهبری عثمان سفیانی نه ماهی بیشتر سرزمینهای شام را فرمانروایی می کنند، و از برخی آیات قرآنی و روایات اسلامی هویدا می شود که زمان پادشاهی بنی اُمیّه همه اش هزار ماه از ماههای قمری خاهد بود، 991 ماه از آنها زمان دولت نخستینشان است که بی گمان، پیش از بنی عبّاس سپری شده است، و نه ماه از آنها زمان دولت دومشان در آخر الزّمان خاهد بود و در روزگار فرمانروایی سفیانی، واپسین پادشاهانشان، می گذرد!

در این جا دو روایت را یاد می کنیم که به زمان فرمانروایی بنی اُمیّه سربسته یا جدا جدا اشاره می کنند.روایتی که زمان فرمانروایی بنی اُمیّه همه اش را سربسته روشن می کند، این است:

از ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) روایت شده است که فرمود: رسول خدا(صلّی الله علیه و آله) در خابش دید که پس از وی، بنی اُمیّه از منبرش بالا می‌روند و مردم را از راه به گمراهی (جاهلیّت) برمی گردانند، پس، صبح کرد، در حالی که اندوهناک و ناشادمان بود. فرمود:

جبرائیل(علیه السّلام) بر وی فرود آمد و گفت: ای رسول خدا، چه شده است که من تو را اندوهناک و ناشادمان می بینم؟! فرمود: ای جبرائیل، بی گمان، من در این شب بنی اُمیّه را دیدم که پس از من از منبرم بالا می روند و مردم را از راه به گمراهی برمی گردانند! گفت: سوگند به آن که تو را به راستی پیامبر برانگیخت، این نیست چیزی که که بر آن آگاه شدی. پس سوی آسمان بالا رفت و درنگ نکرد که فرود آمد بر وی با آیه هایی از قرآن که با آن همدم باشد ... بر وی فرود آورد: «بی گمان، ما آن را فرود آوردیم در شب قدر* و چه چیز آگاهت کند که شب قدر چیست* شب قدر از هزار ماه بهتر است*»(1). خداوند(عزّ و جلّ) شب قدر را برای پیامبرش(صلّی الله علیه و آله) بهتر از هزار ماه پادشاهی بنی اُمیّه گردانید(2).

این داستان در کتابهای سنّیان چنین آمده است: 

قاسم حُدّانی پسر فضل از یوسف راسِبی پسر مازِن روایت کرده است ... حسن[(علیهما السّلام)](3) فرمود: ... بی گمان، رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) بنی اُمیّه را دید که مردی پس از مردی بر منبرش سخنرانی می کنند، پس، آن رویداد او را ناشادمان کرد ... فرود آمد: «بی گمان، ما آن را در شب قدر فرود آوردیم* و چه چیزی آگاهت کند که شب قدر چیست* شب قدر بهتر از هزار ماه است*»(4) که بنی اُمیّه پادشاهی اش می کنند. [قاسم گفت:](5) پس، آن (زمامداری بنی اُمیّه) را شمردیم، نه افزون و نه کم می شود(6).

این روایت برای ما زمان فرمانروایی بنی اُمیّه را جدا جدا روشن می کند: حدیث گفت ما را ولید پسر مسلم و گفت:

خانده ام از کعب که گفت: بنی عبّاس هزار جز نه ماهی پادشاهی می کنند، وای بر آنان پس از آن، و پس از وای، وای ای(7).

چنین می نماید که این حدیث از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه و آله) باشد، اگرچه کعب الأحبار تابعی أن را به وی نسبت نداده است.

با نگاه به روایاتی که در بارۀ این که زمان پادشاهی بنی اُمیّه هزار ماه می باشد، آمده اند و با نگاه به آن که زمان فرمانروایی بنی عبّاس در روزگار دولت نخستینشان 524 سال بود، و روایتی آمده است که ایشان در روزگار دولت دومینشان در آخر الزّمان 40 سال فرمانروایی می کنند(8)، می یابیم که بی گمان، در این روایت پنهانکاری و عیب پوشانی ای از سوی راویان و رونوشت نویسانش روی داده است، و درست آن است که روایت این گونه باشد:

حدیث گفت ما را ولید پسر مسلم و گفت:

خانده ام از کعب که گفت: بنی اُمیّه هزار جز نه ماهی پادشاهی می کنند، وای بر آنان پس از آن، و پس از وای، وای ای(9).

بنا بر آن چه در کتابهای تاریخ یاد شده است، بنی اُمیّه هنگامی که امام حسن پسر امام علی(علیهما السّلام) با معاویه در سال 41 هجری صلح کرد، در فرمانروایی خُدگردان شدند، و پایان پادشاهیشان سال 132 پس از هجرت با دستان ابو مسلم کوفی پایه گذار دولت عبّاسی بود، و همۀ آنها 91 سال و چند ماه بود، و هر گاه از این زمان 8 سال و چند ماه از رهبری عبدالله پسر زُبَیر در مکّه و مدینه و دیگر سرزمینهای اسلامی انداخته شود، نزدیک 83 سال می ماند، پس زمان پادشاهیشان 991 ماه بود، و اگر در آخر الزّمان نه ماه پادشاهی کنند، دوران رهبری آنان میان مسلمانان به هزار ماه می رسد!

پس، از آن چه یاد کردیم و از احادیث اسلامی بهره می گیریم که مراد از سخنش: «وای بر آنان پس از آن» همان وای بر بنی اُمیّه پس از پادشاهی 991 ماهه شان است، از بنی عبّاس، و مقصود از گفتارش: «پس از وای، وای ای» همان وایی دیگر بر بنی اُمیّه پس از پادشاهی نه ماهه شان در آخر الزّمان است، از امام مهدی(علیه السّلام) و همراهانش. 

بی گمان، در روایات اسلامی آمده است که بنی اُمیّه با رهبری عثمان سفیانی نه ماه در آخر الزّمان به فرمانروایی می رسند، از آنهاست این روایت:

از عیسی پسر اَعْیِن روایت شده است که ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) فرمود:

سفیانی از شدنیهاست، و شورش وی در رجب است، و از آغاز شورش وی تا پایانش پانزده ما می باشد، شش ماهی که در آنها کارزار می کند، پس هر گاه بر شهرهای پنج گانه چیره شد، نه ماهی پادشاهی می کند، و نمی افزاید(10) بر آنها روزی(11).

مراد از «شهرهای پنج گانه» در این حدیث، دِمَشْق و حِمْص و فِلَسْطین و اُرْدُن و قِنِّسْرین می باشند.
---------------------------------------------------------------------
1. قرآن کریم، سورۀ قدر، آیۀ 3-1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
2. فروع الکافی، ج 4، ص 60-159، کتاب الصیام، ب 69، ح 10 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
3. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
4. قرآن کریم، سورۀ قدر، آیۀ 3-1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
5. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
6. المستدرک علی الصحیحین، ج 3، ص 380، کتاب معرفة الصحابة، ح 4857 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
المستدرک علی الصحیحین، ج 5، ص 7-426، کتاب الفتن و الملاحم، ح 8776.
7. الفتن، ص 142، الجزء 3، ح 583 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
8. بنگرید: حدیث اَرْطَاَه در الفتن، ص 143، الجزء 3، ح 590.
9. الفتن، ص 142، الجزء 3، ح 583، با حذف و تصرّف در روایت (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
10. در همۀ نسخه های چاپی الغیبة نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «لم یزد» -نیفزوده است- یافت می شود که به «لایزید» اصلاح و ترجمه گردید. 
11. الغیبة، نعمانی، ص 310، ب 18، ح 1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

سخنی کوتاه در بارۀ مرگ سلطان قابوس

پیشتر مقاله ای در بارۀ عمان در آخرالزّمان در کانال گذاشتیم و به نکات مهمی در آن جا اشاره کردیم، ولی چند روز قبل آن را برای ویرایش برداشتیم تا مباحث درگیری در تنگه هرکز را طبق پیشبینی روایات اسلامی بر آن بیفزاییم. 

چنان که می دانید، سلطان قابوس پس از خرشیدگرفتگی 5 دی 1398، در عصر جمعه 20 دی 1398 درگذشت، و در مبحث «آثار و پیامدهای خُرشیدگرفتگی در صورت فلکی قوس» از «درگذشت مردی بزرگ‌جایگاه» خبر داده شده بود، که ممکن است همین شخص و حتی پادشاهی بزرگتر از او باشد، و نیز پیشبینی کرده بودیم: «و برخی از این پادشاهان و سران می‌میرند، و عزلها و نصبها در میان آنان رو به فزونی می‌نهند».

نیز دیشب ماه‌گرفتگی نیم‌سایه رخ داد، و در احکام نجومی‌اش همانند یکی دو سال قبل از عزل و نصب برخی سران و وزیران پایینتر از پادشاه سخن خاهیم گفت، و بی‌گمان، پس از این ماه گرفتگی و مرگ پادشاه عمان، سران و وزیران دولتش دولتش دگرگون و برکنار خاهند شد. 

نیز در گفتار «عمان در آخرالزّمان» آورده بودیم: «اگر پادشاهی جدید در عمان روی کار بیاد، و همان سیاست و روش سلطان قابوس را در پیش بگیرد و قدرت وی را داشته باشد، شرایط مانند سابق پیش می‌رود، هرچند با چالشهایی نیز روبه‌رو خاهد شد، ولی اگر گرایش وی بیش از ایرانیها به عربها باشد، کار بر رهبران حوثی در یمن و رهبران ایران کم‌وبیش دشوار خاهد شد. بنا بر این، تا آن زمان و پیدایش پادشاه و شرایطی نو در این کشور کمی باید صبر کنیم، و ببینیم آیا وی نخستین پادشاهی است که پس از خرشیدگرفتگی 5 دی 1398 غروب خاهد کرد یا خیر.»

سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخرالزّمان

پیشبینی درگیری آمریکا و همپیمانانش با ایران

از سالها پیش گفته و نوشته ایم که آمریکاییان برای ترس از افزایش توان دفاعی ایران و تجربیّات فراوان نیروهای نظامی این کشور در جنگ هشت ساله با عراق و نیز به دلیل هراس از روحیّۀ جنگاوری ایرانیان و برای برنیانگیختن خشم دولتهای اروپایی، روسیه و چین که در ایران سودهای سرشاری دارند، بیش از جنگ، روی فروپاشی درونی نظام جمهوری اسلامی ایران در پی رویارویی با مشکلات داخلی برآمده از اختلاف رهبران، ضعف مدیریّتها و تحریمهای اقتصادی کمرشکن و تهاجم فرهنگی دنیای غرب، حساب باز کرده اند؛ چنان که دونالد رامسفلد، وزیر دفاع 70 سالۀ آمریکا، در سخنانی گفته است: «رژیم اسلامی ایران یا توسّط مردم یا تحت تأثیر مشکلات داخلی و دسته بندیهای درونی خود رژیم سقوط خواهد کرد»(1).

سر انجام، غربیها هنگامی که می بینند مدّتی طولانی از عمر انقلاب ایران گذشته، ولی آرزوی فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران از درون تحقّق نیافته است، و از سویی دیگر، پیشرفتهای ایران در زمینۀ فن آوری هسته ای و موشکی خطری بزرگ برای دشمنانش، به ویژه اسرائیل، به شمار می رود، روحیّۀ خِیشتنداری را از دست می دهند و کاسۀ صبرشان لبریز می شود و اقدام به تهاجم مستقیم و غیر مستقیم نظامی می کنند.

شنیدنی است اگر بدانید، در استخراجی جفری که در سال 1379 هـ.ش انجام گرفته و در آن از چگونگی برخُرد آمریکا با ایران در روزگار کنونی سؤال شده بود، کلمات «صبر» و «حرب» دیده شدند که بنا بر سخن یکی از دوستان دانشمند ما، صبر و شکیبایی، دراززمان، و حرب و کارزار، ناگهانی و در کوتاه زمانی روی خاهد داد!

نیز در برخی استخراجهای جفری که 2-1381 هـ.ش در بارۀ حوادث ایران در آخر الزّمان و درگیری نظامی آمریکا و متّحدانش با این کشور انجام گرفته است، کلمات زیر پدیدار شدند:

زن، شَرُوس، لبه اَرَس شوم، ز مَهِ دی هَزْل (ضعف) فُرْس (پارسیان)، سَنَه (خشکسالی) بِرَی (تهران)،
ترس، صدا در ری، نور ، بَرْد (سرما)، بهانه، زود، شبانه، ز روی آب، تُنْب، بندر، جِت، تازش، سوزش جور ...

از برخی نوشتارهای زرتشتیان، روایات اسلامی و اشعار نُسْتْرْآدامُوس و محاسبات جفری چنین برمی آید که خطرهایی جدّی ایران عزیز ما را از شمال غرب، غرب و جنوب تهدید می کنند، و درگیریهایی برای ایرانیان از سوی قفقاز جنوبی (مرزهای ترکیه و آذربایجان)، عراق و خلیج فارس، به ویژه جزیره های بحرین، کیش و تنب، خاهند بود.

در جاماسب نامۀ پهلوی، ف 1، بند 15، آمده است:

تازیان با رومیان [و] ترکان اندر آمیزند و کشور بیاشوبند...(2).

نُسْتْرْآدامُوس، پیشگو و ستاره شناس مشهور فرانسوی، نزدیک 460 سال پیش، در بخشی از رباعی ای که با بهره گیری از روایات اسلامی در بارۀ رویدادهای ایران در آخر الزّمان سروده، پیشبینی کرده است:

باران، گرسنگی و جنگ در ایران بازنمی ایستند...(3).

اکنون می گوییم که هرچند مردم ایران از آغاز دوران چهل سالۀ سرگردانی در آخر الزّمان (12 فروردین 1358 تا 12 فروردین 1398) گرفتاریهای درونی و برونی بسیاری دیده و رنجهای فراوانی کشیده اند، سالهاست که خداوند دشمنان غربی ما را کر و کور کرده و از درگیری رویاروی با کشورمان بازداشته است، و امروزه نیز که ما به پایان این راه دراز سرگردانی و آغاز درخشش دولت عدالت گستر مهدوی نزدیک شده ایم، و آمریکاییان و اروپاییان با همدستی دولتهای ترک و عرب، قصد لشکرکشی بزرگ به خاورمیانه و آسیب رساندن به برخی کشورهای اسلامی، به ویژه ایران عزیز، را دارند، ناگهان می بینیم که عمر دراز زمامداری همۀ آنان به سر رسیده است، و چند ماهی که با ایران درگیر می شوند، به گونه ای خاهد بود که بلاها از آسمان و زمین بر خُدشان نیز می بارند، و آتش جنگ و آشوبی که برمی افروزند، دامنشان را هم خاهد گرفت، و چنان که برژینسکی سالها پیش، در کتاب «خارج از کنترل» نوشته و پیشبینی کرده است، قدرتهای بزرگ و دولتهای غربی برای حفظ منافعشان خُدشان بحرانهایی می آفرینند و آنها را مدیریّت می کنند، ولی سرانجام کار به جایی می رسد که بحرانها از کنترل خارج می شوند، و نیز همین سیاستمدار و نویسندۀ آمریکایی، به تازگی پشبینی کرده است که به زودی همه جا درگیر بحران می شوند.
«زبیگنیو برژینسکی» مشاور اسبق امنیّت ملّی آمریکا در مصاحبه ای با «مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی» (CSIS) تصریح کرد: «امروز به اعتقاد من، جهان با یک بحران جهانی رو به رو است. به طور همزمان با بحران سیاسی، اقتصادی، سیستماتیک، نژادی و مذهبی رو به رو است. ما در طول تاریخ، بحرانهایی در سطح بین المللی داشته ایم، ولی اندازۀ این بحرانهای بین المللی به تدریج بیشتر و بیشتر شده است. هم اکنون این بحرانها گسترش یافته و همه گیر شده است، و شواهدی وجود دارد مبنی بر این که، مکانهایی که درگیر بحران نیستند به زودی با بحران رو به رو می شوند»(4).

نویسنده، با بررسیهای گسترده در اوضاع کنونی جهان و بهره گیری از متون پیشگوییها، به ویژه روایات اسلامی، چنین پیشبینی می کند که امریکاییان و اروپاییان قصد حملۀ شتابان و برق آسا به کشورهای مخالف خُد را ندارند، و در گام نخست، به لشکرکشی و گفتن سخنانی تهدیدآمیز برای ترساندن ایران، روسیه، چین و کرۀ شمالی بسنده می کنند، و کاری که خیلی زود دست به آن خاهند زد، تقویت مخالفان ایران در خاورمیانه و تضعیف دوستان این کشور با به کارگیری شیوه های گوناگون است.
با پشتیبانی دولتهای غربی و عربستان سعودی، اصهب مروانی همراه با نیروهایی از حزب بعث و گروه داعش، از درون عربستان رهسپار عراق می شود و مایۀ فروپاشی دولت و کشته شدن سران این کشور که دوستانِ زمامداران ایران اند، می گردد، و جنگی میان ایران و عراق پدید می آید، و در این هنگام، کردها نیز که دل خُشی از عربهای ستیزه جو ندارند، با ایران همپیمان می شوند و در نبرد، به کمک ایرانیان می شتابند.

دولتهای اروپایی و آمریکایی و عرب و ترک، نیروهایی شورشی با فرماندهی شروسی یهودی نژاد و ناصی مذهب از قفقاز جنوبی را بر ایران می شورانند و نبردی ویرانگر پدید می آورند و آن نیروها سرانجام به عراق می روند تا به یاری اصهب مروانی بشتبابند و سپاهیان سفیانی آز سوریه می آیند و نابودشان می کنند.

نیز در سوریه گروهی مخالف دولت بشّار اسد و وابسته به عربستان سعودی با فرماندهی جُرْهُمِی را تقویت می کنند و در بخشهایی از این کشور، به ویژه حِمْص، به قدرت می رسانند. همچنین سوریه را از همه سو محاصرۀ اقتصادی می کردند.

همچنین، با کمک به عربستان سعودی و دیگر کشورهای عربی، گروه انصار الله و حوثیها در یمن را که وابسته به ایران می باشند، از پایتخت یمن صنعا بیرون می رانند و عبدربّه منصور هادی را بر این شهر و کشور یمن چیره می کنند.
غربیان با پشتیبانی از زمامداران بحرین کاری می کنند که آنان با درخاست زمامداران عربستان سعودی، شیخ عیسی قاسم یا شخصی دیگر از علمای شیعه را بکشند و سپس میان مردم و زمامداران بحرین درگیری روی دهد، و در آن هنگام، ایران ناچار به یورش بر بحرین می شود، و زمامداران این کشور سوی عربستان سعودی می گریزند، و در پی این رویداد، آمریکا و متّحدان غربی اش در خلیج فارس در چند جا، به ویژه کیش و تنب، با ایران درگیر می شوند.
کشورهایی مانند هند و پاکستان و چین و کرۀ شمالی و جنوبی و ژاپن را با هم درگیر می کنند و ترس و ویرانی و مرگ یکباره جهان را فرامی گیرد، و سپس رویدادهایی شگفت تر و سخت تر از آن چه گفتیم، رخ می نمایند. 

در پایان، با نگاه به آن که آمریکا، اروپا و اسرائیل و دولتهای ترک و عرب همپیمانشان و نیز دولتهای قدرتمند شرقی، مانند روسیه و چین، همگی در آستانۀ فروپاشی کامل می باشند، به همۀ دوستان گرامی و خانندگانی که این گفتار و دیگر گفتارهای ما را می خانند و چشم به راه ظهور امام مهدی(علیه السّلام) و امیدوار گشایشی بزرگ در کار جهان می باشند، یادآور می شویم که نگران نباشید و نهراسید، و بدانید که ما اکنون به پایانه های شبِ دراز و سیاه ستم و تباهی رسیده ایم، و سپیدۀ صبح پیروزی و رهایی در حال دمیدن می باشد.
-------------------------------------------------------
1. روزنامۀ رسالت، ش 4861، 11/8/1381 هـ.ش، ص 13.
2. نجات بخشی در ادیان، ص 53، گفتار 1.
3. نوشتارهای نسترآداموس به زبان فرانسوی و برگردان آن به زبان انگلیسی، سانتوری 1، رباعی 70 (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).
4. خبرگزاری فارس، 4/8/1394 هـ.ش.
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمانَ

در دوران شگفت‌انگیز آخرالزّمانیم!

به گوشه‌ای بنشین خُشدل و تماشا کن
که کس به یاد ندارد چنین عَجَب‌زَمَنی

کانال آخرالزّمان، می‌کوشد خانندگانش را، دور از هدفهای شخصی، بازیهای سیاسیِ سرگرم و گمراه‌کننده با رویدادهای شگفت‌انگیز آخرالزّمان آشنا سازد.
 
این کانال به هیچ حزب و گروه سیاسی وابستگی ندارد و می‌خاهد با ارائۀ آموزه‌های مهدوی و آخرالزّمانی خداباوران را به آینده‌ای روشن امیدواری دهد و با افزایش آگاهی و صبر مردمان این روزگار، گاه به بیان برخی دردهای بیچارگان و ستمدیدگان نیز بپردازد و راهکاری برای خروج از فتنه‌های این دوران ارائه دهد. 

تحوّلات شگفتی در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه در حال شکل‌گرفتن است. در ماههای آینده خبرهای حیرت‌انگیزی به گوشتان خاهد رسید. چنین می‌نماید که واقعۀ ظهور آخرین ذخیرۀ الاهی، همان که تمام انبیا و صالحان تاریخ از وی خبر داده‌اند، در روزگار ما رخ خاهد داد.
 
هرچند نمی‌توان برای ظهور امام مهدی( علیه‌السّلام)، وقت مشخّصی تعیین کرد، امّا نشانه‌ها به‌ سرعت در حال روی دادنند و زمان به‌ سرعت به سمت نقطه هدفش نزدیک می‌شود. طلیعه صبح دمیده است و سحر نزدیک است...

در بارۀ آخرالزّمان اسرار، رموز عددی و روایات فراوانی هست که باید بدانیم و بخانیم تا در برابر فتنه‌ها و حوادث تلخ این دوران، درمانده و وامانده نشویم.

در این جا شایسته است نگاه خانندگان گرامی را سوی چند نکته ببریم:

1. برخی روایاتی که در گفتارهای کانال «آخر الزّمان» و کتاب «جهان در آستانۀ ظهور» می آوریم، شاید بیانگر رویدادهای گذشتۀ تاریخ مسلمانان و سرزمینهای اسلامی یا ساخته و پرداختۀ ذهن برخی راویان حدیث باشد. بنا بر این، باید از تطبیقهای شتابزده و نادرست بپرهیزیم و شکیبا باشیم و ببینیم که کدام یک از احادیث یادشده در این گفتارها، در آخر الزّمان روی می دهند.

2. گاهی دیده می شود، برخی سایتها و وبلاگها گفتارهایی از وبلاگ ما را بی آن که نامی از منبع آن ببرند، نقل می کنند که امیدواریم مدیران این پایگاهها از چنین کار ناپسندی دست بکشند، و بدانند که بازدیدکنندگان هوشیار عصر ما از این گونه دزدیهای علمی در عرصۀ اینترنت آگاه اند.

3. روش ما در نوشتن واژگان به فارسی، درست نویسی بر پایۀ سازگاری گویش با نوشتار و نگاه به ریشۀ زبانی هر واژه است. بنا بر این، با نگاه به آن که در واژگان سرۀ زبان فارسی، حروف «ث، ح، ذ، ص، ض، ط، ظ، غ» و  حروف با تشدید « ّ» یافت نمی شوند، واژگانی مانند شصت (عدد 60)، صد (عدد 100)، طلا (فلز گرانبهای زرد)، طهران، طالقان، طبرستان، طبس، طوس، بلوط، امپراطور، ارسطو، طاووس، طوطی، طومار، اطاق، اصفهان، افغانستان، قورباغه، مغل (مغول)، ایغر، حلیم (گونه ای غذا) و خاکشیر را شست، سد، تلا، تهران، تالقان، تبرستان، تَبَس، توس، بلوت، امپراتور، ارستو، تاووس، توتی، تومار، اتاق، اسفهان، افقانستان، قورباقه، مُقُل، اُیقُر، هلیم و خاکشی نوشته ایم، و نیز تکّه، بچّه، درّه و ارّه را تکه، بچه، دره و اره نوشته ایم، و در کلماتی مانند خواننده، خواندن، خواستن، خواهش، خواب، خوار (پست)، خواهر، خوردن، خوراک، خورش، خوش، خود، خویش، خویشتن، خودرو، خودکار و مقل (مغول) واوهای بر زبان نیامده را برداشته ایم و خاننده، خاندن، خاستن، خاهش، خاب، خار، خاهر، خُردن، خُراک، خُرِش، خُش، خُد، خِیش، خِیشتن، خُدرو، خُدکار و مُقُل نوشته ایم. همچنین، ارزشمندترین و مشهورترین آیۀ قرآن کریم که «بسم الله الرحمن الرحیم» می باشد و عربها آن را از آغاز نادرست نوشته اند، به گونۀ درست «باسم الله الرحمان الرحیم» نوشته ایم. در هر حال، امیدواریم دست اندرکاران ادب و زبان فارسی هرچه زودتر برای پدیدآوردن دگرگونیهایی بنیادین در درست نویسی واژه ها چاره ای بیندیشند و روشی در پیش گیرند تا کار سیستمهای کامپیوتری را در واژه یابی و ترجمه و نوشتار آسان کند.

4. برای کمبود وقت، از پاسخگویی به پرسشهای اینترنتی، پیامکی و تماسهای تلفنی و لینک کردن پایگاههای دوستان پوزش می خاهیم. بی گمان، دیدگاههای شما بزرگواران را می خانیم و از آنها بهره می گیریم. 

5. اگر در گفتارهای وبلاگ یا کتاب جهان در آستانۀ ظهور چیزهای نادرستی دیدید و یا به نکته ای تازه در بارۀ رویدادهای آخر الزّمان دست یافتید، ما را از آنها آگاه کنید.

6. برای دسترس آسان خانندگان گرامی به گفتارهای کانال آخر الزّمان، در آینده گزیده ای از بهترین آنها را به گونۀ کتاب و با نام «جهان در آستانۀ ظهور» چاپ و پخش خاهیم کرد و در همین کانال در این باره خبررسانی می کنیم. بنا بر این، نیازی به پرسش از راه فرستادن پیام یا گرفتن تماس تلفنی نیست.

....................................................................................................................

✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

🔴😳هر گاه ناقوس بانگ زند، کابوس فشار آورد و گاومیش سخن بگوید...

🔵تعیین جایگاه قیام سفیانی برای نخستین بار در تاریخ پژوهشهای مهدوی
 

امیر مؤمنان علی-علیه‎السّلام-، در بیان نشانه‎های ظهور امام مهدی-علیه‌السّلام-، فرمود: ای جابر، هر گاه ناقوس بانگ زند، کابوس فشار آورد و گاومیش سخن بگوید، پس، در آن هنگام، شگفتیها و چه شگفتیهایی خاهند بود! هر گاه آتش در بُصْری بدرخشد، پرچم عثمانی در درۀ سُوَیْدا(۱) پدیدار شود، بصره آشفته گردد و برخی از آنان بر برخی دیگر چیره شوند، هر گروهی بر گروهی دیگر یورش بَرَد(۲)، لشکرهای خراسان بجنبند و شعیب ابن صالح تمیمی از درون تالقان بجوشد(۳)، برای سعید شوشی در خوزستان پیمان بسته شود، برای بلندقدان و تناوران کردها(۴) پرچم برافراشته شود و ترکها(۵) بر ارمنیها چیره شوند... .(۶)

بی‌گمان امام علی-علیه‌السّلام- با سخنش: «هر گاه ناقوس بانگ زند» خبر داده است که کمی پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام-، ناقوسِ خطری کوبیده خاهد شد که مردم را هشدار می‌دهد که آنان در آستانۀ نابودی‌اند، و نیز این سخن می‌تواند به یورش رومیان مسیحی بر سرزمینهای مسلمانان و عربها و کارزارشان با ایشان کمی پیش از قیام اشاره‌گر باشد.

کابُوس (بَخْتَک) فشار سختی است که بر سینۀ انسان در خاب می‌آید و او را آزار می‌دهد و می‌ترساند، و مراد از «کابوس فشار آورد»، فشارهای سختی‌اند که بر مردمان از رویدادهای ترسناک و گرفتاریهای بزرگ در ماههای پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- فرود می‌آیند.

در گفتار امام: «گاومیش سخن بگوید» اشاره‌ای نرم به داستان گوسالۀ تلایی‌ای دارد که سامری آن را ساخته و برایش صدای گاو بود، و بیشترِ قوم موسای پیامبر-علیه‌السّلام-، هنگامی که پنهان‌شدن وی به درازا کشید، آن را پرستیدند، و گویا این گاومیش سخنگو در آخرالزّمان به آن گوسالۀ تلایی فریادکش میان بنی‌اسرائیل همانند شده است، و بر پایۀ آن‌چه در اندیشه‌ام می‌گذرد، مقصود از «گاومیش سخن بگوید»، می‌تواند سخن‌گفتن مردی تندخو، نیرومند، ترسناک و پرنیرنگ در کارهای مردم باشد، و خداوند داناتر است.

درخشیدن آتش در بصری درخشش آتشی است که در حجاز، در پی ترکیدن و جوشش برخی آتشفشانهای جنوب مدینه، پدیدار می‌شود و در هوا پخش می‌گردد و زبانه‌هایش سوی آسمان زبانه می‌کشند، به گونه‌ای که بخشهای گسترده‌ای از حجاز و سرزمینهای پیرامونش را روشن می‌کنند و از جاهای دور، مانند بصرای شام(۷)، دیده می‌شوند.

پدیدارشدن پرچم عثمانی در درۀ سویدا همان برافراشته‌شدن پرچم عُثْمان ابن عَنْبَسَه سُفْیانِی، رهبر شامیان و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد ابوسفیان در آخرالزّمان است که در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری جنبشی را در سوریه می‌پذیرد، و در رجب در درۀ خشک در سُوَیْدا برمی‌شورد، و در ماه رمضان بر دمشق، سپس بر بیشتر سرزمینهای شام چیره می‌شود، و سپاهش بر مصر، عراق، ایران و عربستان سعودی یورش می‌برد.

شایان یادآوری است، از بیشتر احادیث اسلامی‌ای که به جایگاه قیام سفیانی اشاره می‌کنند برداشت می‌شود که آن همان «درۀ خشک» در کناره‌های دمشق و دوردستهای آن است، و گمانی نیست در این‌که اکنون در سرزمینهای شام دره‌ای به این نام یافت نمی‌شود، بلکه درۀ خشک نامی همگانی است که همۀ دره‌های خشک در شام را در بر می‌گیرد، و برای همین، به روایتی نیازمندیم که این اسم را ویژه می‌کند و این جایگاه را می‌شناساند، و آن نیست مگر همین روایتی که در آغاز گفتار گزارش کرده‌ایم، و آن ما را یادآوری می‌کند که جای شورش سفیانی همان درۀ سُوَیْدا است؛ پس، روایت نزد پژوهندگان در رویدادهای آخرالزّمان بسیار گرانبها است.

از آن چیزهایی که راهنمایی می‌کنند درۀ خشک در سویدا همان جایگاه شورش سفیانی است، برخی روایات اسلامی‌‌اند که روشن می‌کنند سفیانی «داییهایش از کلبیان‌اند»(۸) و «بیشتر پیروانش از کلبیان‌اند»(۹)، و سخن برخی جغرافی‌دانان که می‌گوید: «... سویدا، پس بی‌گمان در آن‌جا گروهی از کلبیان‌اند»(۱۰).
 
«درۀ سویدا» دره‌ای در شهر سویدا در ۱۰۰ کم جنوب شهر دمشق است، و بر پایۀ آن‌چه کمال شوفانی، در گفتارش «درۀ سویدا دیگر دره نیست» در پایگاه اینترنتی «السویداء الیوم» از برخی جهانگردان گزارش کرده است که درۀ سویدا دره‌ای گود بود که از کوه حَوْران سرازیر می‌شد، و بر بالایش پلی بلند و استوار و خُش‌ساخت بود و از آن سیلابهای برنده‌ای در برخی فصلها روان بودند که برای به کار انداختن آسیابهای آبی در غرب پل بسنده بودند، و آبهای فراوان در پایان بهار روان نمی‌شدند، و شوفانی گفته است: وادی سویدا سخنی پرکاربرد در زبان مردمان شهر نیست؛ پس نشانه‌هایش پنهان شده‌اند، و از آن جز نمای میان تُهى‌اش در میان ساختمانهایِ نو سویدا و پلهای بر پا بر آن که می‌فهمانند دره‌ای در زیرشان روان بوده، نمانده است.
 

بر پایۀ آن‌چه از برخی احادیث اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان هویدا می‌شود، آشفتگی بصره برای شورش حزب بعث و گروهی از سَلَفیان با رهبری اصهب مروانی از پیرامون این شهر بر دولت عراق و چیره‌شدنشان بر آن و یورش آنان از آن‌جا بر شهر اهواز می‌باشد، و در پی آن رویداد، یورش ایرانیان بر عراقیها و گرفتنشان بصره را خاهد بود.

«لشکرهای خراسان» همان دارندگان پرچمهای سیاه کوچک در آخرالزّمان‎اند، و «شعیب ابن صالح تمیمی» نوجوانی است که در تالِقان زاده می‌شود، و جنبش خُد را از آن‌جا می‌آغازد، و در رجبِ پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- در سَمَرْقنْد برمی‌شورد، و پس از آمدن هاشمی چینی با سپاهش از چین و مُلْتان به خُراسان و قیامش در آن‌جا، شعیب همراه یارانش با وی پیمان می‌بندد و فرمانده سپاهش می‌شود.

مراد از «تالقان» در این حدیث، تالقان خراسان است که اکنون مرکز استان تَخار در شمال شرقی افغانستان است و در جنوب سمرقند جای دارد که آن نیز از سرزمینهای خراسان و از شهرهای ازبکستان است.  
  
شُوش شهری باستانی در خوزستان است، و خُوزِسْتان استانی در جنوب غربی ایران است که مرکزش اهواز و از شهرهایش آبادان و شوش و شُوشْتَرند.(۱۱)

«سعید شوشی» مردی از زیندگان شوش کنونی است که رهبری جنبشی را در خوزستان در آخرالزّمان می‌پذیرد.

گویا سخن امام علی-علیه‌السّلام-: «بلندقدان و تناوران کردها» به کردهای طالبانی اشاره می‌کند که در بخشهای کوهستانی عراق، مانند سلیمانیّه و پیرامونش، جای دارند؛ زیرا آنان در سنجش با کردهای بارزانی که در بخشهای ناکوهستانی، مانند اربیل و کرکوک و پیرامونشان، زندگی می‌کنند، بلندقدتر و تنومندترند، و خداوند داناتر است.

بر پایۀ آن‌چه هویدا است، مقصود امام علی-علیه‌السّلام- از گفتارش: «ترکها بر ارمنیها چیره شوند»، چیره‌شدن ترکهای جمهوری آذربایجان با یاری ترکهای ترکیه بر ارمنیها پس از یورش آنان بر جمهوری ارمنستان است.
-----------------
۱. در همۀ نسخه‌های چاپی مشارق أنوار الیقین نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «سوداء» (سیاه) یافت می‌شود که به «السویداء» اصلاح و ترجمه گردید.
۲. در همۀ نسخه‌های چاپی مشارق أنوار الیقین نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «صبا کلّ قوم إلی قوم» یافت می‌شود که به «صبأ کلّ قوم علی قوم» اصلاح و ترجمه گردید.
۳. در همۀ نسخه‌های چاپی مشارق أنوار الیقین نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «تبع» یافت می‌شود که به «نبع» اصلاح و ترجمه گردید.
۴. در همۀ نسخه‌های چاپی مشارق أنوار الیقین نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «کردان» یافت می‌شود که واژه‌ای فارسی است و در سخن عربها به کار نمی‌رود، و به «الأکراد» اصلاح و ترجمه گردید.
۵. در همۀ نسخه‌های چاپی مشارق أنوار الیقین نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «العرب» یافت می‌شود که سازگار با درونمایۀ برخی روایات اسلامی، به «الترک» اصلاح و ترجمه گردید.
۶. مشارق أنوار الیقین، ص ۶-۲۶۵، خطبة التَّطَنْجِیَّة؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۷. بُصْری یا بصرایِ شام شهری در جنوب دمشق در استان دَرْعا و نزدیک مرزهای شمالی اُردُن است؛ برگرفته از: برخی منابع.
۸. کتاب سُلَیم بن قیس الهلالیّ، ج ۲، ص ۷۷۴، ح ۲۵.
۹. المستدرک علی الصحیحین، ج ۵، ص ۷۲۷، ک الفتن و الملاحم، ح ۸۶۳۳.
۱۰. البلدان، یعقوبی، ص ۱۶۴، درگاه «جند دمشق».
۱۱. برگرفته از: برخی منابع.

ایران- قم- سیّد سلیمان مدنی تنکابنی- ۸ آذر ۱۴۰۰

📚جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تُنِکابُنِی 
✍🏻 روش ما در نوشتن واژه‎ها سره‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار است

✔️کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman

سرنوشت شگفت‌انگیز هاشمی رفسنجانی

در تاریخ دوران قاجار از بزرگمردی با نام میرزا تقی‌خان امیر کبیر یاد می‌شود که نخست‌وزیر ناصرالدّین شاه قاجار بود. وی که تلاشهای فراوانی در برداشتن فساد درباریان و کارگزاران دولت و پیشرفت کشور کرد، پس از دوران کوتاه 39 ماهۀ قمری صدارت، در پی بدگویی درباریان و خُدخاهی ناصرالدّین شاه، از ریاست برکنار و به کاشان رانده شد. او سرانجام، با فرمان پادشاه و با دست گماشتگان وی، در روز جمعه 19 دی 1230 برابر 16 ربیع اوّل  1268 و 9 ژانویۀ 1852، در گرمابۀ فین کاشان کشته شد.
 
در تاریخ انقلاب ایران، 19 دی 1356 که قیام مردم قم بر رژیم شاهنشاهی در آن آغاز شد، روزی سرنوشت‌ساز به شمار می‌آید، و در عرصۀ مبارزه با خاندان پهلوی، سیاستمداری با نام اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی پدیدار شد که پس از پیروزی انقلاب تا درگذشتش، پستهای برجسته و حسّاسی، مانند ریاست مجلس شورا، فرماندهی نیروهای مسلّح، ریاست جمهوری و ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام را، یکی در پی دیگری، در دست داشت.

 هاشمی رفسنجانی که هوادارانش وی را سردار سازندگی و امیر کبیر دوران معاصر نامیده‌اند، و خُدش نیز کتابی در بارۀ زندگانی و شخصیّت امیر کبیر با نام «امیرکبیر، قهرمان مبارزه با استعمار» نوشته و پخش کرده است، همواره خاهان گفتگو با دولتهای غربی و داشتن رابطه با آنان بود، و تلاشهای پیدا و پنهانش مایۀ امضای پیمان برجام میان ایران و شش قدرت جهانی، به‌ویژه آمریکا، شد، و بنا بر سخن بسیاری از کارشناسان، وی از ستونهای انقلاب ایران به شمار می‌آمد، و مرگش برای انقلاب پیامدهای زیانباری خاهد داشت.

شنیدنی است اگر بدانید، هاشمی رفسنجانی که در کنار زمامداری و سیاستمداری، شناگر چیره‌دستی نیز بود، سرانجام، پس از دوران دراز 39 سالۀ قمری ریاست، بنا بر برخی گزارشها، در عصر یک‌شنبه 19 دی 1395 برابر 9 ربیع آخر 1438، در حال شنا درون استخری در کوشک ناصری، روبه‌روی مجموعۀ کاخ سعدآباد تهران، درگذشت؛ درست هم‌زمان با سالگرد کشته‌شدن امیر کبیر در حمّام فین کاشان و سالگرد شورش مردم قم بر حکومت محمّدرضا پهلوی شاه ایران.
 
در پیشبینی‌ای چهارپاره برای آیندۀ ایران که در تابستان 1389 هـ.ش پخش کرده بودیم، در بارۀ هاشمی رفسنجانی آوردیم:

«ستارۀ بخت مرد سفیدپوش در حال غروب است».

چنانکه می‌دانید، هاشمی رفسنجانی با پشتیبانی از نامزد هواداران جنبش سبز و در پی بروز اختلاف بر سر نتیجۀ انتخابات ریاست جمهوری در 22 خرداد 1388 و سخنانی که در نماز جمعه گفته بود، از امامت جمعۀ تهران کناره گرفت و کم کم کنار زده شد، و بخشی از محبوبیّت خُد را نزد برخی گروههای سیاسی در ایران از دست داد، و از آن پس ستارۀ بخت وی، روز به روز و شتابانتر از پیش، رو به تاریکی رفت.
 
ایران - قم - سیّد سلیمان مدنی تنکابنی - 26 دی 1395
کانال آخرالزّمان

دی‌ماه 98؛ پُرحادثه و بلاخیز!

ما ایرانیان، پس از خُرشیدگرفتگی حلقوی در 5 دی‌ 1398، دی‌ماه شگفت‌انگیز و پُرحادثه‌ای را، چنان‌که پیشبینی شده بود، در حال سپری‌کردن هستیم. 

- نخست زمین‌لرزه‌ای ۴.۹ ریشتری در شهرستان دشتستان در استان بوشهر که خُشبختانه آسیب جانی و مالی نداشت!

- سپس مجروح‌شدن سردار حاجی زاده -فرماندۀ هوافضای سپاه پاسداران- در سوریه در پی بمباران هواپیماهای اسرائیلی (9 دی 1398)

 - آن‌گاه ترور سردار سلیمانی -بزرگترین فرمانده و سردار جنگ و انقلاب- و همراهانش به دست نیروهای آمریکایی در فرودگاه بغداد (13 دی 1398)

 - جان‌باختن نزدیک به 80 تن و مجروح شدن 250 تن دیگر در مراسم خاکسپاری سردار سلیمانی در کرمان (17 دی 1398)

- موشکباران ایرانیان بر نیروهای آمریکایی در دو پایگاه نظامی عین الاسد در انبار و پایگاهی دیگر در اربیل عراق به انتقام ترور سردار سلیمانی و همراهانش (18 دی 1398)

- سقوط هواپیمای مسافربری اوکراینی در پیرامون تهران و جان‌باختن همۀ 176 سرنشین آن که 147 تن آنان ایرانی بودند (18 دی 1398) 

- افتادن اتوبوس مسافربری تهران-گنبد به دره در جادۀ فیروزکوه با 19 کشته و 24 زخمی (19 دی 1398)

-... و خداوند روزهای باقی‌مانده از این دی‌ماه پرحادثه را به خیر بگذراند ... صدقه و صلوات فراموش نشود.

کانال آخرالزّمان

دم خروس کجرویهای ابو علی شیبانی شیطانی و هوادارانش رو به روز آشکارتر می شود!!!

در میان شیّادانی که در روزگار ما پدیدار شده اند و خُد را پیشگو جا زده اند و برای فریب انسانهای ساده اندیش، پیشگوییهای دروغین خِیش را به استادی خیالی یا واقعی و شیّادتر از خُد نسبت می دهند، ابو علی شیبانی عراقی است که در روزگار چیرگی صّدام و بعثیان در آن کشور هوادارشان بوده و با آنان ارتباط داشته، و گاه در برخی کاباره های عراق می رقصیده که فیلمهایش نیز در اینترنت موجود است. این انسان پلید، دروغگو و منافق، پس از سقوط صدّام و حزب بعث در عراق، برای این که گیر مردم خشمگین نیفتد و کشته نشود، فرار را بر قرار ترجیح داد و به لبنان گریخت و در آن جا نیز خد را هوادار شیعیان و گروه حزب الله و ایران نشان داد تا نان را به نرخ روز بخُرد و از گزند دیگران در امان باشد. وی، با کمک دستهای پیدا و پنهان و بر پایۀ اهدافی شوم و شیطانی، تبلیغات دروغین و پر سر و صدایی را در برخی شبکه های ماهواره ای در بارۀ رویدادهای آخر الزّمان آغاز کرد که سالهاست ادامه دارد و متّأسفانه برخی انسانهای گمراه و نادان در ایران نیز بوق تبلیغاتی وی شده اند. شنیدنی است اگر بدانید که وی تا کنون نتوانسته هیچ حادثۀ راهبردی و مهمّی را پیشبینی کند و چندین بار دروغگوییهایش بر همگان آشکار شده است، و تنها با بهره‌گیری از برخی خبرهای سیاسیِ از پیش گفته شده و نیز اشارۀ کلی به سقوط برخی هواپیماها یا برکناری و جا به جایی برخی وزرا در برخی کشورها، پیشگوییهای بی ارزشی را ارائه دهد و با این کار  توانسته مخاطبان فراوانی را جذب کند و خد و استادش را پیشگو جلو دهد. گاهی هم برخی مطالب راست، مانند حمله به ایران در آخرالزّمان را برای جلب توجّه مطرح می کند که سخن تازه ای نیست و برگرفته از روایات اسلامی و سخن کارشناسان است و ما نیز حتّی پیش از حملۀ آمریکا و متّحدانش به عراق و سقوط صّدام آن را مطرح کرده بودیم. 

گفتنی است، ابو َعلی شیبانیِ شیطانی نه تنها پیشگو و عالم نیست، بلکه انسانی بسیار گمراه است که سعی در سست کردن باورهای اعتقادی شیعیان و آسیب زدن زدن به آنان با روشی به ظاهر هوادرانه ولی در واقع منافقانه را دارد. همین چند سال قبل بود که وی یکی از شخصیّتهای سیاسی ایران را خراسانی و دیگری را شعیب بن صالح معرّفی کرده بود، در حالی که شعیب -بنا بر روایات اسلامی- همان خراسانی و اهل تالقان در افقانستان است و در سمرقند قیام می کند و سپس به ایران می آید. شیبانی بعدها هنگام برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در ایران گفته بود که این شخص بار دیگر انتخاب می شود که چنین نشد. سپس گفت او دوباره به قدرت باز می گردد که چنین نخاهد شد. این نکته را نیز به خاطر داشته باشید که افرادی منحرف در ایران و لبنان با بازی رسانه ای و شگردهای تبلیغاتی سعی در پوشاندن دروغهایش و یا پس از روی دادن برخی حوادث حتّی کم ارزش، با دستکاری کردن تاریخ سخنانش تلاش در پیشگویی آن از سوی شیبانی دارند!

چه کسی پیشگوی دروغین است؟
پشت پرده زمینه سازی برای علم کردن مهدی دروغین!!

احمد فتلاوی ، عضو کمیته امنیتی استانداری نجف اشرف و یکی از اعضای کمیته تحقیقاتی مشترک عراقی آمریکایی نیز تأکید کرد: مهدی دروغین یک مزدور اطلاعاتی رژیم بعث عراق بود که در لبنان با شخصی به نام ابوعلی شیبانی ، افسر سابق اطلاعات رژیم صدام که خود از اهالی منطقه مشخاب نجف اشرف است ، آشنا شده بود و با او مراوده داشت . ابوعلی شیبانی که به علت تهدید شدن به مرگ ، عراق را ترک کرده و در لبنان مستقر شده است هم اکنون به عنوان پیشگو در شبکه ماهواره ای شهرزداد فعالیت می کند و پیش از این با الکرعاوی همکاری تنگاتنگی داشته است .

ابوعلی شیبانی دو ماه پیش در شبکه تلویزیونی شهرزداد به مردم عراق و جهانیان نوید داده بود که امام زمان در اوایل ماه دوم میلادی در عراق ظهور خواهد کرد. این مسئله نشان می دهد شیبانی در تلاش برای زمینه سازی به منظور شورش الکرعاوی تحت عنوان اعلام ظهور مهدی (عج ) بوده است .
حوزه نت
کانال آخرالزّمان

 

سیر رویدادهای شگفت سوریه در آخر الزّمان

سیر حوادث سوریه بسیار پیچیده و شگفت انگیز است، و جز با کمک روایات اسلامی، نمی توان پایان آن را پیشبینی  کرد.

فتنۀ شام (سوریه) آرام شدنی نیست!

ابن  مُسَیِّب گفته است:

در شام آشوبی خواهد بود که گویا آغازش بازی کودکان است. از سویی بالا می آید و از سویی آرام می شود، و پایان نمی یابد تا آن که فریادگری فریاد زند: بی گمان، فرمانده آن کس است(1).

چنین می نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه و آله) باشد، اگرچه سعید تابعی پسر مسیّب آن دو را به وی نسبت نداده است.

بر پایۀ آیات قرآنی و روایات اسلامی و برخی علوم پیشگویی، کشوریه سوریه در آخر الزّمان و پیش از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) می بایست مراحل زیر را بگذراند، و ما در آینده، با خاست خدای متعالی، به بررسی همۀ این مراحل، با ارائۀ آیات و روایات و دیگر شواهد و دلایل، خاهیم پرداخت. 

1. آشوب و درگیری گسترده سوریه که نزدیک 12 سال قمری به درازا می کشد (شروع 22 ربیع اوّل 1432)
2. ویرانی گسترده سوریه (در حال انجام)
3. کشتار گسترده در سوریه (در حال انجام)
4. چیره شدن فرماندهی سعودی عربستانی با نام جُرْهُمِی بر حمص با کمک آمریکا و متّحدانش (انجام نشده)
5. لشکرکشی گستردۀ نیروهای ایرانی و حزب الله لبنان به شمال شرق سوریه و دمشق (انجام نشده)
6. محاصرۀ اقتصادی شدید سوریه از سوی دولتهای اروپایی و آمریکایی (انجام نشده)
7. لشکرکشی گسترده دولتهای اروپایی و آمریکایی به بخشهایی از سوریه (انجام نشده)
8. لشکرکشی گستردۀ نیروهای ترکیه به بخشهایی در شمال شرقی سوریه (انجام نشده) 
9. لشکرکشی گستردۀ دولت بعثی و داعشی عراق با رهبری اصهب مروانی همراه با گروهی از منافقان به ظاهر شیعه از کوفه با رهبری شیصبانی سوی دمشق (انجام نشده)
10. لشکرکشی گستردۀ نیروهای شورشی داعشی و غیر داعشی آفریقایی از لیبی به مصر و سپس با فرماندهی ابقع سوی دمشق (انجام نشده)
11. زلزله ای بزرگ در سوریه و فرورفتن زمین در حَرَسْتا و جابیه با 100 هزار کشته (انجام نشده)
12. کشته شدن حاکم سوریه به  دست گروهی از مردم آن جا (انجام نشده)
13. قیام سفیانی در وادی یابس (درۀ خشک) و چیره شدنش چند ماه بعد بر دمشق (انجام نشده)
14. برخی رویدادهای دیگر.... (انجام نشده)
—————————————
1. المصنّف، ج 11، ص 361، ح 20746 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
 

فتنۀ خاکستری و قلّادۀ سرخ

باز هم به یاد می آورید که پیشتر گفتیم: فتنۀ خاکستری و قلّادۀ سرخ در پیش است!

ازعَوْف پسر مالک روایت شده است که رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) فرمود:

چگونه می باشی تو ای عوف، هنگامی که این گروه مردم (مسلمانان) بر هفتاد و سه دسته جدا شوند، یکی در بهشت و دیگرانشان در آتش؟! گفتم: و آن کی خاهد بود، ای رسول خدا؟ فرمود: هر گاه پاسبانان فراوان شوند، کنیزان سروری کنند، پسران نوجوان(1) بر منبرها بنشینند و قرآن را ابزارهای نوازندگی دمیدنیِ خُد کنند، مسجدها آراسته گردند، منبرها بلند شوند، مالیات چیز دست به دست شونده(2) و امانت دارایی آسان به دست آمده شود، برای جز خدا فقه در دین آموخته می‌شود، مرد زنش را فرمانبرداری و مادرش را نافرمانی [و دوستش را نزدیک](3) و پدرش را دور کند، پسینیان این گروه مردم (مسلمانان) پیشینیان آن را ناسزا گویند، قبیله را بیرون روندگان از دین مهتری کنند و رهبر گروه پست‌ترینشان باشد و مرد برای پرهیز از بدی‌اش گرامی داشته شود، پس، در آن روز آن رویداد خاهد بود ... سپس آشوبی خاکستری و تاریک می‌آید، سپس آشوبها برخی در پی دیگری می‌آیند تا آن که مردی از خاندان من برشورد که به وی مهدی گفته می‌شود؛ پس، اگر به او رسیدی، پیروی‌اش کن و از راهیافتگان باش(4).

مقصود از «آشوبی خاکستری»، آشوبی سخت و سراسری می‌باشد که به همۀ مردم می‌رسد.

برخی پژوهشگران باور دارند که مقصود از «گردنبند سرخ» همان کراوات سرخ می‌باشد که غربیان مسیحی بر گردنهایشان می‌پوشند و به صلیب نسبت داده می‌شود و نماد فرهنگ غربی در روزگار ما می‌باشد، و شاید یادکردن آن در این جا به جنبش رومیان صلیبی در آخر الزّمان و لشکرکشی آنان در سرزمینهای اسلامی و دست اندازیشان در کارهای مسلمانان اشاره می‌کند، و خداوند داناتر است.

همان گونه که پیشبینی شده بود و انتظار می رفت، از 22 بهمن 1397، چهلمین سال پیروزی انقلاب ایران تا 12 فروردین 1398، چهلمین سالگرد برپایی جمهوری اسلامی در ایران، برخی آثار دگرگونیهای آخر الزّمانی و پیش درآمدهای نشانه های ظهور امام مهدی(علیه السّلام) پدیدار گردید، و بی‌گمان، به‌زودی شاهد تحوّلات و بحرانها و آشوبهایی نو در خاورمیانه و جهان خاهیم بود. البتّه همان گونه که پیشتر گفتیم، از سال 1399 شتاب حوادث آخر الزّمانی دوچندان خاهد شد! این چهل سال برای ایران و افقانستان و عراق مبنای تحوّلاتی بنیادین است.

گفتنی است، حدود چهل سال پیش، پیروزی انقلاب ایران و اشغال افقانستان از سوی ارتش سرخ شوروی و به ریاست جمهوری رسیدن صدّام و قدرت مطلقه شدن وی در عراق روی داده است!!! 

ناتوان ناتوان شدن آمریکا و اروپا در آخر الزّمان 

مهمتر از همه آیا به یاد دارید که پیشتر گفتیم، طبق پیشبینی امام علی(علیه السّلام)، دولتهای اروپایی و آمریکایی و پادشاه رومیان در آخر الزّمان ضعیف می‌شوند و اکنون این امر در ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا و نخست‌وزیر انگلیس آشکار شده است، و سرانجام گروههای ارهابی سلفی خاورمیانه را میدان تاخت و تازهای خِیش قرار می‌دهند.

امیر مؤمنان علی(علیه السّلام)، در بیان نشانه های قیام قائم(علیه السّلام)، فرمود:

... پادشاه رومیان ناتوان شود و عربها چیره شوند و مردمان، مانند جنبش مورچگان، سوی آشوبها بخیزند...(5).

بی‌گمان، امام علی(علیه السّلام) در این روایت از روی‌دادن برخی آشوبها و جنگهای پیاپی و ناتوان‌شدن پادشاه رومیان و فروریزی جایگاه و توانایی دولتهای اروپایی و آمریکایی در جهان، به ویژه خاورمیانه، خبر داده است، و به پیشرفت و نیرومندشدن برخی گروههای عرب سَلَفی (گذشته گرا) مانند اَعْرَج کِنْدی و پیروانش در لیبی و اَبْقَع فِهْری و پیروانش در مصر و عُثْمان سُفْیانی و پیروانش در سوریه و اَصْهَب مَرْوانی و پیروانش در عراق اشاره کرده است!
———————————————- 
1. در همۀ نسخه های چاپی المعجم الکبیر نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «الحُمْلان» (گوسفندان) یافت می‌شود که سازگار با آن چه در برخی روایات اسلامی آمده است از «نشستن نوجوانان بر منبرها» و «نوجوانان بر منبرها سخنرانی می‌کنند»، به «الغلمان» اصلاح و ترجمه گردید.
2. گاهی برای این و گاهی برای آن باشد.
3. میان دو کروشه از افزوده های ما است که آن را از روایتی مانند این روایت گرفته ایم که در «سنن الترمذیّ» آمده است.
4. المعجم الکبیر، ج 18، ص 51، ح 91 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
 5.إلزام الناصب، ج 2، ص 158، خطبۀ بیان 1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی

برافروخته شدن آتش جنگی بزرگ در سرزمین آذربایجان

بنا بر روایات اسلامی، ترکهای منطقۀ قفقاز جنوبی و ترکهای ترکیه در سال ظهور امام مهدی(علیه السّلام) دو شورش فتنه گرانه و نابرحق دارند که در نخستین آنها همراه با خزرها و با فرماندهی فرمانده ای ناصبی مذهب و یهودی نسب با نام شَرُوسِی بر کشور ما یورش می برند و پس از مدّتی نبرد با ایرانیان به رهبری مَرْوَزِی، از ترس چینیها و خراسانیها و برای چیزهایی دیگر، جنگ با ایرانیان را رها می کنند و سوی عراق می روند و در آن جا نابود می شوند، و در دومین شورش، وارد بخشی از جزیره در شمال و شمال شرقی سوریه می شوند و دختران جوان مسلمان را به یغما می برند، و سرانجام، نخست نیروهای سفیانی بخشی از آنان را می کشند و سپس یاران امام مهدی(علیه السّلام) آنان را نابود می کنند.

از مَکْحُول روایت شده است که پیامبر(صلّی الله علیه و سلّم) فرمود:

برای ترکها دو شورشی است: شورشی که آذربایجان را ویران می سازند، و شورش دومی که اسبهایشان را بر فرات می بندند، و پس از آن (شورش دوم) ترکی نخاهد بود(1).

پسر مَهْزِیار اهوازی، در بارۀ دیدارش با امام مهدی(علیه السّلام)، در جایگاهی ناشناخته در حجاز، در روزگار پنهان شدنش، گفته است: ... آن گاه که او را دیدم، خِرَدم در خوبی و ویژگی اش سرگردان شد. پس، به من فرمود:

 ... شَرُوسِی، با هدفِ کوه سیاه در پشتِ ری که پیوسته به کوه سرخ و چسبیده به کوههای تالِقان است، از اَرْمَنِسْتان و آذَرْبایْجان بیرون می آید. پس، میان او و میان مَرْوَزی نبردی نابودگر و ریشه برانداز خاهد بود که در آن، خردسال سپیدمو، و از آن، بزرگسال پیر می شود، و میان آن دو کشتار آشکار می گردد...(2).

«پشتِ ری» همان بخش بلند جای گرفته در شمال شهر ری کهن است، و مراد از آن در این جا، بخش شمالی از شهر کنونی تهران می باشد، و «کوه سیاه» همان کوه تُوچال است که از دور سیاه دیده می شود و بر بخش تجریش و پیرامونش در شمال شهر تهران سایه می افکند و در بخش جنوبی کوههای اَلْبُرْز مرکزی جای دارد، و «کوه سرخ» همان کوه سرخی است که در بخش کرج، میان کوه سیاه در تهران و کوههای تالقان، جای دارد، و اکنون از آن سنگهای سرخ که در ساختمان کاربرد دارند، برداشته می شود، و مقصود از «تالِقان» در این حدیث، سرزمینی است که میان کَرَج و قَزْوِین، در 120 کیلومتری شمال غربی تهران جای دارد، و «زَوْرا» در این جا، همان زورای نو یا شهر تهران پایتخت ایران می باشد.

«اَرْمَنِسْتان» سرزمینی است که میان جمهوری آذربایجان در شرق و ترکیه در غرب و گرجستان در شمال و رود اَرَس در جنوب جای دارد، و «آذَرْبایْجان» سرزمینی در شمال غربی ایران است که میان دریای خزر در شرق و ترکیه در غرب و رود اَرَس در شمال جای دارد، و آن جدای از جمهوری آذربایجان می باشد که نادرست به این نام نامیده شده است.

از ابو بصیر روایت شده است که ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) فرمود که بی گمان، پدرم -باقر-(علیه السّلام) به من فرمود:

ناگزیر بی گمان، آتشی از آذربایجان خاهد بود که چیزی برابر آن نمی ایستد. پس، هر گاه چنان شود، پلاسهای خانه هایتان شوید و بمانید تا هنگامی که ما مانده ایم. پس، هر گاه جنبشگر ما (مهدی) جنبش کند، سوی او بشتابید، اگرچه با سینه خیز رفتن...(3).

خانندگان گرامی بدانند که ویرانی فقط برای آذربایجان نیست برای بسیاری از مناطق و شهرهای ایران و کشورهای خاورمیانه و جهان نیز ویرانی یا نابودی پیشبینی شده است و آیات و روایات بسیاری در این باره داریم! حتی قم و مکّه و بیت المقدس نیز ویرانی و آسیب دارند!
 ————————————————————- 
1. الفتن، ص 145، الجزء 3، ح 597 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
2. بحار الأنوار، ج 52، ص 6-45، ب 18، ح 32، با نقل از: کمال ‏الدین (ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).
3. الغیبة، نعمانی، ص 200، ب 11، ح 1 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

سیستان در آخرالزّمان(ویرایش شده)

جغرافیای سیستان

سِیسْتان سرزمینی شنزار و پهناور در جنوب خراسان و شمال بَلُوچِستان است، و اکنون بیشتر آن در افقانستان و بخشی از آن در شمال پاکستان و شرق ایران جای دارد، و مرکز آن شهر زَرَنْگ بوده است(1).

ویران شدن سیستان و نکوهش و ستایش زیندگانش

در کتاب ابو حُذَیْفَه از مُقاتِل آورده شده است که وی گفت:

پس از مرگ ضَحّاک، در کتابهای گردآوری شده نزدش، در بارۀ گفتۀ خداوند( عزّ و جلّ): «و هیچ آبادی ای نیست، مگر آن که ما پیش از روز قیامت نابودگر یا شکنجه کنندۀ آن می باشیم، شکنجه ای سخت، و آن، در کتاب (لوح محفوظ) نوشته شده بود»(2)، خانده ام: ... ویران شدن سیستان با بادها، شنها و مارهایی است...(3).

چنین می نماید که این حدیث از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه و آله) باشد، اگرچه ضَحّاک خراسانی تابعی پسر مُزاحِم آن را به وی نسبت نداده است.

بدان که مراد از «روز قیامت» در برخی آیات قرآنی و بسیاری از روایات اسلامی، همان روز قیام قائم(علیه السّلام) می باشد.

بنا بر آن چه هویداست، مقصود از «مارهایی» در این روایت، همان شهابها و سنگهای آسمانی ای می باشند که در پی درخشیدن بزرگ ستاره ای دنباله دار در ماه رمضان سال پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام)، بر برخی سرزمینها پرتاب می شوند.

امیر مؤمنان علی(علیه السّلام)، در یادآوری برخی سرزمینهای مشرق و رویدادهایش، فرمود:

... ولی سیستان، بی گمان، [در آن جا](4) گروهی می باشند که قرآن می خانند، در حالی که از گلوهایشان درنمی گذرد، از آیین اسلام بیرون می روند، همان گونه که تیر از کمان بیرون می رود. سپس در آخرالزّمان شن بر آن جا چیره می شود و آن جا را بر همۀ کسانی که در آن می باشند، ویران می کند...(5).

شایان یادآوری است، هرچند سیستان هر ساله با بادهای موسمی 120 روزه (از پایانه های خرداد تا پایانه های مهر) رو به روست که توفانهای شن را در پی دارند، در سالهای کنونی، برای روی دادن خشکسالی در آن جا و کاهش آب دریاچۀ هامون و افزایش بازۀ زمانی وزش آن بادها و شتابشان، بی گمان، فراوانی توفانهای شن همراه با آسیبهای جانی، مالی و سرزمینی را دیده است. 

ابو عبدالله فقیه هَمَدانی در کتاب البُلْدان آورده است:

بی گمان، ابو موسی اشعری روایت کرده است که وی از علی پسر ابو طالب(علیه السّلام) از آسوده ترین شهرها و بهترین جایگاهها هنگام فرودآمدن آشوبها و آشکارشدن شمشیر پرسید؟ فرمود: آسوده ترین جایگاهها در آن روز سرزمین کوهستان می باشد. پس، هر گاه خراسان آشفته شود، میان گرگانیها و تبرستانیها جنگ درگیرد و سیستان ویران شود، آسوده ترین جایگاهها در آن روز شهر قم است؛ آن، سرزمینی است که بیرون می آیند از آن جا یاورانِ بهترین مردمان از سوی پدر و مادر و پدر بزرگ و مادر بزرگ و عمو و عمّه...(6).

سرزمین «کوهستان» یا «کوهستانها» که به آن «عراق عَجَم» نیز گفته می شود، بخشهایی گسترده و کوهستانی از میانه ها تا غرب کشور ایران است که در شرق سرزمینهای «جزیره» و «عراق عرب» جای دارد، و شهرهای بسیاری، مانند تهران، کرج، قزوین، زنجان، قم، ساوه، کاشان، اسفهان، اراک، همدان، خرّم آباد، کرمانشاه و سنندج، را در بر می گیرد، و «خراسان» سرزمینهایی پهناور در آسیای میانه است که از شمال شرقی ایران آغاز و تا مرزهای غربی چین و هند کشیده می شود، و اکنون بیشتر افقانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و بخشی از ایران و قرقیزستان را در بر می گیرد، و «گرگان» سرزمینی میان تبرستان و خراسان بود که اکنون استان گلستان را در خد جای داده است، و «تبرستان» سرزمینی میان گرگان و گیلان بود که اکنون استان مازندران در شمال کشور ایران را در بر می گیرد(7).

سزاوار است در این جا اشاره شود که آشفتگی خراسان از سخت شدن آشوبها در سرزمینهایش می باشد، و درگرفتن جنگ میان گرگانیها و تبرستانیها یا برخاسته از ناسازگاریهای درونی میان دو گروه از گروههای سه گانه در حکومت جمهوری اسلامی ایران است و یا از گرایش تبرستانیها به حسنی گیلانی و ناسازگاری گرگانیها با این قیامگر سرچشمه می گیرد، و خداوند داناتر است.

از شگفتیهای سخن امام علی(علیه السّلام) این است که از آن بهره گرفته می شود کشور ایران در سنجش با دیگر کشورهای خاورمیانه در آخرالزّمان جزیرۀ آسودگی و آرامش خاهد بود، و آسودگی و آشتی در آن جای می گیرد، و این همان چیزی است که ما اکنون آشکارا آن را می بینیم، و بی گمان، ناآرامی اش تنها در سال پیش از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) می باشد، و مراد از «بهترین مردمان از سوی پدر و مادر...» در این حدیث، همین امام است.

از اَعْمَش روایت شده است که جعفر پسر محمّد(علیهما السّلام) فرمود:

شانزده دسته از گروه مردمان (مسلمانان) نیای من(صلّى الله علیه و آله) ما را دوست ندارند و ما را نزد مردم دوست داشتنی نمی کنند ... زیندگان شهری که سجستان نامیده می شود، آنان برای ما مایۀ دشمنی و گرفتاری اند، و آنان بدترین مردمان و آفریدگان اند، بر آنان آن چیزی از شکنجه است که بر فرعون و هامان و قارون بوده است...(8).

برخی پژوهشگران باور دارند که نکوهش زیندگان سیستان در برخی روایات اسلامی برمی گردد به خوارج(9) و پیروان بنی اُمیّه ای که از سرزمینهای عربی به این سرزمین گریختند یا رفتند و بسیاری از سیستانیها را گمراه کردند، و بر درستی این باور گواهی می دهد آن چه که یاقوت حَمَوی در بارۀ سیستان گفته است: «در سیستان بسیاری از خوارج اند که روش خیش را آشکار می کنند، و از آن دوری نمی جویند و هنگام داد و ستد به آن می بالند»(10)، و افزون بر آن، گمانی نیست در این که سرزمین سجستان در آخرالزّمان از خوارج و پیروان بنی اُمیّه تهی نخاهد شد، و از برخی احادیث اسلامی و سخنان نویسندگان هویدا می شود یافت شدن مؤمنان دیندار در سیستان، از کسانی که امام علی(علیه السّلام) را در روزگاران کهن دوست می داشته اند یا کسانی که امام مهدی(علیه السّلام) را در آخرالزّمان یاری می کنند، چنان که یاقوت حموی، در یادآوری برخی ویژگیهای ستوده برای سجستانیها، آورده است: «رُهْنی گفت: و بزرگتر از همۀ اینها آن است که علی پسر ابو طالب(رضی اللّه عنه) بر منبرهای شرق و غرب ناسزاگویی شد، در حالی که بر منبر آن جا جز یک بار ناسزاگویی نشد، و بر بنی اُمیّه سرپیچی کردند، به گونه ای که در پیمانشان افزودند کسی بر منبرشان ناسزا گفته نشود ... و چه برتری ای بزرگتر از خُدْداریشان از ناسزاگویی برادر رسول خدا(صلّى الله علیه و سلّم) بر منبرشان، در حالی که وی بر منبرهای دو حرم مکّه و مدینه ناسزا گفته می شد»(11).

شورش دجّالی از سیستان

از پسر عبّاس روایت شده است که رسول خدا(صلّى الله علیه و آله) فرمود:

هنگامی که سوی سرورم(جلّ جلاله) بالا برده شدم، خداوند(عزّ و جلّ) پیام داد: ... آشکارشدن دجّال که در مشرق از سجستان برمی شورد..(12).

چنین می نماید، دجّالی که آغازگاه قیامش سیستان است، همان دجّال دوم از دجّالهای سه گانه در آخرالزّمان باشد که دجّال دروغگوتر نامیده شده است، و این دجّال سالهای بسیار پیش از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) برمی شورد، و از نژاد بنی عبّاس می باشد، و سیستانی نیست.

قیام سیستانیان با رهبری قریشی سیستانی

قیام مردی قریشی از بنی عَدِی در آبُرِ سیستان یکی از پنج قیام حقّی است که در سال پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام) روی می دهند، و گمانی نیست در آن که این قیامگر و قیامگران چهارگانۀ دیگر هدف بنیادینشان از قیام، همان فراخاندن مردم به خشنودی خاندان محمّد(صلوات الله علیهم) و فرمان برداری از امام مهدی(علیه السّلام) و هم پیمان شدن با وی و واگذاردن پرچم به او پس از قیامش می باشد.

بنا بر آن چه از برخی روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان بهره گرفته می شود، قیامگر قریشی سیستانی و سربازانش با هاشمی چینی و شعیب تمیمی خراسانی و نیروهایشان به کمک حسنی گیلانی در ری می شتابند و وی را در رسیدن به هدفهایش یاری می کنند. سپس خراسانیان و سیستانیان همراه حسنی و سپاهش از ری به نیشابور و سیستان می روند و از آن دو جا به اصفهان و قم می آیند، و پس از چند روز، از این شهر می کوچند، و آنان پس از این که سپاه سفیانی را در استخر در هم می شکنند، از راه همدان، کرمانشاه، اهواز و بصره، سوی کوفه و نجف می روند، و سرانجام درون دمشق می روند و بیت المقدس را می گشایند، و خداوند داناتر است.

از مَعْروف پسر خَرَّبُوذ روایت شده است که گفت:

هرگز نزد ابو جعفر باقر(علیه السّلام) نرفتیم، مگر آن که فرمود: خراسان خراسان، سیستان سیستان! گویا ما را به آن مژده می داد(13).

بی گمان، امام باقر(علیه السّلام) با این سخن شیعیانش را مژده داده است به قیام زیندگان خراسان و سیستان کمی پیش از ظهور امام مهدی(علیه السّلام).
  
یاری دادن سیستانیها با تالقانیها به حسنی گیلانی

حسنی گیلانی پس از آن که در دیلم به پا می خیزد و زیندگانش وی را یاری می کنند، به ری می آید و در آرامگاه عبدالعظیم حسنی بانگ می زند: «ای خاندان احمد، ستمدیدۀ فریادگر و یاریخاه از پیرامون قبر را پاسخ دهید»(14)، و در این هنگام، زیندگان تالقان خراسان و زیندگان آبر سیستان به او پاسخ می دهند و یاریش می کنند.

از ابو عبدالله جعفر پسر محمّد(علیهما السّلام) روایت شده است که امیر مؤمنان -علی-(علیه السّلام) از چیزهایی که پس از وی تا قیام قائم خاهند بود، خبر داد. حسین گفت: ای امیر مؤمنان، خداوند کی زمین را از ستمگران پاک می کند؟ امیر مؤمنان(علیه السّلام) فرمود:

خداوند زمین را از ستمگران پاک نمی کند، مگر آن که خون حرام ریخته شود. سپس کار بنی اُمیّه و بنی عبّاس را در حدیثی دراز یادآوری کرد، سپس فرمود: هر گاه قیامگر در خراسان به پا خیزد و بر سرزمین کوفان(15) و مُلْتان(16) چیره شود و از جزیرۀ بنی کاوان(17) بگذرد، و قیامگری از ما در گیلان به پا خیزد، و آبُر و دَیْلَم به وی پاسخ دهند...(18).

مراد از «ریختن خون حرام (ناروا)» در این حدیث، همان کشتن انسان پاک، فرستادۀ امام مهدی(علیه السّلام) سوی مکّیان، کمی پیش از قیامش می باشد، و «قیامگر در خراسان» هاشمی چینی، و «قیامگری از ما در گیلان» همان حسنی گیلانی است.

یاقوت حَمَوی گفته است:

«آبُر آبادی ای از آبادیهای سیستان است»(19)، و اکنون در آن جا آبادی ای با این نام نمی شناسیم، و گمان می کنم که آبُر یا اَبَر همان شهر کهنی است که «اَبَرْشَهْرْیار» یا «رامْ شَهْرِسْتان» نامیده شده و میان کِرْمان و زَرَنْگ جای داشته و پایتخت استان سیستان بوده و سپس ویران و رها شده است و نشانه ها و تپه هایی از آن در بخش زَهَک کنونی مانده اند و زرنگ مرکز استان گردیده است.

«دَیْلَم» سرزمینی کوهستانی از شرق سرزمینهای گیلان است که در جنوب رشته کوههای البرز جای دارد.

تالَقان خراسان شهری است که مرکز استان تَخار در شمال شرقی افقانستان می باشد.

امیر مؤمنان علی(علیه السّلام)، در بیان نشانه های ظهور امام مهدی(علیه السّلام)، فرمود:

... پس، هر گاه قیامگر که از چین و مُلْتان آمده است، در خراسان به پا خیزد، سفیانی سربازانش(20) را سوی  او می فرستد، پس، بر وی چیره نمی شوند. سپس قیامگری از ما در گیلان به پا می خیزد، و مشرقی او را برای دورکردن پیروان عثمان یاری می کند، و  آبُر و دَیْلَم به وی پاسخ می دهند، و از وی بخشش و خُشی می یابند...(21).

مقصود از «مشرقی» در این روایت، همان هاشمی چینی است که جنبش خیش را از استان سِین کِیانْگ در چین می آغازد، و با سپاهش به ملتان و خراسان می آید، سپس سوی ری می رود و گروهی از نیروهایش را با فرماندهی شعیب تمیمی خراسانی برای یاری حسنی گیلانی درون این شهر می فرستد، و «پیروان عثمان»، گروهی از لشکریان عثمان سفیانی پسر عَنْبَسَه اند که بر برخی بخشهای ایران یورش می برند.

شایان یادآوری است، پاسخ دادن سجستانیها به بانگ حسنی گیلانی که خیش را نزد مردم ستمدیدۀ فریادگر و یاریخاه می شناساند، برخاسته از ویژگی فریادرسی ستمدیده در درون این گروه است، و یاقوت حموی، در یادآوری برخی ویژگیهای ستوده برای سجستانیها، سوی همین اشاره می کند: «محمّد رُهْنی پسر بَحْر گفته است: سیستان یکی از سرزمینهای مشرق می باشد، و همواره ... تک است با زیباییها و یکتاست با کارهای نیکویی که برای سرزمینهایی جز خُدَش شناخته شده نیستند ... شتاب ورزیشان سوی فریادرسی ستمدیدۀ یاریخاه  و رسیدگی به ناتوان...(22).
 
آمدن سیستانیها با خراسانیها به قم 

از محمّد پسر خالد، از برخی همراهانش، از ابو عبدالله -صادق-(علیه السّلام) روایت شده است، گفت: نزد وی نشسته بودیم که ناگهان چنین آغاز فرمود:

خراسان خراسان، سجستان سجستان! گویا زیندگان آن دو جا را می نگرم در حالی که بر شتران نر سوار و سوی قم شتابان اند(23).

بدان که مراد از «شتران نر» در این حدیث و همانندهایش، برخی خدروهای جا به جاگر به کار رونده در آخرالزّمان اند که سوارانشان را بر پشتشان می کشند؛ مانند خدروهای نیروبر زرهی و خدروهای باری.

رسیدن سپاه سفیانی به سیستان

اَرْطَاَه گفته است: سفیانی، شش ماه، همۀ کسانی را که نافرمانی اش کنند، می کشد، و آنان را با اره ها اره می کند، و در دیگها می پزدشان. گفت:

و با دو مشرق و مغرب رو به رو می شود(24).

چنین می نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه و آله) باشد، اگرچه اَرْطَاَه تابعی پسر مُنْذِر آن را به وی نسبت نداده است.

مراد از «دو مشرق» در این جا، همان سیستان در جنوب و خراسان در شمال است، و مقصود از «دو مغرب» همان مصر در جنوب و جزیره در شمال می باشد.

از جابر جُعْفِی روایت شده است که ابو جعفر [باقر(علیه السّلام)](25) فرمود:

سفیانی، پس از درون کوفه و بغداد رفتنش، سپاهیانش را در دوردستها می پراکند. از فرارود از خراسانیان ترسی(26) به او می رسد. مشرقیها با کشتار بر آنان روی می آورند و سپاهشان را نابود می کنند(27). پس، هر گاه خبر آن رویداد به وی برسد، سپاه بزرگی را سوی اِسْتَخْر می فرستد که بر ایشان مردی از بنی اُمیّه است. برای آنان نبردی در کُومِش، نبردی در دُولابِ(28) ری و نبردی در مرزهای زَرَنْگ خاهد بود...(29).

«زَرَنْگ» در روزگاران کهن پایتخت کشور سیستان بود که اکنون نشانه ها و آوارهایی از آن پیرامون دریاچۀ هامون مانده اند، و امروزه شهری با نام زرنگ یافت می شود که مرکز استان نیمروزِ افقانستان است و در شرق با شهر زابُل در استان سیستان و بلوچستانِ ایران همسایه می باشد(30).

کمک رسانی نیروهای قریشی سیستانی به نیروهای هاشمی چینی

از جابر جُعْفِی روایت شده است که ابو جعفر [باقر(علیه السّلام)](31) فرمود:

سفیانی، پس از درون کوفه و بغداد رفتنش، سپاهیانش را در دوردستها می پراکند. از فرارود(32) از خراسانیان ترسی(33) به او می رسد. مشرقیها با کشتار بر آنان روی می آورند و سپاهشان را نابود می کنند(34). پس، هر گاه خبر آن رویداد به وی برسد، سپاه بزرگی را سوی اِسْتَخْر(35) می فرستد که بر ایشان مردی از بنی اُمیّه است. برای آنان نبردی در کُومِش(36)، نبردی در دُولابِ(37) ری و نبردی در مرزهای زَرَنْگ خاهد بود. هنگام آن رویداد، سفیانی فرمان کشتار کوفیها و مدنیها را می دهد، و آن گاه، پرچمهای سیاه از خراسان روی می آورند که بر همۀ مردم جوانی از بنی هاشم است که در کف (پنجه) راستش خالی می باشد و خداوند کارش و راهش را آسان می کند. سپس برای وی نبردی در مرزهای خراسان می باشد، و هاشمی در راه ری می رود، و مردی(38) از بنی تمیم از همپیمانان را که به وی شعیب پسر صالح گفته می شود، به استخر سوی اَمَوی می فرستد. پس، وی و تمیمی(39) و هاشمی در بیضای(40) استخر رویاروی می شوند و میان آن دو نبرد پرکشتار بزرگی خاهد بود، [به گونه ای که اسبان تا مچهایشان خونها را لگدمال کنند. سپس لشکرهای بزرگی از سیستان نزد وی می آیند](41) که بر ایشان مردی از بنی عَدِی است، و خداوند یارانش و لشکریانش را پیروز می کند. سپس، در پی دو نبرد ری(42)، نبردی در مَدائِن(43) خاهد بود، و در عاقِرْقَوْفا(44) نبردی نابودگر و ریشه برانداز است که هر رهایی یافته ای از آن خبر می دهد. سپس، در پی آن، سربریدنی بزرگ در بابل می باشد، و در زمینی از سرزمین نَصِیبِین(45) نبردی است. سپس گروهی از سرزمین سیاه عراق(46) بر اَخْوَص می شورند، و آنان، بهترینان(47) می باشند که بیشترینشان از کوفه و بصره اند، تا آن که آن چه را از در بند افتادگان کوفه در دستان وی است، رها سازند(48).

مقصود از لگدمال کردن اسبان خونها را تا مچ دستها و پاها در این حدیث و همانندهایش، فرورفتن چرخهای خدروهای ارتشیِ به کار رونده در آخرالزّمان در خونهای کشته های نبرد است.

بنو عَدِی پسر کَعْب، شاخه ای از قریش، از خانواده های عرب عدنانی شناخته شده اند(49).

بدان که «اَخْوَص» (چشم فرورفته) از ویژگیهای عُثْمان سُفْیانی پسر عَنْبَسَه، رهبر شامیان و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد ابو سفیان در آخرالزّمان می باشد.
—---------------------------------------------------—  
1. بهره گرفته شده از: برخی منابع.
2. قرآن کریم، سورۀ اسراء، آیۀ 58 (ترجمۀ نویسنده).
3. البدء و التاریخ، جزء 4، ص 3-102، ف 13 (ترجمۀ نویسنده).
4. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
5. الفتوح، جزء 2، ص 79-78 (ترجمۀ نویسنده).
6. بحار الأنوار، ج 57، ص 217، ب 36، ح 47، با نقل از: تاریخ قم (ترجمۀ نویسنده). گفتنی است، این روایت در البلدان چاپی نزد ما با دگرگونی ای در برخی واژه ها و گزاره ها یافت می شود، و آن چه ما آورده ایم، بهتر و کاملتر است.
7. بهره گرفته شده از: برخی منابع.
8. الخصال، ص 7-506، أبواب ستّه عشر، ح 4 (ترجمۀ نویسنده).
9. خَوارِج (شورشیان) همان گروه گمراهی از مسلمانان اند که بر امام علی(علیه السّلام) شوریدند، و میان آنان و سپاه امام نبرد مشهوری در بخش نَهْرَوان -بین واسِط و بغداد-، در سال 38 هـ.ق، روی داده است (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
10. معجم البلدان، ج 3، ص 190، درگاه «سجستان» (ترجمۀ نویسنده).
11. معجم البلدان، ج 3، ص 191، درگاه «سجستان» (ترجمۀ نویسنده). 
12. کمال الدین، ص 3-281، جزء 2، ب 23، ح 1 (ترجمۀ نویسنده).
13. الغیبة، نعمانی، ص 282، ب 14، ح 51 (ترجمۀ نویسنده).
14. بحار الأنوار، ج 53، ص 15، ب 28، با نقل از: الهدایة الکبری (ترجمۀ نویسنده).
15. یاقوت حَمَوی گفته است: «کُوفان: ... آبادی ای در هرات است (معجم البلدان، ج 2، ص 139، درگاه «کوفان»، ترجمۀ نویسنده). مقصود از «کوفان» در سخن امام علی(علیه السّلام)، آبادی ای در استان هَرات در افقانستان است.
16. مُلْتان سرزمینی در جنوب استان پَنْجاب در پاکستان است، و مرکزش شهر باستانی ملتان می باشد (بهره گرفته شده از: دانشنامۀ آزاد «ویکی پدیا»، درگاه «مولتان»).
17. یاقوت حَمَوی گفته است: جزیرۀ کاوان، و جزیرۀ بنی کاوان گفته می شود: جزیره ای بزرگ است، و آن همان جزیرۀ لافِت و از دریای فارس، میان عُمان و بحرین، می باشد (معجم البلدان، ج 2، ص 139، درگاه «جزیرة کاوان»، ترجمۀ نویسنده).
شایان یادآوری است، جزیرۀ بنی کاوان یا اَبَرْکاوان همان جزیرۀ لافِت است که در روزگار ما نزد پارسیان جزیرۀ قِشْم و نزد عربها جزیرۀ جِسْم نامیده می شود، و لافت اکنون نام روستا و بندری در این جزیره است، و قشم جزیره ای ایرانی و بزرگترین جزیرۀ خلیج فارس می باشد که بر تنگۀ راهبردی هرمز جای دارد (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
18. الغیبة، نعمانی، ص 283، ب 14، ح 55 (ترجمۀ نویسنده).
19. بنگرید: معجم البلدان، ج 1، ص 49، درگاه «آبر».
20. در نسخۀ خطّی منتخب کفایة المهتدی پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «فی الجنود» یافت می شود که به «الجنود» اصلاح و ترجمه گردید.
21. منتخب کفایة المهتدی، نسخۀ خطّی، ص 4، ح 3 (ترجمۀ نویسنده)، و از همین منبع در: إلزام‏ الناصب، ج 2، ص 133، نیز نقل شده است.
22. معجم البلدان، ج 3، ص 1-190، درگاه «سجستان» (ترجمۀ نویسنده).
23. بحار الأنوار، ج 57، ص 215، ب 36، ح 34، با نقل از: تاریخ قم (ترجمۀ نویسنده).
24. الفتن، ص 59، جزء 1، ح 219 (ترجمۀ نویسنده).
25. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
26. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «فرعه» یافت می شود که سازگار با آن چه در نسخۀ چاپی «العرف الوردیّ» آمده است، به «فزعة» اصلاح و ترجمه گردید.
27. در نسخۀ چاپی الفتن پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «فتقبل أهل المشرق علیهم قتلاً و یذهب نجیهم» یافت می شود که سازگار با آن چه در نسخۀ چاپی این کتاب در مصر آمده است، به «فیُقبِل أهل المشرق علیهم قتلاً و یُذهِب بجیشهم» اصلاح و ترجمه گردید.
28. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «بدولات» یافت می شود که سازگار با آن چه در نسخۀ چاپی «العرف الوردیّ» آمده است، به «بدولاب» اصلاح و ترجمه گردید.
29. الفتن، ص 218، جزء 4، ح 869 (ترجمۀ نویسنده).
30. بهره گرفته شده از: برخی منابع.
31. میان دو کروشه از افزوده های ما است.
32. «فرارود» سرزمینهای جای گرفته در شمال رود جیحون است، و بخشی از خراسان می باشد، و شهر سمرقند، جایگاه قیام شعیب تمیمی خراسانی، از آن جاست، و هاشمی چینی در آن جا به پا می خیزد.
33. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «فرعه» یافت می شود که سازگار با آن چه در نسخۀ چاپی «العرف الوردیّ» آمده است، به «فزعة» اصلاح و ترجمه گردید.

34. در نسخۀ چاپی الفتن پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «فتقبل أهل المشرق علیهم قتلاً و یذهب نجیهم» یافت می شود که سازگار با آن چه در نسخۀ چاپی این کتاب در مصر آمده است، به «فیُقبِل أهل المشرق علیهم قتلاً و یُذهِب بجیشهم» اصلاح و ترجمه گردید.
35. «اِسْتَخْر» در روزگاران کهن شهری بزرگ در 60 کیلومتری شمال شرقی شهر کنونی شیراز (7 کیلومتری شمال تخت جمشید) بود که پس از سدۀ چهارم هجری قمری، با گسترش شیراز، از رونق آن کاسته شد، و رو به ویرانی نهاد، و اکنون نشانه ها و ویرانه هایی از آن در بخش مَرْوْدَشت در استان فارس مانده اند (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
36. بنا بر آن چه دانشمندان تاریخ و جغرافیا نوشته اند، کُومِش در روزگاران کهن استانی بزرگ و گسترده میان نیشابور و ری بود که شهرها و آبادیها و کشتزارهایی را در بر می گرفته است، و بَسْتام، دامْقان و سِمْنان از شهرهای مشهورش بوده اند، ولی چنین می نماید که مراد از «کومش» در روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان، سرزمینی در خراسان باشد که میان نیشابور و بستام، در شمال کوه کومش جای دارد، و جایگاهش با شهر کنونی سَبْزِوار (بَیْهَق) و پیرامونش، برابر است (نویسنده). 
37. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «بدولات» یافت می شود که سازگار با آن چه در نسخۀ چاپی «العرف الوردیّ» آمده است، به «بدولاب» اصلاح و ترجمه گردید. «دُولاب» در روزگاران کهن روستایی از روستاهای شهر ری در شمال شرقی آن بود، و اکنون بخشی در جنوب شرقی شهر تهران می باشد، و بر کنارۀ چپ راه خراسان جای دارد (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
38. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «رجل» یافت می شود که به «رجلاً» اصلاح و ترجمه گردید.
39. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «المهدیّ» یافت می شود که به «التمیمیّ» اصلاح و ترجمه گردید.
40. «بَیْضاء» یا «نَسا» در روزگاران کهن شهری بزرگ در بخش استخر بود، و اکنون نشانه ها و ویرانه هایی از آن با نام «تلّ بیضاء» نزدیک شهر سَپِیْدان در استان فارس مانده اند (با بهره گیری از: برخی منابع).
41. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، از نوشتار عربی حدیث، میان دو کروشه [حتّى تطأ الخیل الدماء إلى أرساغها. ثمّ تأتیه جنود من سجستان عظیمة] افتاده است، و ما آن را از «العرف الوردیّ» گرفته و ترجمه کرده ایم.
42. از روایات اسلامی بهره گرفته می شود که برای سپاه سفیانی دو نبرد در ری خاهد بود: یکی از آن دو، نبردشان با نیروهای رهبر سوم انقلاب ایران، و دیگری، نبردشان با نیروهای هاشمی چینی که شعیب تمیمی خراسانی آنان را فرماندهی می کند.
43. «مَدائِن» شهری کهن است که بر کنارۀ دجله جای دارد، و در 32 کیلومتری جنوب شرقی بغداد می باشد (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
44. «عاقِرْقَوْفا» یا «عَقْرَقَوْف» آبادی ای از آبادیهای کهن بغداد بود، و اکنون در 30 کیلومتری شمال غربی بغداد جای دارد، و در آن جا تپه هایی باستانی یافت می شوند (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
45. «نَصِیبِین» شهری کهن است که در شمال سرزمینهای جزیره در استان مارْدِین ترکیه جای دارد، و در جنوب همسایۀ شهر قامِشْلِی سوریه می باشد، و میان آن دو چیزی مگر مرز نیست، و یکی از شاخه های رود خابور از آن دو شهر می گذرد (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
46. در همۀ نسخه های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «سوادهم» یافت می شود که به «سواد العراق» اصلاح و ترجمه گردید. «سرزمین سیاه عراق» همان سرزمینهای سرسبز و پُردرخت و کِشته از روستاها و کشتزارهای جای گرفته در جنوب سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن دو می باشند، و این سرزمینها، برای بسیاریِ سرسبزی رو به سیاهیِ باغهایش، به این نام نامیده شدند (بهره گرفته شده از: برخی منابع).
47. بی گمان، در روایات اسلامی آمده است که برخی همراهان و یاوران امام مهدی(علیه السّلام) از بهترینانِ عراقی اند.
48. الفتن، ص 9-218، جزء 4، ح 869 (ترجمۀ نویسنده).
49. با بهره گیری از: برخی منابع.

سیّد سلیمان مدنی تنکابنی-ایران- قم https://telegram.me/joinchatakheruzzaman

ارائۀ و بررسی سه خبر غیبی در کانال آخر الزّمان

خبر نخست غیبی: نابودی پایتختهای کشورهای عربی حاشیۀ خلیج فارس در آیندۀ نزدیک!

برخی از ما می پرسند که چگونه است بر سر مردم مسلمان یمن و فلسطین آن همه بمب و موشک کشورهای غربی یا عربی ریخته می شود و این دو ملّت در فقر و بیچارگی و محاصره اند و ذرّه ای به غیرت دولتهای شیطانی و بی غیرت عرب برنمی خُرَد تا به آمریکا و اروپا و عربستان اعتراض کنند و همچنان به عیش و نوش در کاخهایشان مشغول باشند. پس، عدالت خدا کجاست؟! 

پاسخ به این سؤال بخشی تجربی و عقلی و بخشی دیگر شهودی و غیبی است که البتّه خالی از تجربۀ امّتهای پیشین نیز نیست. 

در بخش تجربی و عقلی نخست باید بگوییم که بلاهایی که بر سر برخی امّتها چون یمنیها و فلسطینیان می آیند، تا حدّی نتیجه کارهای ناشایست و اعتقادات فاسد و رفتارهای فتنه گرانۀ خُد این امّتها نیز هست که بحث در این باره مفصّل می باشد، ولی در هر حال، نظام این عالم به گونه ای است که خداوند برای امتحان بشر به قدرتمندان فرصت و مهلت برای تاخت و تاز و ستمگری و خونریزی می دهد و زمانش که برسد ظالم را از میان برمی دارد، به ویژه آن هم در روزگار ما که دوران آخر الزّمان و پر از آزمایشها و فرصتها و مهلتها و هنگام پایان یافتن ستمگریهاست. 

در بخش دوم که خبر غیبی و شهودی و نیز تجربۀ امّتهای ستمگر و یا ساکت در برابر ظالم و ناکمک کار به مظلوم است، آن می باشد، بر پایۀ اسناد قرآنی و روایی و غیره در سالهایی نزدیک که ان شاء الله به عدد انگشتان دست نمی رسند، شاهد پیروزی مظلومان پرهیزکار، نه هر یمنی و نه هر فلسطینی مظلوم ولی ناپرهیزکار، بر غربیان و عربهای قدرتمند و ظالم خاهیم بود، و مهمتر از همه آن که خاستم برای نخستین بار به آگاهی شما برسانم همه یا بیشتر پایتختها و شهرهای بزگ کشورهای عربی حاشیۀ خلیج فارس، چون کویت، بحرین، قطر، امارات متّحدۀ عربی و عُمان، به زودی در پیِ هفت جنگ بزرگ یا بیشتر، توفانهای دریایی و سیل آب و باد شدید و زلزله نابود خاهند شد و اثری از این عربهای کاخ نشین مست که روزگاری اجدادشان شترچرانی می کردند و چلپاسه می خُردند و سرزمینهایشان زیر سلطۀ ایرانیان بود، و اکنون نه خدای را بنده اند و نه بیشترشان برای ایران ارزش چندانی قائلند، بر جای نخاهد ماند، و اگر فرصتی دست داد اسناد و مدارک اشاره شده را در گفتاری مستقل یا لا به لای گفتارهایمان ارائه می دهم! 

خبر دوم غیبی از سروش غیبی است که در بارۀ روی کرد آمریکا به ایران در شرایط کنونی فرمود: «تشرّفت الحیّة علیهم» ... مار از جای بلند بر آنان نگریست!  ... مار نماد دشمنی گزنده و زیان رسان است، و از بلندی نگریستن آن حاکی از نیرومندی و قصد قدرت نمایی است .... خداوند شرّشان را به خُدشان برگرداند و نیکان را از گزندشان محفوظ بدارد.

خبر سوم غیبی آغاز آشکارشدن دشمنی رومیان با ایرانیان از فرانسه و نیز پیروزی پادشاه یمن بر مخالفانش با کمک جنگ افزارهای فرانسوی: در بارۀ آسیب فرانسه به ایران در مقالۀ «نقش فرانسه و همپیمانان غربی اش در سرنوشت انقلاب ایران» پیشگویی نوستراداموس را نگاه کنید، و در بارۀ یمن خبر ارطأه ر را بخانید و سپس خبر بعدی را ببینید:

باران، گرسنگی و جنگ در ایران بازنمی ایستند.
ایمانی بزرگ پادشاه را به زانو درمی آورد.
آن کارهایی که در فرانسه آغاز شده بودند، در همان جا پایان می یابند.
نشانه ای رازآلود برای کسی که در تنگناست
(نوشتارهای نسترآداموس به زبان فرانسوی و برگردان آن به زبان انگلیسی، سانتوری 1، رباعی 70، ترجمۀ یکی از دانشمندان معاصر).

نوشته سید سلیمان مدنی تنکابنی کانال تلگرامی آخرالزمان 

آسیب‌پذیری جنبشها و شورشهای پیش از سفیانی

بر پایۀ روایات اسلامی، روزگار نزدیک به ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) روزگاری پر از جنگ و آشوب است، و پیش از شورش سفیانی، هر جنبش و قیام خُدسرانه‌ای آسیب‌پذیر می‌باشد و به شکست و نابودی می‌انجامد، و در صورت پیروزی کوتاه مدّت نیز رهبریش با طاغوتی خاهد بود که جای خدا پرستیده می‌شود. بنا بر این، بهترین کار در زمان بروز جنگها و فتنه‌ها میان مسلمانان، پرهیز از هر جنبش و قیام خدسرانه و نشستن در خانه است تا انسان بازیچۀ دست گروهها و احزاب نشود و جان و ایمان خُد را از دست ندهد، و هنگامی که دشمن خدا سفیانی شامی برشورید، و رهبران بر حق و توانمندی مانند هاشمی چینی، شعیب تمیمی خراسانی، قریشی سیستانی، حسنی گیلانی و حسینی یمانی آشکار شدند و قیام کردند، انسان نیز برخیزد و به آن رهبران الاهی بپیوندد.

گرفتارشدن بسیاری از مسلمانان هم‌روزگار ما در سرزمینهایی مانند لیبی، مصر، فلسطین، لبنان، سوریه، عراق، بحرین، یمن و کشمیر، برآیند ناآگاهی آنان از روایات بیانگر رویدادهای آخرالزّمان و ناباوری آنان و عمل نکردنشان به سفارشهای پیامبر و اهل البیت(علیهم‌السّلام) است. چنین کسان و مردمانی جنبشها و تلاشهایشان ناسودمند می‌باشند و نیروهایشان هدر می‌روند و چه بسا در بند می‌افتند و شکنجه ها می‌شوند و خونهایشان بر زمین می ریزند و گشایش را نمی‌بینند.

از ابو موسی روایت شده است که رسول خدا(صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم) فرمود:

بی‌گمان، پیشِ دستان شما آشوبهایی مانند پاره‌های شبِ تاریک‌اند که مرد در آن آشوبها صبح می‌کند در حالی که مؤمن است و شب می‌کند در حالی که کافر است، شب می‌کند در حالی که مؤمن است و صبح می‌کند در حالی که کافر است. نشستۀ در آن آشوبها بهتراز ایستاده، ایستادۀ در آنها بهتر از گام‌بردارنده و گام‌بردارندۀ در آنها بهتر از تندرونده می‌باشد. گفتند: چه دستوری به ما می‌دهید؟ فرمود: پلاسهای خانه‌هایتان باشید(1).

امام علی(علیه‌السّلام) فرمود:

... به زمین بچسبید و بر گرفتاری شکیبا باشید و دستهایتان و شمشیرهایتان را در خاهش زبانهایتان مجنبانید و در آن‌چه خدا در باره‌اش برای شما شتاب نکرده است، نشتابید. پس بی‌گمان، هر کس از شما، با شناخت حقّ سرورش و حقّ فرستاده‌اش و خاندانش، در بستر خِیش بمیرد، شهید می‌میرد و مزد وی با خداست، و سزاوار پاداش چیزی است که مقصودش بوده از کار شایسته‌اش و مقصودش جایگزین شمشیرش را از نیامش درآوردنش می‌شود. پس بی‌گمان، برای هر چیزی زمانی و سررسیدی است(2).

سَدِیر گفت که ابو عبدالله-صادق-(علیه‌السّلام) به من فرمود:

ای سَدِیر، در خانه ات بمان، و پَلاسی از پلاسهای آن باش، و تا شب و روز آرام اند، آرام باش. پس، هر گاه خبر برسد که بی‌گمان، سفیانی برشوریده است، هرچند با پایت، سوی ما کوچ کن...(3).

—------------------------------------------------------------------------— 
1. سنن أبی داود، ج 4، ص 80، ح 4262 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
2. ترجمه و شرح نهج البلاغة، ص 6-765، خطبه‌ها، ش 232 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
3. بحار الأنوار، ج 52، ص 1-270، ب 25، دنبالۀ ح 161، با نقل از: سرور أهل الإیمان (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

آثار و پیامدهای خُرشیدگرفتگی در برج قوس و همراستایی خرشید، عطارد، ماه، مشتری و زحل

 بنا بر محاسبات نجومی، روز پنج‌شنبه ۵ دی‌ماه 1398 برابر 29 ربیع دوم 1441 و 26 دسامبر 2019 خرشیدگرفتگی از نوع حلقوی روی می‌دهد که در کشور‌های جنوبی حاشیۀ خلیج فارس، از عربستان سعودی تا قطر، امارات و عُمان مشاهده خاهد شد، ضمن آن‌که جنوب هند، سریلانکا، مالزی، سنگاپور و مجمع الجزایر فیلیپین در مسیر گرفت حلقوی خرشید می‌باشند.

خرشیدگرفتگی حلقوی در ایران به صورت جزئی همزمان با طلوع آفتاب دیده می‌شود، به گونه‌ای که در تهران ۶۱ درسد سطح خرشید با ماه پوشیده خاهد شد و در جنوبیترین نقاط کشور سطح پوشیده‌شدن خرشید با ماه به ۸۶ درسد می‌رسد، و این در حالی است که در شمال شرق کشور میزان گرفت جزئی ۴۵ درسد است.

شایان یادآوری است، خرشیدگرفتگی 5 دی 1398 در صورت فلکی قوس خاهد بود، و همزمان خرشید، عطارد، ماه، مشتری و زحل نیز همراستایی دارند.

هرچند پیشبینی آثار و یپامدهای خرشیدگرفتگی و دیگر پدیده‌های نجومی نیاز به بررسیها و محاسبات نجومی ویژه‌ای دارد، منجّمان قدیم احکامی نجومی را نیز به گونه‌ای کلّی در کتابهایشان برای برخی پدیده‌های نجومی در وضعیّتی خاص بیان می‌کردند که ما نیز به برخی از آنها در این گفتار اشاره می کنیم، ولی ناگفته نماند که این احکام کلّی گاه ممکن است به گونه‌ای فراگیر در پی پدیده‌های مورد نظر پدیدار نشوند. 

شیخ یوسف بحرانی آورده است:

«گرفتن خرشید در برجها ... اگر در قوس باشد، نشانۀ وبا در مردمان بزرگ و کمیِ خُراک و بالارفتن مردمان پست و درگیری میان عالمان و درگذشت مردی بزرگ‌جایگاه و دگرگونی پولها و دگرگون‌شدن کارها می‌باشد»(1).

نیز قطب‌الدّین راوندی آورده است:

«گفتار در نشانه‌های خرشیدگرفتگی در دوازده ماه ... هر گاه خرشید در ماه ربیع آخر گرفته شود، پس بی‌گمان، میان مردم ناسازگاری‌ای بسیار خاهد بود، و از ایشان مردم فراوانی کشته می‌شوند، و شورشی‌ای بر پادشاه می‌شورد، و ترسی سخت و ناگهانی و کارزاری می‌باشد و مرگ در مردمان بسیار می‌شود»(2).

پیشبینیهای دیگری نیز در بارۀ خرشیدگرفتگی در برج قوس و همراستایی خرشید، عطارد، ماه، مشتری و زحل، در 5 دی 1398، می‌توان کرد و گفت که در پی این دو رویداد نجومی، برخی پدیده‌های آب‌وهوایی چون سیل و توفان ویرانگر و پدیده‌های زمینی چون رانش زمین و زلزله روی خاهند داد، و برخی پادشاهان و سران خاورمیانه تصمیمات عجولانه و خُدسرانه‌ای می‌گیرند و کارهایی می‌کنند که به زیان آنان می‌انجامد، و در پی آن، احوال پادشاهان و سران و مردمان دگرگون می‌شوند. پادشاهان حاشیۀ خلیج فارس دچار فتنه‌هایی تیره و تار می‌گردند، و میانشان اختلاف و دشمنی می‌افتد، و برخی از این پادشاهان و سران می‌میرند، و عزلها و نصبها در میان آنان رو به فزونی می‌نهند، و نیز شاهد گردهماییهای سیاستمدارانۀ برخی گروهها و دولتهای دوست و دشمن با یکدیگر با ادّعای دروغین صلح و دوستی یا همنشینیهای برخی گروهها و دولتهای دوست با هم برای آسیب‌زدن به مخالفان و دشمنانشان خاهیم بود، و خداوند به آن‌چه روی می دهد، داناتر است.

از دادن هر گونه پاسخ به خانندگان گرامی و دوستان بزرگوار در بارۀ آن‌چه آورده‌ایم، معذوریم، و در هر حال، امیدواریم خداوند فتنه‌های دشمنان داخلی و خارجی و بلاهای آسمانی و زمینی را از سر مؤمنان و مظلومان در کشورمان و دیگر کشورهای جهان دور بگرداند.
--------------------------------------------------------------------
1. الکشکول، بحرانی، ج 1، ص 400-399، ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
2. قصص الأنبیاء(علیهم‌السّلام)، ج 2، ص 90، ب 15، ح 12، ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخرالزّمان

دی‌ماههای حادثه‌خیز در تاریخ انقلاب ایران و جمهوری اسلامی

دی دهمین ماه از ماههای دوازده‌گانۀ خُرشیدی و نخستین ماه از فصل سرد زمستان نزد ایرانیان است. 

بنا بر آن‌چه پیش آمده است و روی خاهد داد، دی‌ماه در تاریخ انقلاب ایران و جمهوری اسلامی، ماهی حادثه‌خیز و نقش‌آفرین بوده و می‌باشد.

چنان‌که می‌دانید، در تاریخ انقلاب ایران، 19 دی 1356 که شورش مردم قم بر رژیم شاهنشاهی در آن آغاز شد، روزی سرنوشت‌ساز به شمار می‌آید.

روی‌دادن زلزلۀ ترسناک 6.7 ریشتری در 5 دی‌ماه ۱۳۸۲ که شهر بم و روستاهای پیرامونش را ویران ساخت و بزرگترین بنای خشتی جهان (ارگ بم) را در هم کوبید و نزدیک به 100 هزار کشته و زخمی بر جای گذاشت.

مرگ ناگهانی اکبر هاشمی بهرمانی رفسنجانی، سیاست‌مدار معروف ایرانی و دومین رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و از ستونهای انقلاب ایران، در روز 19 دی 1395، درون استخری در کوشک ناصری در مجموعۀ سعدآباد تهران روی داد؛ درست همزمان با سالگرد کشته‌شدن امیر کبیر در حمّام فین کاشان و سالگرد شورش مردم قم.

آتش‌سوزی و فروریختن نخستین ساختمان بلند ایران «پلاسکو» در تهران در 30 دی 1395 که مرگ گروهی از آتش‌نشانان، بازاریان و دیگر هموطنانمان و زیانهای مالی فراوان را در پی داشت.

آغاز برخی اعتراضات مردمی به گرانیها و تورّم اقتصادی و بیکاری در ایران که از 7 دی ماه 1396 در مشهد آغاز شد و به برخی  شهرهای دیگر کشور هم کشیده شد.

حادثۀ برخُرد کشتی نفت‌کش سانچی حاوی میعانات گازی با یک کشتی فله‌بر چینی در آبهای چین در ۱۶ دی ۱۳۹۶ و انفجار آن و کشته‌شدن 30 ایرانی و دو بنگلادشی.
 
درگذشت سیّد محمود هاشمی شاهرودی، سیاست‌مدار ایرانی زادهٔ عراق و سومین رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام و نایب رئیس اوّل مجلس خبرگان رهبری در ۳ دی ۱۳۹۷ در تهران، و انتخاب صادق آملی لاریجانی در 9 دی 1397 با عنوان چهارمین رئیس تشخیص مصلحت نظام.

اینک پس از گذر سالیان دراز رسیدیم به دی‌ماه 1398، و بسیاری از خانندگان گرامی پیشتر در گفتار «رویدادهای مهم و شگفتی در راه‌اند!!!» خانده‌اند: 

«خبرهای مهم و رویدادهای شگفتی در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه و جهان در ماههای آینده و در مقاطع زمانی خاصّی در راه اند، و بنا بر آن‌چه که در اوایل اردیبهشت 1397 در جلسه‌ای که با انسانی اهل دل و روشن‌ضمیر داشتم و از وی شنیدم، در حدود 7 و 16 ماه آینده و دی‌ماه بعد از آن، رویدادهایی در ایران و نیز بحران و بلوایی در اصفهان و نیز رویدادی در گنبد کاووس خاهد بود...».

بنا بر پیشبینی آن اهل دل روشن‌ضمیر در دی ماه امسال (1398) رویداد یا رویدادهایی در ایران و دیگر کشورهای خاورمیانه خاهد بود.

همچنین بسیاری از خانندگان پیگیر گفتارهای ما از سالها پیش عباراتهای زیر را به یاد می‌آورند:

«در برخی استخراجهای جفری که در سالهای 2-1381 هـ.ش در بارۀ حوادث ایران در آخرالزّمان و درگیری نظامی آمریکا و متّحدانش با این کشور انجام گرفته است، کلمات زیر پدیدار شدند:

زن، شَرُوس، لبه اَرَس شوم، ز مَهِ دی هَزْل (ضعف) فُرْس (پارسیان)، سَنَه (خشکسالی) بِرَی (تهران)، ترس، صدا در ری، نور ، بَرْد (سرما)، بهانه، زود، شبانه، ز روی آب، تُنْب، بندر، جِت، تازش، سوزش جور...»

با نگاه به آن‌که طبق پژوهش نویسنده و با بهره‌گیری از روایات اسلامی، انقلاب و حکومت جمهوری اسلامی در ایران تا سال ظهور و قیام حسنی گیلانی دوام می‌آورد، واژۀ «دی» در محاسبۀ جفری یادشده به واپسین دی‌ماه در دوران چهل‌ و یا چهل‌واندی سالۀ انقلاب ایران و هنگام شروع ماههایی که شمارش معکوس حوادث ظهور در آنها آغاز می‌شوند، اشاره دارد، و پس از آن در فصل بهار ایرانیان با رهبری مروزی درگیر نبرد با خزرهای قفقازی با فرماندهی شروسی خاهند شد، و چنین می‌نماید که دی‌ماه پایانی در پایانه‌های انقلاب ایران ماهی نقش‌آفرین و حادثه‌خیز خاهد شد.

ناگفته نماند، در پرسشی جفری که در آغازۀ آذر ۱۳۹۲ پیرامون موضوعی خاص در ایران انجام شد، چنین جواب داده شد: «ده ز برج بارد (سرد) بس» که هرچند پاسخی مبهم بود، شاید به دی‌ماهی حادثه‌خیز در ایران اشاره داشته باشد، و خداوند داناتر است.

در پایان شایان یادآوری است، در صبح روز 5 دی‌ماه 1398 خُرشیدگرفتگی حلقوی و دو هفته پس از آن در 20 و 21 دی‌ماه ماه‌گرفتگی نیم‌سایه‌ای روی خاهند داد که در بارۀ آثار و پیامدهایشان چیزهایی در گفتاری دیگر خاهیم نوشت.

از دادن هر گونه پاسخ به خانندگان گرامی و دوستان بزرگوار در بارۀ آن‌چه آورده‌ایم، معذوریم، و در هر حال، امیدواریم خداوند فتنه‌های دشمنان داخلی و خارجی و بلاهای آسمانی و زمینی را از سر مؤمنان و مظلومان در کشورمان و دیگر کشورهای جهان دور بگرداند.
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخرالزّمان

نشانه های ظهور در نظام الاهی دارای برنامه‌ریزی ویژه‌اند!

هرچند رویداد ظهور ناگهانی است، ولی حوادث پیش از ظهور حساب و کتاب و برنامه‌ریزی خاصّی دارند... برخی اصرار دارند که بگویند امسال قمری 1441 سال پیش از ظهور و سال شورش سفیانی است و سال بعد 1442 سال قیام امام مهدی(علیه السلام) می باشد، در حالی که هنوز بسیاری از نشانه های ظهور آشکار نشده اند. بله اگر در ماه جمادی و رجب پیش رو باران و سیل جهانی روی دهد، در ماه رجب شورش سفیانی و در ماه رمضان دنباله بزرگ و درخشنده پدیدار می شود و سپس صیحۀ آسمانی شنیده می شود و در محرّم سال بعد ظهور امام مهدی(علیه السّلام) روی می دهد، و آرزو می کنیم که این گونه شود. 

از سویی دیگر می بینیم که هنوز برخی نشانه ها و پیشبینیهای مقدّماتی ظهور روی نداده اند و تا زمان وقوع آنها چند سالی باقی است. به عنوان مثال، در برخی روایات اسلامی آمده است فتنه شام که به اعتقاد ما همان آشوب سوریه است، دوازه سال طول می کشد و سپس گنج فرات آشکار می شود و نبرد پرکشتار قرقیسیا درمی گیرد و ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) روی می دهد، و چنان که می دانید، فتنۀ سوریه در 22 ربیع اوّل 1432 برابر 26 فوریه 2011 آغاز شد، و اگر بدا و تغییری در آن روی ندهد، تا سال 1443 برابر 2021 می بایست ادامه یابد. نیز طبق پیشگویی دانیال نبی(علیه‌السّلام) در تورات و رمزگشایی نسترآداموس از آن، حکومت یهودیان در اسرائیل 73 سال و هفت ماه دوام می آورد، و چون آغاز حکومتشان در 1948 میلادی بود، می بایست تا سال 2021 صبر کنیم.

در هر حال، ماههای آینده سرنوشت ساز می باشند.... 

سیّد سلیمان مدنی تنکابنی-ایران- قم

توضیحاتی پیرامون رویدادهای ماه صفر 1441

در گفتار «جنگهای پایدار و آشوبهای فراگیر از صفر تا صفر» از پدیدارشدن آشوب و جنگ در صفر پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) سخن به میان آوردیم. نیز نقل کردیم از رسول خدا(صلّى‌الله‌علیه‌وآله) که در این ماه مرگی خاهد بود. همچنین آوردیم که ستاره ای دنباله‌دار از صفر تا رجب در کرانه‌های آسمان می‌گردد و سپس با درخششی بسیار پدیدار می‌شود و در هنگام آن گردش، ترکها وارد جزیره در شمال سوریه می شوند و رومیها به اسکندریه و فلسطین و بخشهایی از سوریه می‌آیند. از ناسازگاری مردمان در ماه صفر و سرانجام گرایششان به امام مهدی(علیه‌السّلام) و سفیانی و اصهب و مردی کوتاهقد و زورگو در مصر خبر دادیم.

چنان‌که می‌دانید، در ماه صفری که گذشت، ارتش ترکیه بر شمال سوریه یورش برد و وارد بخشهایی از جزیرۀ سوری شد و با کردهای جزیره جنگید و شماری از آنان و عربهای ساکن جزیره را کشت و تعدادی نیز کشته داد، و آمریکاییها نیز که رومی به شمار می‌آیند، پیش از حملۀ ترکها از جزیرۀ سوری خارج شدند و سپس نیروهایی را به منطقۀ دیرالزور آوردند و هچنین ادّعا کردند که با یورش به ادلب در شمال غربی سوریه ابوبکر بغدادی و شماری از همراهانش را کشتند.

ستارۀ دنباله‌دار مهمّی که رصد شده و اکنون رؤیت شده و در گردش باشد تا کنون گزارش نشده است، هرچند آشکارشدن ستارۀ نشانۀ ظهور نیاز نیست لزوماً در صفر باشد.
 
تداوم اعتراضات و آشوبها در لبنان که سرانجام در آخر صفر منجر به کناره‌گیری سعد حریری از نخست وزیری شد.

آشوبهایی که پیشتر در اوایل اکتبر در بغداد و برخی شهرهای جنوبی عراق آغاز شده بودند، بار دیگر از 25 اکتبر به این سو از سر گرفته شدند و دهها کشته و سدها زخمی بر جای گذاشتند و همچنان تا آخر ماه صفر و پس از آن نیز ادامه دارند.

با آن‌که در ماه صفر امسال جنگ جنگ و آشوبهایی آغاز شده‌اند، و مرگ و میرهایی نیز در میان مسلمانان بوده‌اند، هنوز زود است که قضاوت کنیم این ماه همان صفر پیش از ظهور است یا نیست. باید صبر کنیم و ببینیم در ماههای پس از صفر، جنگ و آشوبها همچنان ادامه می‌یابند و جنگها و آشوبهای نوی پدیدار می‌شوند یا نه، و آیا حوادث یادشده برای ماههای دو ربیع و دو جمادی نیز طبق آن‌چه در روایات اسلامی بیان شده‌اند، رخ می‌دهند یا نه تا بتوانیم بگوییم در ماه رجب سفیانی و خراسانی و یمانی خروج می‌کنند و در ماه رمضان ستارۀ دنباله‌دار ظاهر و صیحۀ جبرائیل شنیده می‌شود و در ماه محرّم ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) خاهد بود، ان شاء الله.
چهارشنبه 8 آبان 1398 
کانال آخرالزّمان

🔴جنگهای پایدار و آشوبهای فراگیر از صفر تا صفر

صفر دومین ماه از ماههای دوازده‌گانۀ سال هجری قمری نزد مسلمانان است، و از برخی روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخرالزّمان برداشت می‌شود که هر گاه خدای متعالی بخاهد امام مهدی-علیه‌السّلام- را بر جهانیان چیره کند، میان آنان، به‌ویژه مسلمانان، جنگهایی پایدار و آشوبهایی فراگیر را در بازه‌ای یک‌ساله پیش می‌اندازد که از صفر سال پیش از قیام امام آغازیده، و در صفر پس از قیامش پایان‌داده می‌شوند، و گویا آغاز جنبشهای اصهب مروانی در عراق و اعرج کندی در لیبی و عثمان سفیانی در سوریه همان آغاز آشوبها و جنگهایی‌اند که در این بازۀ زمانی روی می‌دهند، و برخی پژوهشگران باور دارند که شوریدن ترکها بر ارمنیها در قفقاز جنوبی آغاز آن جنگها و آشوبها است، و خداوند داناتر است.

در این‌جا شایان اشاره است که ماه صفر در روزگار نادانی عربها به بدشگونی شناخته‌شده بود، و عربها باور داشتند که صفر ماه فرودآمدن ناشادمانیها و ناخُشایندها است، و افسوس این‌که آن باور نادرست میان مسلمانان تا روزگار کنونی ما نیز پخش شده است، به گونه‌ای که بسیاری از ایشان می‌گویند که صفر ماهی بدشگون است، به‌ویژه واپسین روز چهارشنبۀ آن. پس، از سفرکردن در صفر یا پیوند زناشویی در آن خُدداری می‌کنند، در حالی که از پیامبر و خاندانش-صلوات‌الّاه‌علیهم- چیزی که نشانگر ناخجستگی این ماه یا برخی روزهایش باشد، به ما نرسیده است، مگر برخی روایتهایی که در بارۀ رویدادهای صفر پیش از ظهور امام مهدی-علیه‌السّلام- آمده‌اند، و آن نیز برایِ مؤمنان چشم‌به‌راه نیکو است.
 
روایت شده است از کتاب عبدالّاه ابن بَشّار، شیرخُرده(۱) با حسین-علیه‌السّلام-: هر گاه خداوند بخاهد خاندان محمّد را چیره گرداند، جنگ را از صفر تا صفر پیش می‌اندازد، و آن، در آستانۀ قیام مهدی-علیه‌السّلام- است.(۲)

گویا این روایت از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله- است، اگرچه عبدالّاه ابن بَشّار ابن اَبی‌عَقِب دُئْلِی لَیْثِی، شاعر مشهور و دارندۀ قصیدۀ مَلاحِم، آن را به وی نسبت نداده است.

روایت شده است از ابوهُرَیْرَه که پیامبر-صلّى‌الّاه‌علیه‌[وآله]وسلّم- فرمود: مرگی(۳) در صفر خاهد بود... .(۴)

بی‌گمان رسول خدا-صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله- در این روایت از روی‌دادن مرگی در ماه صفر خبر داده است، و هرچند ما آشکارا نمی‌دانیم که این مرگ برای چه چیزی و برای چه کسی یا کسانی و در چه جایی روی می‌دهد، گمان می‌رود که آن مرگ خُد به خُدِ مردی بلندپایه میان مسلمانان یا مرگ بسیاری از مسلمانان در پیِ جنگی است که در سرزمینهایشان روی می‌دهد، و خداوند داناتر است.
 
شایان یادآوری است، هنگامی که به نوشتار همۀ این حدیث برمی‌گردیم، می‌بینیم که در گزارش برخی سخنانش پیش ‌و پس‌انداختنی روی داده است، و از آن‌چه پس‌انداخته شده، سخن «مرگی در صفر خاهد بود» است، در حالی که آن، به رویدادی در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- در ماه محرّم اشاره می‌کند.

بر پایۀ آن‌چه در احادیث اسلامی آمده است، بزرگ‌ستاره‌ای دنباله‌دار که «گیسوی سختی‌آور» یا «گیسوی شیطان» نامیده می‌شود، کمی پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام-، از صفر تا رجب در کرانه‌های آسمان می‌گردد تا آن‌که در شعبان میان خُرشید و زمین جای می‌گیرد و در ماه رمضان به زمین نزدیک می‌شود و پیرامونش می‌چرخد و اندک‌اندک درون پوشش گازی‌اش می‌رود و می‌سوزد و زبانه می‌کشد و سه یا هفت شبی پیاپی برای زمینیان می‌درخشد، و تندبادی سرخ پدید می‌آورد و شهابهایی فراوان بر روی زمین فرو می‌باراند و ناگهان با صدایی سخت و بسیار ترسناک در مشرق می‌افتد و مایۀ گرفتاریها و ناخُشیهایی برای مردم می‌شود.

روایت شده است از ابن‌مسعود که گفت: در صفر نشانه‌ای خاهد بود، و ستاره‌ای که برای وی دنباله‌هایی‌اند، پدیدار(۵) می‌شود.(۶)

گویا این حدیث از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله- است، اگرچه عبدالّاه ابن مسعود صحابی آن را به وی نسبت نداده است.

از روایت وَلِید ابن مُسْلِم و جز آن برداشت می‌شود که ترکها و رومیان، هنگام گردش ستاره‌ای دنباله‌دار در کرانه‌های آسمان از ماه صفر تا رجب پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام-، درون سرزمینهای کردی و عربی می‌روند.

ولید گفته است: ... جز این نیست که ستارۀ نشانه‌ها ستاره‌ای است که در صفر و در دو ربیع یا در رجب در کرانه‌ها می‌گردد، و در آن هنگام، خاقان با ترکها می‌رود، در پیِ او رومیان آشکارشونده با پرچمها و صلیبها می‌روند.(۷)

«خاقان» واژه‌ای ترکی است که در روزگاران کهن لقب پادشاهان ترکها بود، و بر پایۀ آن‌چه هویداست، مراد از «خاقان» در این حدیث، واپسین فرمانروای ترکیه در آخرالزّمان است که نیروهای ترکش از مرزهای جنوبی این کشور می‌گذرند و درون بخشی از سرزمینهای جزیره که در شمال و شرق کشور سوریه جای دارد، می‌روند، و مقصود از «رومیان آشکارشونده با پرچمها و صلیبها»، نیروهایی مسیحی‌اند که از سرزمینهای رومیان، مانند اروپا و آمریکا، به دشت عُمْق، میان حَلَب و اَنْتاکِیَه، در شمال غربی سوریه، قَرْقِیسِیا در شرق این کشور و حِمْص در غرب سوریه و رَمْلَه در شمال فلسطین و اسکندریّه در شمال مصر می‌آیند.

روایت شده است از ذِی‌قَرَبات(۸) که گفت: مردم در صفر ناسازگاری می‌کنند، و به چهار تن می‌گرایند: مردی در مکّه پناهنده، و دو مرد در شام که یکی از آن دو سفیانی و دیگری کبودچشم و زردی آمیخته با سرخی و سپیدی از فرزندان حَکَم است، و مردی از زیندگان مصر که [کوتاه‎قدّی](۹) بسیار زورگو است، پس آنان چهار تن‌اند. مردی از کِنْدیان خشمگین می‌شود و سوی کسانی که در شام‌اند، می‌رود و سپاه را به مصر می‌آورد، پس آن بسیار زورگو کشته می‌شود و مصر چون پاشیده‌شدن سرگین شتر پاشیده می‌شود. سپس [سفیانی سپاهی را](۱۰) سوی کسی که در مکّه است، می‌فرستد.(۱۱)

گویا این روایت از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله- است، اگرچه ذُوقَرَبات حِمْیَری صحابی آن را به وی نسبت نداده است.

مراد از «مردی در مکّه پناهنده» در این حدیث، امام مهدی-علیه‌السّلام- است که پس از پنهان‌شدنی دراززمان، در ماه محرّم سال قیامش، در مدینه آشکار می‌شود، و هنگامی که سپاه سفیانی به این سرزمین می‌رسد، و می‌خاهند وی را دستگیر کنند و بکشند، او بر جان خِیش نگران می‌شود و سوی مکّه می‌گریزد و به کعبه پناه می‌برد.
 
بدان که «پناهنده» از ویژگیهای امام مهدی-علیه‌السّلام- است، و بر کسی که از زبان عربی آگاه است، پوشیده نیست که پناهنده در این‌جا معنایش «پناهنده به کعبه در آینده» می‌باشد، و از این حدیث و دیگر احادیث اسلامی برداشت می‌شود که پیروان امام مهدی-علیه‌السّلام- هنگامی که برخی نشانه‌های نزدیک‌شدن زمان ظهورش را در ماه صفر پیش از قیامش می‌بینند، با برخی نشانه‌هایی که پیشتر دیده‌اند، چشم‌به‌راه ظهور و قیامش در ماه محرّمِ سال قیامش می‌شوند.

«سُفْیانِی» همان عُثْمان ابن عَنْبَسَه شامی، رهبر شامیان و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد ابوسفیان در آخرالزّمان است که در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری جنبشی را در سوریه می‌پذیرد، و در رجب در درۀ خشک در سُوَیْدا برمی‌شورد، و در ماه رمضان بر دمشق، سپس بر بیشتر سرزمینهای شام چیره می‌شود، و سپاهش بر مصر، عراق، ایران و عربستان سعودی یورش می‌برد.

«دیگری کبودچشم و زردی آمیخته با سرخی و سپیدی از فرزندان حَکَم» همان اَصْهَب مَرْوانِی، رهبر زیندگان جزیره(۱۲) و عراق(۱۳) و واپسین زمامداران اَمَوی از نژاد مَرْوان حِمار پسر محمّد پسر مروان پسر حکم پسر ابوعاص پسر اُمیّه در آخرالزّمان است که در صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری جنبشی را در سرزمینهای جزیره و عراق می‌پذیرد، و در رجب یا نزدیکش بر بغداد، سپس بر بیشتر سرزمینهای کشور عراق چیره می‌شود، و با هاشمی شَیْصَبانِی شورشگر در کوفه پیمان می‌بندد، و سپاهش با فرماندهی عَوْف سُلَمِی با ایران می‌جنگد، و بر سوریه یورش می‌برد.

بر پایۀ آن‌چه هویدا است، «مردی از زیندگان مصر که کوتاه‎قدّی بسیار زورگو است»(۱۴) همان واپسین کسی است که پیش از یورش سپاه شورشیان آفریقایی از لیبی بر این سرزمین و بر پا خاستن ابقع فهری مصری در آن‌جا، مصر را فرمانروایی می‌کند؛ پس او کسی است که با دست آن سپاه یا با دست گروهی از مصریان سَلَفی‌ای که به این سپاه می‌پیوندند، کشته می‌شود.

«مردی از کِنْدیان» همان عبدالرحمان اَعْرَج کِنْدِی رهبر قیسیان، بربرها و سیاهان آفریقایی در آخرالزّمان است که چند ماهی پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- رهبری جنبشی را در لیبی و پیرامونش می‌پذیرد، و در جمادی آخر یا نزدیکش در آن‌جا برمی‌شورد، سپس سپاهش را به مصر می‌آورد، و آنان را با فرماندهی اَبْقَع فِهْرِی مصری برای نبرد سوی فلسطین، اردن و سوریه می‌فرستد.

روایت شده است از امیر مؤمنان علی ابن ابی‌طالب-علیه‌السّلام- که فرمود: سه پرچم ناسازگاری می‌کنند: پرچمی در مغرب، وای بر مصر از آن‌چه(۱۵) در آن‌جا فرود می‌آید از آنان (مغربیها)، و پرچمی در جزیره، و پرچمی در شام؛ آشوب یک سالی میان آنان پایدار می‌شود... .(۱۶)

بی‌گمان امام علی-علیه‌السّلام- در این روایت از روی‌دادن آشوبهایی خبر داده است که یک سالی میان نیروهای اعرج کندی از لیبی و نیروهای اصهب مروانی از جزیرۀ عراقی و نیروهای عثمان سفیانی از سوریه پایدار می‌مانند، و از برخی احادیث اسلامی برداشت می‌شود که آشوبها میان پرچمداران سه‌گانه از ماه صفر پیش از قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- آغاز می‌شوند، و در صفر پس از قیامش پایان می‌یابند.

روایت شده است از شَهْر ابن حَوْشَب که گفت: ... در صفری از صفرها هر بسیار زورگویی در جایگاه گردآمدن رودها کشته می‌شود.(۱۷)

گویا این حدیث از سخنان پیامبر-صلّى‌الّاه‌علیه‌وآله- است، اگرچه شهر ابن حوشب تابعی آن را به وی نسبت نداده است.

مراد از «صفری از صفرها» در این روایت، صفری است که در پیِ محرّمی می‌آید که امام مهدی-علیه‌السّلام- در آن ماه در مکّه قیام می‌کند، و مقصود از «جایگاه گردآمدن رودها»، سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن دو می‌باشند که کشتارگاه بسیاری از بسیار زورگویان در آخرالزّمان‌اند.

روایت کرده است ابوبَصِیر از ابوعبدالّاه [صادق]-علیه‌السّلام- و گفت: از او در بارۀ رجب پرسیدم؟ فرمود: آن ماهِ یادآوری است که عربهای روزگار نادانی آن را بزرگ می‌داشته‌اند، و آن را ماه ناشنوای خدا می‌نامیده‌اند(۱۸). گفتم: شعبان؟ فرمود: کارها در آن شاخه شاخه می‌شوند. گفتم: رمضان؟ فرمود: ماه خدا است، و در آن به نام زمامدارتان و نام پدرش بانگ زده می‌شود. گفتم: پس شوّال؟ فرمود: کار گروه در آن پراکنده می‌شود. گفتم: پس ذی‌قعده؟ فرمود: در آن می‌نشینند(۱۹). گفتم: پس ذی‌حجّه؟ فرمود: آن ماهِ خون است. گفتم: پس محرّم؟ فرمود: در آن حلال حرام، و حرام حلال‌کرده می‌شود. گفتم: صفر و ربیع؟ فرمود: در آن دو رسوایی‌ای سخت زشت و کاری بزرگ است. گفتم: جمادی؟ فرمود: در آن گشودن است از آغازش تا پایانش.(۲۰)

بر پایۀ آن‌چه هویدا است، مراد از «کارها» در این حدیث، کارهای بنی‌عبّاس است، و «زمامدارتان» همان امام مهدی-علیه‌السّلام- است، و مقصود از «گروه»، بنی‌عبّاسی‌اند که بخشی از سرزمینهای مشرق را در آخرالزّمان فرمانروایی می‌کنند.

در پایان این گفتار برای شما روشن می‌کنم که بر پایۀ برخی روایات اسلامی، در آخرالزّمان میان مسلمانان آشوبها و جنگهایی پدیدار می‌شوند که هجده سال پایدار می‌مانند، و در واپسین سال، از صفر تا صفر در آستانۀ قیام امام مهدی-علیه‌السّلام-، آشوبها و جنگها همۀ سرزمینها و مردمان را فرا می‌گیرند و سخت‌تر می‌شوند، به گونه‌ای که پایدار و ناگسستنی خاهند شد.

روایت شده است از بَزَنْطِی که رضا-علیه‌السّلام- فرمود: پیشاپیشِ این رویداد کشتاری بسیار ریشه‌برانداز(۲۱) است. گفتم: بسیار ریشه‌برانداز چیست؟ فرمود: پایداری است که سست نمی‌شود.(۲۲)

مراد امام رضا-علیه‌السّلام- از سخنش: «این رویداد»، قیام امام مهدی-علیه‌السّلام- است.
----------------------- 
۱. بی‌گمان در برخی روایات اسلامی آمده است که «حسین-علیه‌السّلام- از فاطمه-علیهاالسّلام- و از زنی دیگر شیر نخُرد»، و در هیچ روایت و تاریخی یافت نمی‌شود که عبدالّاه ابن بشّار و امام حسین-علیه‌السّلام- از یک پستان شیر خُرده باشند، مگر در این سخن، و شاید مراد گوینده‌اش آن است که آن دو را یک دایه پرورش داده است.
۲. الصراط المستقیم، ج ۲، ص ۲۸۵، ب ۱۱، ف ۱۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۳. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «صوت» یافت می‌شود که سازگار با آن‌چه در المستدرک علی الصحیحین آمده است، به «موت» اصلاح و ترجمه گردید.
۴. الفتن، ص ۱۴۹، الجزء ۳، ح ۶۱۱؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۵. در همۀ نسخه‌های چاپی الفتن نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «یبتدأ» یافت می‌شود که به «یتبدّی» اصلاح و ترجمه گردید.
۶. الفتن، ص ۱۴۸، الجزء ۳، ح ۶۰۹؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۷. الفتن، ص ۱۵۲، الجزء ۳، دنبالۀ ح ۶۲۰؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۸. در نسخۀ چاپی الفتن پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «ذی قریات» یافت می‌شود که به «ذی قربات» اصلاح و ترجمه گردید.
۹. میان دو چنگک از افزوده‌های ما است که آن را از روایت دیگری از ذی‌قربات مانند این روایت که در «الفتن، ص ۱۹۶، الجزء ۴، ح ۸۰۱» آمده است، گرفته و ترجمه کرده‌ایم.
۱۰. میان دو چنگک از افزوده‌های ما است که آن را از روایت دیگری از ذی‌قربات گرفته‌ایم که گفت: «پس هر گاه سفیانی به کسی که در مصر است برسد، سپاهی را سوی کسی که در مکّه است می‌فرستد، و مدینه را سخت‌تر از حَرَّه ویران می‌کنند تا آن‌که به بَیْدا رسیدند فرو برده می‌شوند»؛ الفتن، ص ۲۲۷، الجزء ۵، ح ۸۹۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۱. الفتن، ص ۱۹۸، الجزء ۴، ح ۸۰۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۲. جزیره بخش شمالی سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات از جنوب شرقی ترکیه و شمال و شرق سوریه تا درون عراق است، و مراد از «جَزِیرَه» در این‌جا، بیشتر سرزمینهای جزیره است که درون کشور عراق جای دارد، و از مَوْصِل در شمال تا تَکْرِیت بر کنارۀ باختری دجله و حَدِیثَه بر کنارۀ خاوری فرات کشیده می‌شود؛ برگرفته از: برخی منابع.
۱۳. مقصود از «عِراق» در این‌جا، بخش جنوبی سرزمینهای میان دو رود دِجْلَه و فُرات و پیرامون آن دو است که از سامَرّا بر کنارۀ خاوری دجله و هِیْت بر کنارۀ باختری فرات آغاز می‌شود و تا آبادان در جنوب غربی ایران و پایانۀ بَصْرَه در شمال کویت کشیده می‌شود؛ برگرفته از: برخی منابع.
۱۴. برخی پژوهشگران گمان می‌کنند که این مرد همان عبدالفتّاح سِیسِی رئیس جمهوری کنونی مصر است که نماد زمامداران سکولار ستیزه‌گر با گروههای سَلَفی (گذشته‌گرا) مانند گروه اِخوانِ مسلمین و داعش می‌باشد، و خداوند داناتر است. فرمانروایان سکولار کسانی‌اند که نه باورهای دینی را پشتیبانی و نه با آنها ناسازگاری می‌کنند.
۱۵. در همۀ نسخه‌های چاپی عقد الدرر نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «و ما» یافت می‌شود که به «ممّا» اصلاح و ترجمه گردید.
۱۶. عقد الدرر، ص ۷-۱۲۶، ب ۴، ف ۲؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۷. الملاحم، ص ۱۶۶، ب ۱۸، ح ۹۷؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۱۸. بر کسی که تاریخ روزگار نادانی عربها را می‌نگرد پوشیده نیست که آنان واژۀ «الّاه» را به کار می‌برده‌ و او را باور می‌داشته‌اند، ولی ایشان برای «الّاه» همبازانی می‌گرفته‌اند و بتها را در کنار «الّاه» می‌پرستیده‌اند. جوهری در الصِّحاح گفته است: «مردم روزگار جاهلیّت رجب را ماه ناشنوای خدا می‌نامیده‌اند. خلیل گفته است: جز این نیست که به آن نام نامیده شده است، چون در آن ماه صدای یاریخاهی و کارزاری و برخُرد جنگ‌افزاری شنیده نمی‌شده است؛ زیرا آن از ماههای حرام است».
۱۹. در نسخۀ چاپی سرور أهل الإیمان پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا «یقاعدون» یافت می‌شود که سازگار با آن‌چه در بحار الأنوار آمده است، به «یقعدون» اصلاح و ترجمه گردید.
۲۰. سرور أهل الإیمان، ص ۴۶؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.
۲۱. در همۀ نسخه‌های چاپی بحار الأنوار نزد ما، در نوشتار عربی حدیث، در این‌جا و پس از آن «بَیُوح» و «البیوح» یافت می‌شوند که سازگار با آن‌چه در روایتی دیگر مانند این روایت که در بحار الأنوار آمده است، به «بَؤُوح» و «البؤوح» اصلاح و ترجمه گردیدند. 
۲۲. بحار الأنوار، ج ۵۲، ص ۱۸۲، ب ۲۵، ح ۶، با گزارش از: قرب الإسناد؛ ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی.

📚جهان در آستانۀ ظهور؛ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تُنِکابُنِی
✍🏻روش ما در نوشتن واژه‎ها سره‌نویسی و سازگاری نوشتار با گفتار است

✔کانال آخرالزّمان
@joinchatakheruzzaman

آماده بارش بارانهای سیل‌آسا و وزش بادهای تند باشید!

با توجّه به پیشبینی بارش بارانهای سیل‌آسا و وزش بادهای تند در آخر الزّمان، به ویژه جمادی دوم تا دهۀ نخست ماه رجب پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام)، به همگان یادآور می شویم، جایگاههایی دور از آبراهه‌ها و سیل‌گذرها را برای زندگی خِیش برگزینید، و پیِ خانه‌هایتان را بلند و استوار بگیرید، و دیوارها و سقفهای منازل و شیروانیها را در برابر باد و باران عایق‌بندی و استوار کنید، و جویها و آبراهه‌های پیرامون زیستگاههایتان را پیش از رویدادهای یادشده پاکسازی و لایروبی کنید و از زیستن در کنار سدها و رودها و دریاها و زمینهایی که سست می‌باشند و احتمال ریزش و فرونشست دارند، بپرهیزید تا آسیبها به کمترین اندازه برسند. نیز مدارک و اسناد و نوشته‌های ارزشمندتان را در پاکتهای پلاستیکی و ضدّآب بسته‌بندی کنید و در جاهایی مناسب بگذارید، تا هنگام بروز بارندگی و سیل آسیب نبینند. همچنین موادّ غذایی و خُراکی را در ظرفهایی مناسب و جاهایی دور از رسیدن رطوبت و آب بگذارید.

گفتنی است، باران چهل روزه یا چهل روز باران از نشانه های شگفتی است که پیش از ظهور روی می دهد، و اشاره به آن در این گفتار دلیل بر آن نیست که امسال سال پیش از ظهور است. 
                                            (این هشدار را به دیگران هم برسانید)
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

نگاهی به رویدادها و آشوبهای پیش‌آمده در عراق و پیامدهایش

حوادث پیش‌آمده در عراق از ماه اکتبر 2019 به این سو بخشی از فتنۀ خاکستری در آخر الزّمان است که همگان را فرامی گیرد و چند ماه پیش به آن اشاره کردیم. به قدرت رسیدن دو بارۀ بعثیها در عراق را از ده سال پیش در گفتارهایمان با بهره گیری از روایات اسلامی پیشبینی کرده بودیم، ولی در آن زمان کمتر کسی آن را باور می کرد، و اکنون زمینه هایش در حال فراهم‌شدن است.
 
1. بنا بر پیشبینی احادیث اسلامی، کمی پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام) در کشور عراق بعثیها و داعشیها چندماهی زمامداری می کنند. زیرا طبق روایات اسلامی، قبل از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام)، همۀ گروهها و احزاب طالب حکومت، به ویژه بنی مروان در عراق و بنی سفیان در شام، می بایست به حکومت برسند.

2. در زمان زمامداری صدّام و حزّب بعث تنها خد صدّام فاسد و اوضاع اقتصادی تحت کنترل بود، ولی پس از صدّام فساد در زمامداران و یا اصحاب دولت و نیروهای دولتی و نظامی نهادینه شد و گسترش یافت! 

3. اعتراضاتی که در پی گسترش مفاسد اقتصادی در عراق و فقر و نابرابری در این کشور و ضعف دولت در ادارۀ امور، پیش از اربعین در عراق رخ داد و بیش از 100 کشته و زخمی داده است، و از 25 اکتبر از سر گرفته شد، بیشتر از سوی شیعیان عراق است، و اکنون مردم شیعه بر ظلمی است که از جانب زمامداران شیعه به آنان روا داشته می شود، شوریده اند! اهل سنّت عراق هرچند دل خُشی از دولت شیعی عراق ندارند، هنوز ساکت اند و جرأت ابراز وجود ندارند. 

4. حکومت انقلابی عراق با اعتراضات و شورشهای مردمی فرونمی پاشد، حتّی اگر برخی سرانش تغییر یابند، بلکه فروپاشی این حکومت با شبیخون و یورش نیروهای بعثی و داعشی و با کمک برخی کشورهای خارجی مانند عربستان سعودی خاهد بود.

5. بسیاری از عراقیها حتّی شیعیان، بنا بر حسّ ناسیونالیستی و عربی، از دخالت ایرانیان در اوضاع عراق و پشتیبانی زمامداران ایران از زمامداران عراق ناخرسندند و هجوم میلیونی ایرانیان برای رفتن به عراق برای زیارت عتبات مقدّس را گونه ای لشکرکشی سیاسی می دانند که تعادل اوضاع اقتصادی این کشور را به هم می ریزد و تبعاتی دیگر نیز دارد مانند حسّاس کردن دشمنان وهّابی در عربستان سعودی و ... (از قضا سرکنگبین صفرا فزود!).

6. بعثیها که با سقوط صدّام زخم خُرده اند و به چم و خم کارها در این کشور آشنا می باشند، منتظرند تا با کمک عربستان سعودی و دیگران بار دیگر قدرت را در این کشور به دست گیرند.

7. عراق تنها راه ارتباطی ایران به سوریه و لبنان است، و از سالها قبل پیشبینی کردیم که دولتهای اروپا و آمریکا و اسرائیل و عربستان سعودی برای قطع این ارتباط و به ضعف کشاندن حزب الله لبنان و دولت بشّار اسد، می خاهند دولت شیعی عراق را که متّحد راهبردی زمامداران ایران است، از میان بردارند و راه دسترس ایرانیان سوی سوریه و لبنان بسته شود.
 
8. با سقوط دولت شیعی عراق، حلقۀ محاصرۀ ایران و سوریه نیز تنگتر خاهد شد! و عراقیها نیز از چاله به چاه خاهند افتاد، و میان ایران و عراق جنگ روی می دهد، و چون قدرت ایران بر عراق می چربد و ایرانیان بر بصره چیره می شوند، عراقیها بیشتر آسیب می بینند و دچار کمبود کالا، گرانی و گرسنگی می شوند.

9. در وضعیّت پیش‌آمدۀ کنونی، رفتن به عراق کاری عاقلانه نیست! پس از به قدرت رسیدن حزب بعث و داعش در عراق، به دلیل اتّحاد و همپیمانی شیصبانی کوفی با اصهب مروانی، به مکانهای مقدّس و مذهبی شیعیان آسیبی نمی رسد، مگر در پایان کار که میان مروانی و شیصبانی اختلاف می افتد و مروانیها به برخی اماکن مقدّس نزد شیعیان، مانند مسجد بُراثا در غرب بغداد، آسیب می زنند. 

😳در بارۀ چگونگی سقوط دولت انقلابی عراق و تسلّط حزب بعث و داعش بر این کشور، روایات فراوان و شگفتی هست که هر وقت احساس کنیم به آن زمان نزدیک شده ایم، آنها را ارائه خاهیم داد. همین قدر بدانید که این رویداد در پی گسترش مفاسد اقتصادی در عراق و ناتوانی دولت انقلابی در از میان بردن آنها و بروز اختلاف میان ایران و عراق و حادثه ای غیرمنتظره در ایران و یا در خُد عراق خاهد بود!

................................................................................................................................................
✔️ پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

بی یار و یاور ماندن عربستان سعودی در آخر الزّمان

پیشبینی تیره شدن روابط عربستان سعودی و آمریکا

ترامپ رئیس جمهوری قدرتمندترین کشور دنیا و تاجری است پولدار و بسیار مغرور و نفرت برانگیز. عربستان سعودی نیز کشوری است ثروتمند که بیشترین ذخایر انرژی جهان را دارد. پادشاهی پیر دارد که مغزش فرسوده است ولی ولیعهدی جوان و تحصیل کرده ای دارد که در واقع اداره کنندۀ اصلی امور کشورش می باشد و از حالا تمرین پادشاهی می کند. او همه چیز را خوب می فهمد و زیر نظر دارد و به گونه ای طبیعی از غرور جوانی و عربی نیز برخُردار است. بی گمان، بن سلمان از این که می بیند ترامپ قبل از انتخابات آمریکا سخن از دوشیدن عربستان به میان آورده است و اکنون نیز در حال دوشیدن این کشور است و تا کنون هیچ کار مهمّی در سوریه و یمن و نیز بر ضدّ ایران نکرده است، و دست کم دو بار بن سلمان را در حضور رسانه ها تحقیر کرده است، از وی کینه به دل می گیرد و سرانجام روابط عربستان سعودی و آمریکا تیره می شود.در بارۀ آن چه گفتیم، افزون بر شواهد و قرائن یادشده، روایتی است که شاهد صدق گفتار ماست. 

 از برخی احادیث اسلامی بیانگر رویدادهای آخر الزّمان چنین برمی آید که واپسین کسی که پیش از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) در حجاز و سرزمینهای پیرامونش پادشاهی می کند، کشته می شود.

حُذَیْفَه پسر یَمان گفته است:

پادشاهی کشته می شود که برای او در آسمان بهانه پذیر و در زمین یاوری نخاهد بود،‌ و پادشاهی برکنار می شود، به گونه ای که بر روی زمین گام بردارد، در حالی که چیزی از زمین(1) برای وی نیست، و پسر بانوی در بند شده پادشاه می گردد(2).

چنین می نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى الله علیه و آله) باشد، اگرچه حذیفه صحابی آن را به وی نسبت نداده است.

مراد از «پادشاهی که کشته می شود» و فرشتگان آسمان بهانه اش را نمی پذیرند و توانگران زمین یاری اش نمی کنند، واپسین زمامداران حجاز و سرزمینهای پیرامونش پیش از قیام امام مهدی(علیه السّلام) می باشد، و مقصود از «پادشاهی که برکنار می شود» و همۀ داراییهایش در پایان زمامدارای اش از دستش می رود، واپسین پادشاهان سه گانۀ بنی عبّاسی اند که در آخر الزّمان بر بخشی از سرزمینهای مشرق چیره می شوند، و گمانی نیست در این که «پسر بانوی در بند شده که پادشاه می گردد»، امام مهدی(علیه السّلام) می باشد؛ زیرا وی از ملیکه زاده شد که دختر یَشُوعا پسر قیصر امپراتور روم شرقی و از زیندگان قُسْطَنْطَنِیَّه -اِسْتانْبُول کنونی- بود، و مسلمانان در درگیریهایشان با رومیان بر مرزهای روم شرقی وی را در بند کردند و در عراق فروختند، و امام علی هادی(علیه السّلام) او را از میان بردگانی که برای فروش به عراق آورده بودند، خرید و آزاد کرد و به عقد فرزندش امام حسن عسکری(علیه السّلام) در آورد.

گفتنی است، کشتن واپسین پادشاهان حجاز و سرزمینهای پیرامونش، در ماه ذی حجّۀ سال قیام امام مهدی(علیه السّلام) روی می دهد، و گمان می کنم که برکناری واپسین زمامداران بنی عبّاس، در ماه ذی قعدۀ همان سال خاهد بود.
—------------------------------------------------------------------------- 
1. در نسخۀ چاپی الغیبة پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «الآخر» یافت می شود که سازگار با آن چه در دیگر نسخه های چاپی این کتاب آمده است، به «الأرض» اصلاح و ترجمه گردید.
2. الغیبة، نعمانی، ص 276، ب 14، ح 39 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

پیشگویی شاعری دیوانه‌نما در بارۀ گران‌شدن نرخها در ایران

نویسنده سالها پیش از استاد حسن عرفان -از روحانیّون شهرضایی ساکن قم- شنیده است:
 
در آغازین سالهای پیروزی انقلاب ایران، زمانی که در کشورمان، در پی تحریمهای اقتصادی دولتهای غربی و برخی مشکلات داخلی، قیمت کالاها و خدمات رو به گرانی می‏‌نهاد، و دولت انقلابی تازه‌کار بعضی کالاهای ضروری و مورد نیاز مردم را سهمیّه‌بندی کرده بود و به صورت تعاونی در اختیار آنان می‌گذاشت، در شهرضای اسفهان، مردی خُش‌مشرب، بذله‌گو و عاقلی در جامۀ دیوانگان، با نام مشهدی محمّدعلیِ ناظم می‌زیست که گاه ‏گاه اشعاری می‌سرود، بر کاغذی می‌نوشت و به کلاهی که بر سرش می‌گذاشت، می‌چسباند و در کوچه‌ها و ‏خیابانهای شهر می‌گشت. مردم که با او انس گرفته و به دیدنش علاقه‌مند بودند، از روی کلاه، اشعارش را می‌خاندند و در اندک‌زمانی ورد زبانشان می‌شد. از شعرهای ناظم شهرضایی این بیتها بود:

بهمن را تیر کردند              مردم را پیر کردند
آبِ به این فراوونی              تا نشده تعاونی
مهدی بیا، مهدی بیا

شایان یادآوری است، در مصرع نخست این شعر، به دو گونه بسته‌بندی سیگار با نشان تجارتی بهمن و تیر اشاره شده است. در آن زمان، سیگار بهمن در آغاز با کیفیّتی مناسب و بهایی ارزان به بازار می‌آمد، ولی پس از مدّتی نایاب شد و ادارۀ دخانیّات، سیگار تیر را با کیفیّتی کمتر و بهایی بیشتر به بازار عرضه کرد. ناظم که خُد سیگار می‌فروخت و گاهی نیز آن را می‌کشید، از باب «مشت نمونۀ خروار»، به این گرانی و کیفیّت نامناسب یکی از کالاهای مصرفی مردم اشاره و اعتراض، و گرانیهای آینده را هم پیشبینی کرده است.

....................................................................................................
✔️برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور 
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

جواز کارزار بر سر گذرکردن رهبران مسلمین از حق

از ابو سُلالَه سُلَمِی روایت شده است که رسول خدا(صلّی‌الله‌علیه‌وسلّم) فرمود:

به‌زودی امامانی بر شما خاهند بود که روزیهایتان را در دست می‌گیرند. با شما سخن می‌گویند و دروغ می‌گویند، و کار می‌کنند و کار را بد انجام می‌دهند، سپس از شما، جز با نیک‌شمردن زشتشان و راست‌پنداشتن دروغشان، خُشنود نمی‌شوند. شما حق را به آنان بدهید تا آن را می‌پسندند، و اگر از حق گذر کردند، با ایشان کارزار کنید. پس، هر کس بر سر آن کشته شود، او شهید است(1).

—-------------------------------------------
1. جامع الأحادیث، ج 13، ص 262، ح 13068، با نقل از: المعجم الکبیر (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

نیازمندیهای سال را فراهم کنید!

با توجّه به پیشبینی آسیب دیدن فراورده های کشاورزی در پی بروز پدیده های طبیعی، و گرانی، کمیابی و جیره بندی آنها و نیز خشکسالی درازمدّت و جنگهایی که در آینده ای نزدیک روی خاهند داد، اندوختن نیازمندیهای یک سال، از کالاهای بهداشتی و شوینده ها، داروها، و خُراکیهایی مانند برنج و لوبیا و نُخُد و دیگر حبوبات، گردوی پوست دار و بادام درختی(1) و خرما و آرد و نان خشک، روغن و ربّ گوجه و پیاز و سیب زمینی، کاری شایسته می باشد. دست رسی داشتن به آب، به ویژه آب آشامیدنی، نیز باید همواره مورد توجّه انسان باشد.

اگر چه گفته می شود که داروها جزو اقلام تحریمی نیستند، با توجّه به افزایش تحریمها، ذخیرۀ داروهای ضروری سال برای بیماران کاری بایسته است. فراهم کردن برنج تازه برای مصارف سال نیز فراموش نشود.

یکی از راههای پیشگیری از خرابی و کرم زدن و حشره افتادن حبوبات و آرد، ریختن آنها درون ظرفهای دردار و کیسه های پلاستیکی، مانند جای نوشابه، و بستن درب آنهاست تا هوا نکشند و سپس در جای خشک و خنک و تاریک نگه داری شوند.

برنج را نخست درون کیسۀ پلاستیکی بی سوراخ ریخته و سپس سر کیسه را خوب جمع کنید تا درون کیسه جایی برای هوا نباشد و درب آن را سفت ببندید تا هوا نکشد و آن کیسه را درون کیسۀ معمولی دیگری بگذارید و در جای خشک و خنک و دور از نور آفتاب قرار دهید تا سالم بماند و خراب نشود، و هر زمان که مقداری از آن را بر می دارید، دو باره همان کار را انجام دهید.

گفتنی است، هر چند در هر جای و زمانی، اندوختن توشۀ سال کاری پسندیده و سازگار با خردورزی و آیین اسلام است، در روایات اسلامی بیانگر رویدادهای آخر الزّمان به اندوختن خُراک یک سال از هنگام دیدن ستارۀ دنباله دار سختی آور در ماه رمضان سال قیام امام مهدی(علیه السّلام) سفارش ویژه شده است.
 
نیز شایان یادآوری است، کسانی که دارا می باشند، برای خانواده های نادار و نیازمند هم آذوقه و دیگر نیازمندیهای سالشان را فراهم کنند تا اندوختۀ دنیا و آخرتشان باشد، و پس از ظهور امام مهدی(علیه السّلام) روسپید شوند.

وای بر کسانی که بیش از نیاز خِیش و برخی نیازمندان مورد نظرشان، کالاها را ذخیره و احتکار کنند و مایۀ کمبود و افزایش بهای آنها شوند. بی گمان، چنین کسانی به زودی اثر وضعی کارهای بد خُد را خاهند دید و در دولت مهدوی کیفر داده می شوند!!!
------------------------------------------------------------- 
1. بادام درختی دارای گنجایشی اندک و انرژی ای بسیار است؛ چنان که مرتاضان نیز در زمان نخُردن و کمخُری از آن بهره می گیرند، و در اشعار شاعران پارسیگو نیز اشاره شده است: «ریاضت کش به بادامی بسازد»! در روزگار سختی و گرسنگی، 7 دانه بادام و 3 دانه خرما برای غذای یک روز انسان بس است.

(کسانی که این پیام را می خانند، نگران نباشند و بدانند که این هشداری برای وضعیّت کنونی کشور است، و ربطی به شرایط ویژه و سخت در سال ظهور ندارد)
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

زود است لباس فخر بر تن پوشد!

من بارها گفته ام که شورش بر ضدّ حکومتها و قیام ضدّ پادشاهان، طبق روایات اسلامی، جز برای یاران امام مهدی(علیه السّلام) که رهبرانی الاهی اند، جایز نیست، و چیزی جز ویرانی و کشتار در بر ندارد و بر فرض پیروزی، دولت نوانقلابی روی کار آمده بدتر از دولتها و حکومتهای پیشین خاهد بود. و باز هم گفتم که اعتراض به ناحقّیها و گرانیها جایز است. امّا الان می گویم چنین اعتراضی در ایران بی نتیجه است. زیرا کسی گوش شنوا ندارد و نتیجۀ عکس می دهد و گرانی بیشتر را در پی دارد، و در هر حال، به قول روحانی آزاداندیش مرحوم دکتر سیّد احمدعلی خسروی همدانی:

  این جور و جفا که می شود با مردم             آثار ظهور حجّت بن الحسن است
     زود است لباس فخر بر تن پوشد             این ملّت بیچاره که در این وطن است
 

............................................................................................................................

سید سلیمان مدنی تنکابنی کانال آخر الزّمان

ناامیدشدن مردم از خوبی و ناخُش‌شدنشان در آخر الزّمان

از روایات اسلامی چنین برمی‌آید که پیش از ظهور امام مهدی(علیه‌السّلام)، مردم از بهبود وضع زندگیشان و از هر خیری ناامید می‌شوند و از زمامداران و احزاب قدرتمند سیاسی کشورشان دلسرد و خسته می‌گردند. اگر انسان نگاهی به وضع کنونی کشورهای جهان، از شرق تا غرب، بیندازد، احساس می‌کند که مردم بسیاری از کشورها روز به روز بیشتر به این سو که اشاره کردیم، پیش می روند، و این ناامیدی که خُد از نشانه های ظهور امام مهدی(علیه‌ السّلام) می‌باشد، بسی امیدوارکننده است.

وقتی بازی احزاب برای فریب مردمان در بسیاری از کشورها به پایان برسد، نوبت به نبرد احزاب می‌رسد، و طبق برخی روایات، حزب عبّاسی، حزب مروانی و حزب سفیانی و حزب قیسی و نیز ترک و روم و هند و سند و چین و .... با هم درگیر می‌شوند، و در آن زمان یاران امام مهدی(علیه السّلام) برمی‌شورند و سرزمینها را یکی پس از دیگری می‌گیرند.

ابو قَبِیل گفته است:

مردم همواره از خوبی در خُشی‌اند تا زمانی که زمامداری بنی عبّاس سست نشود. پس، هر گاه زمامداری آنان سست شود، همواره در آشوبها خاهند بود تا آن که مهدی برخیزد(1).

چنین می نماید که این حدیث از سخنان پیامبر(صلّى‌الله‌علیه‌وآله) باشد، اگرچه ابو قَبِیل مَعَافِرِی تابعی آن را به وی نسبت نداده است.

از محمّد پسر حَنَفِیَّه روایت شده است که گفت:

بنی عبّاس پادشاهی می‌کنند تا آن‌که مردم از خوبی ناامید شوند. سپس کارشان پراکنده می‌گردد. پس، اگر نیافتید(2) جز سوراخ عقربی، درون آن بروید. زیرا بی‌گمان، در مردم بدی‌ای دراز خاهد بود. آن گاه، پادشاهیشان نابود می‌شود، و مهدی قیام می‌کند(3).

چنین می‌نماید که این روایت از سخنان پیامبر(صلّى‌الله‌علیه‌وآله) باشد، اگرچه محمّد تابعی پسر امام علی(علیه‌السّلام) و خولۀ حَنَفِیَّه آن را به وی نسبت نداده است.
————————————————————- 
1. الفتن، ص 140، الجزء 3، ح 572 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).
2. در نسخۀ چاپی الفتن پشتوانۀ ما، در نوشتار عربی حدیث، در این جا «لم یجدوا» یافت می‌شود که سازگار با آن‌چه در نسخۀ چاپ‌شده از این کتاب در مصر آمده است، به «لم تجدوا» اصلاح و ترجمه گردید.
3. الفتن، ص 142، الجزء 3، ح 584 (ترجمۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی).

✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

فتنه‌های سوزنده و مبارک

هرچند فتنه در اصل پدیده‌ای ناپسند و زیانبار است؛ فتنه‌های آخر الزّمان، با صرف نظر از سختیها و تلخیهایشان، نتایج ارزشمندی را در پی دارند، و سبب افشای ماهیّت منافقان فتنه‌گر، نابودی حکومت زورگویان و در هم ریختن بساط تباهکاران می شوند، و در پایان، با قیام امام مهدی(علیه‌السلام) و زدودن فتنه‌ها، کام مؤمنان شیرین می‌گردد.

امام علی(علیه‌السّلام) فرمود:

در آخر الزّمان فتنه را ناپسند مدارید؛ زیرا بی گمان، فتنه منافقین را نابود می‌کند(1).

امام صادق(علیه‌السّلام) فرمود:

فتنه را آرزو کنید که در آن نابودیِ زورگویان و پاکیِ زمین از تباهکاران است(2).

امام علی(علیه‌السّلام) فرموده است:

هر کس آتش فتنه را برافروزد، سوخت (هیزم) آن خاهد شد(3).
 

-------------------------------------------------------------------------
1. کنز العمّال، ج 6، الجزء 11، ص 189، ح 31167 (ترجمۀ سلیمان مدنی تنکابنی).
2. تنبیه الخواطر، الجزء 2، ص 87 (ترجمۀ سلیمان مدنی تنکابنی).
3. غررالحکم، ح 10677 (ترجمۀ سلیمان مدنی تنکابنی).
✔️ برگرفته از: جهان در آستانۀ ظهور
پژوهش و نوشتۀ سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان

دگرگونی کارها و احوال سران و پادشاهان و مردم در آینده ای نزدیک!

بررسی روایات اسلامی و رصد کواکب و نجوم خبر از دگرگونی امور و احوال سران و پادشاهان و مردم و بروز بلایای طبیعی، به ویژه سیل و زلزله، در آینده ای نزدیک می دهد. پس از خرشیدگرفتگی 5 دی ماه امسال (1398) حال پادشاهان خاورمیانه، به ویژه حاشیۀ خلیج فارس، اندک اندک رو به ناخُشی می نهد. سران و پادشاهانی که از درد و رنج توده های محروم بی خبرند یا خُد را به بی خبری زده اند!!!

دوران عزل و نصبها و ناپایداری حکومتها در خاورمیانه آغاز شد! پس از کسوف دی ماه چنین رویدادی رو به فزونی می نهد و شاهد تغییر پادشاهان نیز خاهید بود! 

پادشاهان حاشیۀ جنوبی خلیج فارس هم چون پادشاهان شمال و شمال غربی خلیج فارس گرفتار فتنه ها می شوند!

منتظر خبرهای تازه در کانال آخر الزّمان در روزهای آینده باشید.

 بس خبرهاست در این عالم خاک 
که کنند اهل معانی ادراک

...........................................................................................................
سیّد سلیمان مدنی تنکابنی
کانال آخر الزّمان